«Τότε με είδε ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός. Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές και τις δικές μου και καθενός που βρέθηκε σ’ αυτή την πόλη μοναχός.
Ίσαμε που ένα σφύριγμα σκίζει την πολιτεία στα δύο και ξεψυχάει στα πόδια μου, αφήνοντας να διαφανεί ο παλιός ήχος από ένα τσέμπαλο, που μες στη νύχτα με οδήγησε στο εσωτερικό ενός σιωπηλού σπιτιού – ενός σπιτιού που κατοικεί η μητέρα μου».
Μάνος Χατζηδάκις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου