Δε με βρίσκω στο χάρτη...

Τι συμβαίνει, θάλασσα

ανησυχώ

ώρες περιμένω καθηλωμένη

σε βραχώδη ακτή που πλεύριζες

άλλοτε να επιβιβαστώ.

Παρατηρώ τα κύματά σου

όπως πάντα μεταφέρουν

λιμάνια παραθεριστικά

από τον έναν άνθρωπο στον άλλο

είτε λίγο απέχουν μεταξύ τους

είτε πολύ.

Πλέουν γεμάτα.

Το κατάστρωμα

στην κουπαστή κρεμασμένο τραγουδάει

ο λαθρεπιβάτης αέρας ξεμαλλιάζει

των τραγουδιών τα λόγια

χαιρετισμός διασταυρώνεται

υπερπλήρης κι αυτός

σφυρίζουν τα διαδοχικά λιμάνια

γεμάτη η αναχώρηση μελαγχολεί.

Ξεροσταλιάζω εγώ

ανεμίζω τις αποσκευές μου να με δουν,

αλλά τα κύματά σου δεν πλευρίζουν

με προσπερνούν.

Τι συμβαίνει, θάλασσα;

Άγονη γραμμή θεωρούμαι;
Κική Δημουλά