Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Σάββατο 31 Μαΐου 2014
Rainy dusk at Bosporos (Βροχερό δειλινό στον Βόσπορο)
Η βροχή κι ο Βόσπορος...Πόσο μου μοιάζουν, πόσο τους μοιάζω...
Βουρκώνει ο ήλιος ..
..πριν χαθεί στου ορίζοντα την άκρη
ότι διψαω πιο πολύ είναι ένα σου δάκρυ
Τι να μου κανει το ταξιδι και ο
προορισμος
αν δεν το ζήσουμε παρεα;
http://aeriko-edostirogmitouhronou.blogspot.gr/2014/05/blog-post_31.html
Παρασκευή 30 Μαΐου 2014
Πέμπτη 29 Μαΐου 2014
Αν ~ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ
Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι
τον εαυτό τους εχάσαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,
στον εαυτό σου αν μπορείς να 'χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουνμα κι αδιάφορος να 'σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,
αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν' αποστάσεις ποτέ καρτερώντας,
ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς, αν μπορείς απ' το ψέμακι αν γενείς μισητός, να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος,κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις,
αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,
αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,
αν μπορείς την λαμπρήν ανταμώνοντας Νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα,
να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,
αν μπορείς να υποφέρεις ν' ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες,στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,ή αν τα όσα η ζωή σού έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου,
κι αφού σκύψεις, ν' αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία,
αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ' αγαθά και τα κέρδη σου όλα,
κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις
και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ' την πρώτη σου αρχή να κινήσεις,
και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,
κι αν μπορείς ν' αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου,να δουλέψουν για σέναν ακόμα κι αφού τσακιστούνε στο μόχθο,και ν' αντέξεις σ' αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα 'χειςάλλο εξόν απ' τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε»,
αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις,
ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,
κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις,
τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ' άλλον,
αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλιχτο ένα λεφτό της κάθε ώρας
στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερόλεφτων της διαδρομής του,
τότε θα 'ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη,
και περισσότερο ακόμα θε να 'σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου.
Κυριακή 25 Μαΐου 2014
Γιάννης Κουρσιούμης ~ Για σένα...Όπου αναπνέει η ψυχή εκεί πρέπει να είμαστε.
Για σένα κάνω ό,τι μπορώ
και δε θα κάνω πίσω
αν θες θα σ' αγαπήσω
και τρεις θα σε μισήσω.
Για σένα κάνω το χαζό
ή γίνομαι διάνοια
θα ζω σε κόσμο ουτοπικό
ή μέσα στη παράνοια.
Κράτα το χέρι μου σφιχτά
ή άσε με να φύγω
θέλω να πιω όμως μια φορά
τα χείλη σου για λίγο.
Στον ώμο σου είμαι φτερό
στην πλάτη σου μαχαίρι
λέω, αντέχω, αν δε σε δω
κι όμως στήνω καρτέρι.
Να είμαι γέλιο από μωρό
και ζάρες από γέρο
για σένα κάνω ό,τι μπορώ
και πάλι υποφέρω.
Κράτα το χέρι μου σφιχτά
ή άσε με να φύγω
θέλω να πιω όμως μια φορά
τα χείλη σου για λίγο.
Σάββατο 24 Μαΐου 2014
Θαλασσινός Παντελής - Ποτέ μου δεν μιλώ για αυτή
Όλα -μού λένε- ο άνθρωπος μπορεί να τα αντέξει,
τον πόνο και τη μοναξιά, αρκεί να το πιστέψει.
Ο χρόνος φέρνει λησμονιά και τις πληγές μας κλείνει,
μα τη δική μου την πληγή αγιάτρευτη αφήνει.
Μα εγώ έχω χρόνια να τη δω, χρόνια να της μιλήσω,
κι όμως δε μπόρεσα ποτέ τη σκέψη της να σβήσω.
Ποτέ μου δε μιλώ γι' αυτή, ποτέ μου δε ρωτάω,
μα στ' όνειρό μου έρχεται κι απότομα ξυπνάω.
Όλα -μού λένε- ο άνθρωπος μπορεί να τα νικήσει,
ακόμα και στο θάνατο να πάει και να γυρίσει.
Αν όπως λένε ο καιρός τη μνήμη ξεθωριάζει,
γιατί ο δικός της λογισμός τις νύχτες μ' αγκαλιάζει;
Μα εγώ έχω χρόνια να τη δω, χρόνια να της μιλήσω,
κι όμως δε μπόρεσα ποτέ τη σκέψη της να σβήσω.
Ποτέ μου δε μιλώ γι' αυτή, ποτέ μου δε ρωτάω,
μα στ' όνειρό μου έρχεται κι απότομα ξυπνάω.
Ν' αγαπάς - Θαλασσινός Παντελής (720p Hd) ✿⊱╮
Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους.
Τα θεριά ν' αγαπάς και τ' ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ' αστέρια.
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια,
ν' αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και κείνα
που μ' αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.
Παρασκευή 23 Μαΐου 2014
Time - Pink Floyd (with lyrics) 1973, click more below.
Ο χρόνος...
Πόσο υποκειμενικά τον βιώνει ο καθένας μας;
Και όσο πολύτιμος είναι άλλο τόσο αμείλικτος στέκεται, ειδικά απέναντι στο ψέμα...
Westlife - What About Now
The sun is breaking in your eyes
To start a new day.
This broken heart can still survive
With a touch of your grace.
Shadows fade into the light.
I am by your side,
Where love will find you.
What about now?
What about today?
What if you're making me all that I was meant to be?
What if our love, it never went away?
What if it's lost behind words we could never find?
Baby, before it's too late,
What about now?
Zehava Ben-what will be(Buddha Bar I)
What will be, what will be she asked him wind in my back blew to her as the warmth of ???
what will be, what will be he asked her thena great land cried for herall was besieged So what, what will be??
life is hard like the land of ??
So what, what will be??here in the ?? of the mountain between the sweet and sour.
What will be, what will be the awesome God our lives are so sad we cry at night
What will be, what will be God forgive us come pray for us and give comfort So what...
Δυστυχία σου Ελλάς
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει
Να τρέφει όλους τους αργούς,
να 'χει επτά πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα
Να 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει
κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού
Θέλει ακόμα - κι αυτό είναι ωραίο -
να παριστάνει τον ευρωπαίο
στα δυo φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι
Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο
λίγο κατσούφης λίγο γκρινιάρης
λίγο μαγκούφης λίγο μουρντάρης
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ»
ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο δερβέναγας.
Δυστυχία σου Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα...
Πέμπτη 22 Μαΐου 2014
Μια στιγμή για πάντα - Γιώργος Νταλάρας
Μια στιγμή και όλα αλλάζουν...
Μπορεί προς το χειρότερο, αλλά να είσαι τυχερός να το ζήσεις...
Τετάρτη 21 Μαΐου 2014
Τρίτη 20 Μαΐου 2014
Όμορφη Πόλη - Edith Piaf
Όμορφη πόλη, φωνές, μουσικές,
απέραντοι δρόμοι, κλεμμένες ματιές,
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα,
βουνά και γιαπιά, πελάγη απλωμένα.
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα,
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα,
θα γίνεις δικιά μου.
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα,
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα,
θα γίνεις δικιά μου.
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν,
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν
Μανώλης Ρασούλης - Εδώ Στη Ρωγμή Του Χρόνου
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ
Μανουὴλ Κομνηνός
Καβάφης Κωνσταντῖνος
Ὁ βασιλεὺς κὺρ Μανουὴλ ὁ Κομνηνὸς
μία μέρα μελαγχολικὴ τοῦ Σεπτεμβρίου
αἰσθάνθηκε τὸν θάνατο κοντά.
Οἱ ἀστρολόγοι (οἱ πληρωμένοι) τῆς αὐλῆς ἐφλυαροῦσαν
ποὺ ἄλλα πολλὰ χρόνια θὰ ζήσει ἀκόμη.
Ἐνῷ ὅμως ἔλεγαν αὐτοί, ἐκεῖνος
παλιὲς συνήθειες εὐλαβεῖς θυμᾶται,
κι ἀπ᾿ τὰ κελλιὰ τῶν μοναχῶν προστάζει
ἐνδύματα ἐκκλησιαστικὰ νὰ φέρουν,
καὶ τὰ φορεῖ, κι εὐφραίνεται ποὺ δείχνει
ὄψι σεμνὴν ἱερέως ἢ καλογήρου.
Εὐτυχισμένοι ὅλοι ποὺ πιστεύουν,
καὶ σὰν τὸν βασιλέα κὺρ Μανουὴλ τελειώνουν
ντυμένοι μὲς στὴν πίστι των σεμνότατα.
Δευτέρα 19 Μαΐου 2014
Κυριακή 18 Μαΐου 2014
Να γίνεσαι μικρούλης όπως έλεγε ο πατήρ Πορφύριος. Και από κεί να βλέπεις τον Θεό και τον άνθρωπο.Μικρούλης,για να μπορείς να δείς το αγριολούλουδο από κοντά. Αν είσαι γίγαντας σου ξεφεύγει.Μικρούλης για να χάσεις τις ψεύτικες αβεβαιότητες.Μικρούλης, μήπως αξιωθείς την πνευματική ακτημοσύνη, την αθωότητα και τα έκθαμβα μάτια. Μήπως ανταλλάξεις την μεγάλη ιδέα με την απλή αλήθεια. Μήπως και γλυτώσεις την "χριστιανική καριέρα"... -
π. Σταμάτιος Σκλήρης
Ταξίδεψε η καρδιά και αυτό μου φτάνει...
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Σάββατο 17 Μαΐου 2014
Ένα παιδί μετρούσε τ' άστρα
Αυτό το παιδί έχει αποδείξει ότι είναι μοναδικό και ότι η αντοχή του είναι εξωπραγματική. Οι εκτός παιχνιδιού αυτού του εξευτελισμού και βιασμού είναι οι γείτονες που ξέρουν τι γίνεται, βλέπουν τι διαπράττεται, ακούν τα ουρλιαχτά αλλά αποφεύγουν να εμπλακούν. Ο πρώτος λόγος είναι ο φόβος των αντιποίνων που θα δεχθούν από την πλειοψηφική συμμορία αν η αλήθεια μαθευτεί. Ο δεύτερος, και χειρότερος λόγος, είναι ότι έχουν συνηθίσει τόσο αυτό που συμβαίνει, που αν λείψει θα είναι σαν να έφυγε ένας τοίχος του σπιτιού τους. Και αμέτοχοι και συμμέτοχοι στο έγκλημα.
Οι πατούσες αυτού του παιδιού μοιάζουν με τα ξεραμένα χωράφια των κάμπων που κανένας δεν κάνει πια τον κόπο να γυρίσει τα χώματα για να έχουν οξυγόνο οι ρίζες του να απλωθούν. Τα πόδια του ίδιοι οι κίονες των Ναών που μόνο κομμένα και δοσμένα στα ενεχυροδανειστήρια του κόσμου θα έχουν πια αξία αφού σώμα, όταν θα λείψουν, δεν θα έχουν να κρατήσουν . Το μελανιασμένο κορμί του ένα Αιγαίο γεμάτο χαρακιές από τον σχεδιασμό νέων συνόρων. Διαβήτες και μύτες μολυβιών πάνω σε έναν ανθρώπινο χάρτη περιφέρονται για το πόσο θα πάρει ο γείτονας με το αζημίωτο υπέρ των κηδεμόνων και του συρφετού υποστήριξής τους. Τα χέρια του, οι οροσειρές που το προστάτευαν από χτυπήματα και θύελλες εισβολέων, έχουν αρχίσει να φλέγονται και δίνονται αντιπαροχή στους οικείους των νόμιμων κηδεμόνων που μία βίλα θέλουν με θέα και ας ανήκει το οικόπεδο αλλού. Τα δάκτυλα του, οι νέοι, που θα το έσωναν γδέρνοντας ακόμη και με τα νύχια τους τους βιαστές, έχουν γίνει χειρότεροι από τους θύτες. Αυτό που έμαθαν να κάνουν είναι να διπλώνουν κομματικά ψηφοδέλτια σε εκλογές του παραδόξου την ώρα που διαπράττεται ένας ομαδικός βιασμός, μόνο και μόνο για να σώσουν το τομάρι τους, ξεχνώντας ότι ένα δάκτυλο από μόνο του είναι άχρηστο για όλους. Οι νέοι είναι φτιαγμένοι να αλλάζουν τον κόσμο, αλλά σε αυτή την χώρα-παιδί μεταλλάχτηκαν υπέρ της βόλεψης. Ακόμα και η ελπίδα σε αυτό τον τόπο είναι τελικά πουλημένη.
Όσο για το κεφάλι του παιδιού, έχει γίνει μια μάζα από τα απανωτά γρονθοκοπήματα για να βγάλουν μέσα από το κρανίο του τους αγνώστους νεκρούς που τα δώσαν όλα υπερασπίζοντάς το και αυτό από πείσμα δεν λέει να τους λησμονήσει. Την γλώσσα την έχουν κόψει από καιρό για να μην μιλά γιατί όσο μιλούσε την ώρα του βασανισμού του καταλάβαιναν, αν και κτήνη, ότι είναι ένα τίποτα μπροστά σε έναν Λόγο που αρθρώνεται χωρίς να βαρβαρίζει. Τα μάτια του τα έχουν βγάλει για να μην τους κοιτά, γιατί όσο τους κοιτούσε έβλεπαν την ομορφιά που καθρέφτιζε την δική τους ασχήμια. Μόνο τα αφτιά του έχουν αφήσει όχι από λύπηση αλλά για μαρτύριο. Να ακούει να περνούν οι γείτονες γελώντας απ’ έξω πηγαίνοντας στις δουλειές τους, και να ξέρει ότι ούτε αυτή την φορά δε θα είναι τυχερό.
Αυτή η χώρα παιδί που δεν το μεγαλώσαμε εμείς αλλά αυτό εμάς, δεν έχει συνηθίσει τον πόνο και κάθε λεπτό ζει με την ίδια ένταση τον βασανισμό. Έχει πάψει να ελπίζει ότι κάποιος θα δώσει το θνητό τομάρι του για μία αθάνατη ιδέα. Ξέρει ότι αργά ή γρήγορα τα ζωντανά μα ακρωτηριασμένα μέλη του θα είναι σε γυάλινες προθήκες ως τρόπαιο καλοπληρωτών πελατών. Το μόνο που κάνει, την ώρα που περνάνε οι στρατιές των νηστικών χορτάτων από πάνω του και όλοι εμείς οι αθώοι-ένοχοι έξω από το μανταλωμένο παράθυρό του, είναι να ακούει μέσα στις βρισιές και τα χάχανα έναν Ύμνο που κάποτε, κάποιοι τού είχαν τραγουδήσει σηκώνοντάς το ψηλά. Πολύ ψηλά. Μέχρι τ' άστρα.
http://simplemangreek.blogspot.gr/search/label/%CE%88%CE%BD%CE%B1%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%20%CF%84%27%20%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1
Παρασκευή 16 Μαΐου 2014
Πέμπτη 15 Μαΐου 2014
EL CONDOR PASA - SIMON & GARFUNKEL.
I'd rather be a sparrow than a snail
Yes I would.
If I could,
I surely would.
I'd rather be a hammer than a nail.
Yes I would.
If I only could,
I surely would.
Away, I'd rather sail away
Like a swan that's here and gone
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ-ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
και έτσι ή αλλιώς...
σαν το ξεχασμένο στάχυ...
σαν εσένα... σαν εμένα...
3-11 PORTER - SURROUND ME WITH YOUR LOVE
Hello can you hear me
Please don't go
Where are you going
Conversations go over my head
Isolation has an ugly face
Surround me with your love
Understand me I need you now
Surround me with your words
Understand me I need your love
I need your love I need your love
Hello I'm so lonely
And it feels like a disease
Come and stay stay beside me
Stay always, forever don't go
Surround me with your love
Understand me, I need you now
Surround me with your words
Understand me, I need your love
I need your love....
Τετάρτη 14 Μαΐου 2014
Ίσως- Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτή
Ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες
Ίσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτή
Ένα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδες
Ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή
Σ' ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδι
Ίσως να έχεις χαραγμένο σαν μένα κι εσύ
Πάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι
Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενά
Κλεισμένος στων ονείρων του τις χώρες
Γυρνούσε σαν αέρας τα στενά
Και μίλαγε μονάχος με τις ώρες
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)