Η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο

Το πάθος της θα ταξιδέψει, καθώς οι πόλεις περνούν από δίπλα μου

Και η ουρά των φώτων διαλύεται μες στον ερχομό της νύχτας

Και τα ερωτήματα σε χιλιάδες πετούν

Η αγάπη μου είναι μίλια μες στην αναμονή

Τα μάτια που απλά κοιτάζουν και το βλέμμα στο ρολόι

Και το μυστικό που καίει και ο πόνος που μεγαλώνει σκοτεινός

Και είσαι εσύ άλλη μια φορά

Που με οδηγείς πάνω

και κάτω στο δρόμο

Που με οδηγείς πάνω

κάτω στο δρόμο

Η αγάπη μου ξεπερνά το όριο

Με κόκκινα μάτια και πυρετώδης μες το βουητό των μιλίων

Απόσταση και λαχτάρα, οι σκέψεις μου προσφέρουν

Θα έπρεπε να ξεκουραστώ στην άκρη για λίγο;

Η αγάπη σου λικνίζεται στη γνώση

Τα μάτια στον καθρέφτη, ακόμα περιμένω ότι θα έρθουν

Νιώθοντας τόσο καλά όταν το ταξίδι έχει τελειώσει

Δεν υπάρχει γυρισμός, όχι

Δεν υπάρχει γυρισμός,

Η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο

Ω, με τον αυτοκινητόδρομο και τον ερχομό της νυχτερινής ώρας

Η αγάπη μου, η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο

Τα μέσα μου κοχλάζουν
κι είναι δύσκολο με μένα να υπάρχω.
Της ψυχής μου τον τάραχο
φέρω,
αβίωτο να το υποφέρω.
Γι’ άλλη βιοτή πλασμένη,
ψυχή μου,
πώς καταδέχεσαι ασάλευτη να μείνεις,
τον ξεπεσμό σου να παρατείνεις;

-Την καλή μου φορεσιά θα ντυθώ
ελεύθερα το δρόμο θα πορευτώ,
τις αστοχίες μου δε θα φοβηθώ.
Τη σκόνη του δρόμου θα τινάξω, με όλη μου τη δύναμη θα το φωνάξω:
«Ανάγκη να λευτερωθώ,
δεν είναι τα λάθη πιο μεγάλα απ’ την Αγάπη.
Ήρθε η ώρα να συμφιλιωθώ…»

«Μετά φόβου, πίστεως καί Ἀγάπης προσέρχομαι»…

ΕΙΡΗΝΗ ΖΑΜΑΝΗ

Ἀποδημητικό πουλί, δέν εἶναι δυνατό/νά γίνεις σύ, ψυχή μου....... 

Ἀνδρέας Καμπᾶς

Ανάσα (Έλενα Καραγιαννίδου)

Το μπαρ ήταν πολύ σκοτεινό.
Οι προβολείς πέφταν στους μουσικούς. 
Κι όμως στο τραπέζι μας 
λαμποκοπούσε ο έρωτας. 


Η φωταψία αυτή
πήγαζε από το χέρι σου
που άγγιζε τη πλάτη μου σταθερά
με βήμα λύκου και λαγουδίσιο τίναγμα
λες και χρόνια τώρα 
γύρευε τροφή 
σε αυτό το μονοπάτι. 


Μπορεί και να ΄λεγε κανείς
ότι τέτοιο άλικο φως
ίσως ανάβλυζε
από το σύρσιμο των δακτύλων σου 
στις γάμπες των ποδιών μου,
απ’ την υποταγή των χειλιών μου 
στο πρόσταγμα των δικών σου. 


Δύσκολα να φανταστεί κανείς 
την πιο ερωτική διαδρομή,
τη διαδρομή μιας ανάσας.


Κι εσύ που ζήτησες μονάχα 
την εκπνοή μου να εισπνεύσεις 
φυσικά και ήξερες.  
Κι αν κάποιοι δεν ξέρουν
στην ανάσα κατοικούν οι ψυχές. 

Έκτοτε 
εντός σου διαμένω.

Ἐρωτικό-Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944)

 Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ
τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό,
ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ
μιὰ μέρα τοῦ θανάτου...

 Στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό,
ποῦ θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό,
- τί μοῦ στοιχίζει στὴν καρδιὰ
τὸ ξαναπέρασμά του;

 Ἂς εἶναι, ὡστόσο, - τί ὠφελεῖ;
Γυρεύω πάντα τὸ φιλί,
στερνὸ φιλί, πρῶτο φιλὶ
καὶ μὲ λαχτάρα πόση!

 Γυρεύω πάντα τὸ φιλὶ - ἂχ καρδιά μου!
ποὺ μοῦ τὸ τάξανε πολλοί,
κι ὅμως δὲν μπόρεσε κανεὶς
ποτὲ νὰ μοῦ τὸ δώσει...

 Ἴσως μιὰ μέρα, ὅταν χαθῶ,
γυρνώντας πάλι στὸ βυθὸ
καὶ μὲ τὴ νύχτα μυστικά,
γίνουμε πάλι ταίρι,
 αὐτὸ τὸ ἀνεύρετο φιλί,
ποὺ τὸ λαχτάρησα πολύ,
- σὰ μιὰ παλιά της ὀφειλὴ
- νὰ μοῦ τὸ ξαναφέρει...

Η υπέρτατη τιμωρία της νύχτας είναι ότι δεν σου επιστρέφει το όνειρο τη μέρα......

Γιάννης Τόλιας!

"Πάντα όμως οι επιθυμίες μου για σένα ήταν γαλάζιες, και ο ερωτάς μου αρχιπέλαγος" B. Eυθυμιόπουλος

"One"

Left Outside Alone ....

Άγριες νύχτες

Άγριες νύχτες - Άγριες νύχτες! 
Αν ήμουν μαζί σου 
Οι Άγριες νύχτες θα ήταν 
Η απόλαυση μας
Μάταιοι οι άνεμοι
Για μια καρδιά σε λιμάνι
Αρκετά με την Πυξίδα
Αρκετά με τους Χάρτες
Κωπηλατώντας στην Εδέμ
Αχ! η Θάλασσα!
Μονάχα να προσόρμιζα
Απόψε Σ' εσένα!

Έμιλι Ελίζαμπεθ Ντίκινσον

Οι όμορφοι άνθρωποι
Έχουν το βλέμμα τους λίγο χαμένο.

(Θα το έχετε προσέξει…)
Πηγαίνουν να σκλαβωθούν
Φορώντας πάντα τα καλά τους.

Βγαίνουν το βράδυ με παρέες
Και σιωπούν ή φλυαρούν πολύ.
(Δεν μπορεί να μη το ξέρετε…)

Αγοράζουν παχιές εφημερίδες
Και τις τελειώνουν τόσο γρήγορα.
Έχουν την τσαντίλα στην τσέπη
Τους έρωτες στα όνειρα
Τη «συγνώμη» στο μπροστά της γλώσσας.

Στο στήθος τους χοροπηδούνε άλογα
Τα πόδια τους τα χαϊδεύουν μαιμούδες
Τ’ αυτιά τους γίναν φωλιές για κουκουβάγιες.

Κάνουν τις εξομολογήσεις τους
Και τις ακούει το στομάχι τους.

Οι όμορφοι άνθρωποι
Είναι αξιοπρεπείς:
Ποτέ δεν παύουν να ζητούν.

Είναι πρόστυχοι:
Αναζητούν μάταια τα άκρα, που ξεφύγαν.

Οι όμορφοι άνθρωποι
Διψούν συνέχεια, στον ύπνο και τον ξύπνιο.

Σιχαίνονται τις εκδρομές
Ξέρουν το μέρος τους όλο και πιο λίγο,
Το ψάχνουν συνεχώς, μέσα απ’ τις ίδιες διαδρομές.

Τους όμορφους ανθρώπους
Δεν τους ποθεί κανείς
Τους αφήνουν άταφους σα φύγουν.

– Κάποιοι μονάχα το ίδιο τρελοί
Μυστικά
Τους λατρεύουν.

Ν. Κυριακίδης, «Οι Πικροί Άνθρωποι»

Κι υπάρχουν κι εκείνοι!
Που αντέχουν τα κλυδωνίσματα
Που δουλεύουν με φροντίδα
Που δεν φοβούνται τη σιωπή, δεν το βάζουν στα πόδια
στα δύσκολα
Υπάρχουν κι εκείνοι που δεν ψάχνουν
να αλλάξουν τα πρόσωπα
αλλά να δώσουν δράση στους ήρωες που αποκοιμήθηκαν
Σ.Ι.Μ.

Aλλά οι καλύτερες στιγμές μου είναι τα βράδια, όταν ανοίγω το παράθυρο κι αφήνω ελεύθερα τα ωραία ωδικά πουλιά που εκγυμνάζω τις ατέλειωτες ώρες της αιχμαλωσίας

Τ. Λειβαδίτης

Ο Παλιός Στρατιώτης ...

Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι
και μέσα του σαν ζάχαρη να λιώνει αυτό τ' αστέρι
αυτό που πρώτη η αγάπη μας μας έβαλε στο χέρι

Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ' την πρώτη

Κι αν μένει ακόμα νόημα και μισοερειπωμένο
μεσ' στα ερείπια αυτά μαζί σου εγώ θα μένω
μέχρι να 'ρθει η άνοιξη και να μας ξεκουνήσει
και μέσ' από το θάνατο ζωή να μας χαρίσει

Bebe -Tu silencio

Too bad to be someone

who does not want anything more

who does not see

a foot ahead of the nose

singing for who hears nothing,

dancing for who does not want to see anything

 

My hands are tied,

my mouth is lonely,

my feet stuck,

in the throat a knot, (a knot in the throat)

singing for who hears nothing,

dancing for who does not want to see anything

 

Silence sits in the window

Come to drink a coffee

While waiting, we look at the blank screen

ON THE BEACH - Chris Rea

Between the eyes of love I call your name
Behind the guarded walls I used to go
Upon a summer wind there's a certain melody
Takes me back to the place that I know
Down on the beach

[...] Αἰσθάνομαι μόνος
ἀφοῦ δὲν ἔχει δεύτερη ζωὴ ν᾿ ἀλλάξουμε
καὶ τὸ φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ἴδιο.
Σύντροφε οὐρανὲ
ἄλλοτε ἡ ἐλπίδα φεγγοβολοῦσε στὰ χέρια
κοιτάζω τὸ σῶμα βρίσκω τ᾿ ὄνειρο
πάει κ᾿ ἡ ἀγάπη
χάνεται
σὰν τὸ νερὸ στὴν πέτρα.
Τί εἶναι πιὰ ἕνα δέντρο τί εἶναι τ᾿ ἀσημένια φύλλα;
Μέσ᾿ στὴν ὁρμὴ τῆς ἐρημιᾶς γινόμαστε διάφανοι.

(Νίκος Καρούζος)

Σβήσε τα μάτια μου

Σβήσε τα μάτια μου· μπορώ να σε κοιτάζω,

τ’ αυτιά μου σφράγισέ τα, να σ’ ακούω μπορώ.

Χωρίς τα πόδια μου μπορώ να ‘ρθω σ’ εσένα,

και δίχως στόμα, θα μπορώ να σε παρακαλώ.

Κόψε τα χέρια μου, θα σε σφιχταγκαλιάζω,

σαν να ήταν χέρια, όμοια καλά, με την καρδιά.

Σταμάτησέ μου την καρδιά, και θα 

καρδιοχτυπώ με το κεφάλι.

Κι αν κάμεις το κεφάλι μου σύντριμμα, στάχτη, 

εγώ

μέσα στο αίμα μου θα σ’ έχω πάλι.

Σβήσε τα μάτια μου (Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Μετάφραση: Κωστής Παλαμάς)

http://pyroessa-logotimis.blogspot.gr/

Οι πιο καλοί μου Γνώριμοι είναι εκείνοι

Που Λόγια δεν αλλάξαμε Μαζί

Τ Άστρα που άγγελλαν έλα στην Πόλη

Ποτέ δεν Με σκεφτήκαν αγενή

Μόλο που στο Ουράνιο Κάλεσμά τους

Δεν το κατόρθωσα να αποκριθώ

Η ακλόνητη ευλαβική μου Όψη

Αβροφροσύνη τους φαινόταν αρκετή.

Έμιλυ Ντίκινσον

Τη ζωή μου θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο,
μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού
και το βαλς σαν βάλσαμο το νοιώθω μεσ' το αίμα
σαν κραυγή του θάνατου σαν γέλιο ενός μωρού

Το χαμένο χάδι

Το χαμένο χάδι Alfonsina Storni 

  μτφ: Ρήγας Καππάτος

Γλιστράει μέσα απ’ τα δάκτυλα το αναίτιο χάδι,
μου φεύγει από τα χέρια. Στον άνεμο όταν κυλάει,
το χάδι μου πλανιέται δίχως σκοπό ούτε μέλλον,
το χαμένο χάδι ποιος θα το βρει να το πάρει;

Θα μπορούσα ν’ αγαπήσω απόψε με μια άπειρη λύπη
θα μπορούσα ν’ αγαπήσω τον πρώτο τυχόντα.
Κανένας δεν έρχεται. Μοναξιά στ’ ανθισμένα δρομάκια.
Το χαμένο χάδι θα κυλάει… θα κυλάει…

Αν απόψε στον άνεμο σε καλούν ταξιδιώτη,
αν ριγήσει τα κλώνια ένας γλυκός στεναγμός,
αν σου σφίγγει τα δάχτυλα ένα χέρι μικρό
που σε κρατάει και σε αφήνει, σε βρίσκει και φεύγει.

http://pyroessa-artemusica.blogspot.gr/search?updated-min=2013-01-01T00:00:00%2B02:00&updated-max=2014-01-01T00:00:00%2B02:00&max-results=31

A little something I know
A little somewhere I go
Where the sweet waters flow
Where the mistletoes grow 
reminds me of you

To blossom blue...
is to blossom without you

Εγώ είμαι από γυαλί .... Δε φοβάμαι

"Εγώ είμαι από γυαλί είπε..
Δε φοβάμαι 
Το πολυ πολυ να σπάσω 
και να γεμίσω φεγγάρια το πάτωμα "
Στ. Σταυροπουλος

Love Secret

Hunting High And Low

Here I am
And within the reach of my hands
She sounds asleep and she's sweeter now
Than the wildest dream could have seen her
And I Watch her slipping away
Though I know I'll be hunting high and low

High
There's no end to the lengths I'll go to
Hunting high and low
High
There's no end to lengths I'll go

To find her again
Upon this my dreams are depending
Through the dark
I sense the pounding of her heart
Next to mine
She's the sweetest love I could find
So I guess I'll be hunting high and low

High
There's no end to the lengths I'll go to
High and Low
High
Do you know what it means to love you...

I'm hunting high and low
And now she's telling me she's got to 
go away
I'll always be hunting high and low
Hungry for you
Watch me tearing myself to pieces
Hunting high and low

High
There's no end to the lengths I'll go to
Oh, for you I'll be hunting high and 
low

Τουλάχιστον συνομιλούμε στα όνειρα.
 
Αμνηστεύω όλους τους νυχτερινούς διαλόγους
Είπες ότι κατά λάθος υπήρξες.
 
Όλη τη νύχτα έβρεχε μαζί σου
Πλημμύρισα οδύνη.
 
Είναι ποιήματα
που σε πιάνουν από το χέρι
και σε οδηγούν
σε μια σκοτεινή γωνιά
Πάνω στον ώμο τους 
γέρνεις και κλαις.
 
Κατάματα με ερημώνεις.
 
Πόσο μου έλειψε
η ομηρία της αγκαλιάς σου.
 
Τι άλλο πιο μάταια ένδοξο
από την υλακή ενός μοναχικού λύκου
στο φεγγαρόφωτο.
Γιάννης Τόλιας

Backstreet Boys - Incomplete

Empty spaces fill me up with holes
Distant faces with no place left to go
Without you within me I can't find no rest
Where I'm going is anybody's guess

I tried to go on like I never knew you
I'm awake but my world is half asleep
I pray for this heart to be unbroken
But without you all I'm going to be is incomplete

Voices tell me I should carry on
But I am swimming in an ocean all alone
Baby, my baby
It's written on your face
You still wonder if we made a big mistake

"Μανούλα μου" Μάνος Χατζιδάκις - Λάκης Παππάς

Να μάθεις να φεύγεις...

Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών.

Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν.

Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας.

Να φεύγεις !

Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.

Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο.

Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι.

Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.

Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ.

Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε.

Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, κάποτε θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου (όλα τα βράδια και τα τραγούδια δεν θα είναι ποτέ δικά σας).

Αποδέξου το.

Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες.

Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις.

Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, με ουρανό κι αλάτι.

Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη.

Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι.

Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο.

Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω -δεν τους το χρωστάς.

Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου.

Μην πιστεύεις αυτά που λένε -η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.

Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει.

Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς

-οι τρίτες για τους γελοίους.

Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία.

Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά που κάθεται και κλαψουρίζει

-σαν μωρό κι εσύ κάθεσαι και του δίνεις γλειφιτζούρι μη και σου στεναχωρηθεί το βυζανιάρικο.

Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα

- όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου

Και να μάθεις να φεύγεις από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες.

Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν το παιδί από τη μήτρα.

Να φεύγεις από όσα νόμισες γι’ αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ’ αυτά.

Μενέλαος Λουντέμης

the photo Kim Hunter & Marlon Brando
from Film { A Streetcar Named Desire }