Φάλτσο... ~ Αλκυόνη Παπαδάκη

Αν δεν κτυπούσανε τα κύματα εκείνους τους βράχους στ' ακροθαλάσσι, δε θα καμάρωνες το σχήμα τους. Έτσι δεν είναι;τοιχίζει ακριβά η πείρα. Στοιχίζει πανάκριβα η σοφία της ψυχής. Γιατί η σοφία του μυαλού είναι άλλο πράμα. Την αποκτά κανείς με τη γνώση. Τούτη δω που σου λέω, η σοφία της ψυχής, αποκτιέται μόνο με πόνο. Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο. Δεν ξέρω. Άντε βάλε τσίπουρο. Σαν το νερό πάει το άτιμο .. Κάποτε πίστεψα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι, πως θα' φτιαχνα από την αρχή τον κόσμο. Τα' δωσα όλα. Δεν κράτησα ουτ' ένα ψίχουλο για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι είμαι γω, π' ανάθεμά με. Ή αδειάζω το ποτήρι μου ή δεν το λερώνω καθόλου. Δεν έγινε τίποτα. Ο κόσμος στο χειρότερο πάει. Και ξέρεις ποιό είναι το παράξενο; Δεν αισθάνομαι χαμένη. Προδομένη. Προσωπική υπόθεση, φίλε, η δικαίωση. Καθένας χαράσσει με το σουγιαδάκι του ένα σήμα στο δέντρο της ζωής. Είναι μερικοί, που χαράσσοντας αυτό το σήμα, τους ξεφεύγει το μαχαίρι και πληγώνονται. Είναι γιατί ήταν πολύ παθιασμένοι εκείνη τη στιγμή. Είναι γιατί τρέμανε τα χέρια τους από τα πολλά όνειρα. Είναι γιατί τα μάτια τους είχαν θαμπωθεί από την ομορφιά του κόσμου. Ε! Δεν έπαψε η γή να γυρίζει,ε; Ε...;

È per te .. ...

Κι ύστερα μου μιλάς - Λάκης Παππάς

Κι ύστερα μου μιλάς για καλοκαίρι
κι ύστερα για το δάκρυ μου μιλάς
πώς να ιστορήσω τα νερά
πώς να μιλήσω στ' άστρα.

Κι ύστερα μου μιλάς για κάποιο αστέρι
κι ύστερα για μιαν άνοιξη μιλάς
φέρε μου πίσω την αυγή
και πάρε μου την νύχτα.

Κι ύστερα μου μιλάς για τα τραγούδια
που γίναν περιστέρια και φωτιές
κι έφυγαν μες στο δειλινό
και πια δε θα γυρίσουν.

Μια Παναγιά - Λάκης Παππάς

Παναγιώτης Ψάλτης - Άγγελε μου

Ν ΑΓΑΠΑΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ

Πες μου, του λέει, και κρεμιέται στο στόμα του, 
τι ακολουθεί σαν πεθαίνει κανείς; 
Τι απομένει απ’ τ’ ακίνητο σώμα του; 
Πες μου αν υπάρχει ψυχή. 

Κοίτα, μια κάμπια κεντά το κουκούλι της, 
μόλις τελειώσει πεθαίνει κι αυτή. 
Μια πεταλούδα, όμως, παίρνει τη θέση της, 
και συνεχίζει να ζει. 

Γι’ αυτό που σού ‘πα, ο θάνατος με μισεί, 
του αρέσει να ‘ν’ τρομερός, 
Ειν’ βασιλιάς δίχως να ‘χει βασίλειο, 
μα δεν το ξέρει ο λαός. 

Πες μου, του λέει και κρεμιέται στα χείλη του, 
πώς να πιστέψει κανεις; 
Ο ένας τρόπος, της λέει, είναι ν’αγαπάς 
κι ο άλλος να μη μισείς...

ΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Μέτρησα

Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
πως μ'αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ...εσένα
Κι αν μείνει τ' όνειρο μισό
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό
Ένα να λες σαν να'ναι χθες
Πως μ'αγαπάς χίλιες φορές...

ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΑ - ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ [HD]

Σταύρος Ξαρχάκος -Να με θυμάσαι

Λιοντάρι αγκαλιάζει την κυρία που το έσωσε και της δείχνει την αγάπη του

΄

Μια κυρία κάποτε έσωσε από βέβαιο θάνατο ένα μικρό λιονταράκι. Όταν μεγάλωσε το χάρισε σε ένα ζωολογικό κήπο. Το λιοντάρι ποτέ δεν ξέχασε την κυρία, και το έδειξε εμπράκτως μετά από χρόνια που την αγκάλιασε, όταν το επισκέφτηκε. Περιττό να πουμε πως φέρονται οι άνθρωποι στους ευεργέτες τους.

H παρακάτω συγκινητική ιστορία, όσο όμορφη και αν είναι δείχνει δυστυχως δείχνει και κάτι άλλο. Ότι οι άνθρωποι είμαστε ηθικά πρωτόγονοι, και το χειρότερο δεν μαθαίνουμε ουτε από τα ζώα. Σκεφτείτε ότι υπάρχουν κάφροι που την κακία και το να είσαι άτιμος στη ζωή το θεωρούν και μεγάλη...εξυπναδα-μαγκιά.

Η σκιά μου κι εγώ: ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ(1975)

Η σκιά μου κι εγώ κάθε βράδυ πικρό σε ζητάμε
Και ρωτάμε αν ζεις αν σε είδε κανείς και πονάμε
Μες στον ύπνο να `ρθεις όνειρό μου γλυκό σε προσμένω
Κι απ’ αγάπη τρελή να σε σφίξω αγκαλιά περιμένω
Ποιες μάγισσες τρελές σε κρατούν μακριά μαγεμένο
Τις ώρες τις πικρές κάθε βράδυ μετρώ και πεθαίνω
Γιατί να φύγεις να χαθείς αγάπη μου
Περιμένω πότε θα ξαναρθείς
Νυχτερίδες πουλιά μας κρατούν συντροφιά στο σκοτάδι
Όταν κλαίμε πικρά η σκιά μου κι εγώ κάθε βράδυ
Μες στον ύπνο να `ρθεις όνειρό μου γλυκό σε προσμένω
Κι απ’ αγάπη τρελή να σε σφίξω αγκαλιά περιμένω
Ποιες μάγισσες τρελές σε κρατούν μακριά μαγεμένο
Τις ώρες τις πικρές κάθε βράδυ μετρώ και πεθαίνω
Γιατί να φύγεις να χαθείς αγάπη μου
Περιμένω πότε θα ξαναρθείς.

Υπάρχουν άνθρωποι...

.. που όταν πεθαίνεις κοντά τους, στην αγκαλιά τους, 

δεν πεθαίνεις ποτέ και άλλοι που ζεις μαζί τους 

πεθαίνοντας κάθε μέρα, κάθε ώρα, 

          κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.

Οι πρώτοι είναι αυτοί 

που και στο τηλέφωνο να τους ακούσεις, 

ανοίγουν οι ουρανοί, έρχονται 

τα γράμματα τα εικοσιτέσσερα, 

σε βρίσκουνε αδειανό και ορθάνοιχτο, 

σε παίρνουν, σε σηκώνουν, σε γεμίζουν, 

σε γράφουν, σε σκάβουν, σε μουσκεύουν, 

σε κάνουν λέξη. Λέξη μυστική, ανάλαφρη, 

ξερή και φτερωτή για να ξεφύγεις, 

να  πετάξεις μακριά.

 Στίχος. Γραφή ανεξίτηλη. 

Φέρνουν τα άνθη, το περίπτερο, 

τον δρόμο ολόκληρο με όλο το χώμα 

και τη σκόνη του, τον βράχο που έχεις. 

Την πέτρα την ασφαλή, τη σταθερή, 

την άκαμπτη που πάνω της 

συντρίβεται οτιδήποτε απειλεί 

την ανεξαρτησία σου.

Αυτοί που γίνονται τραγούδι και χορός, 

δρόμος και μοίρα σου.

Οι άλλοι τρίζουνε, κολλάνε, 

δε γυρνάει το κλειδί, δεν ξεκινάνε, 

ζητάνε όλη την ώρα λάδι απ’ το καντήλι σου, 

το φως, τη φλόγα, τη λαμπάδα της Λαμπρής, 

σε σπάνε και σε σβήνουνε. Σε δίνουνε. 

Στους πέντε δρόμους σε αφήνουνε. 

Φανάρι τσακισμένο.

Ό,τι έχεις και δεν έχεις κι αυτά ακόμα 

τα της ψυχής σου τα άδυτα

 και εκείνα να στα πάρουνε, να σε φουντάρουνε.

Θοδωρής Γκόνης

PS: Μα δεν τα καταφέρνουν.Διότι

ο,τι κατέκτησες επώδυνα

δεν είναι απλά βήμα αλλά 

το χαμόγελο του χρόνου 

στο χνάρι του είναι σου.

http://aeriko-moments.blogspot.gr/2014/01/blog-post_20.html

Moody Blues - Nights in White Satin with Lyrics

Να μη χαθείς ποτέ από τη ζωή μου - Μαρινέλλα

Περνούν τα καλοκαίρια κι οι γιορτές μας,
όλα σαν τρένα βιαστηκά και δεν ξαναγυρνούν.

Περνούν τα πρωινά κι οι Κυριακές μας,
όλα σαν σύννεφα γοργά και δεν ξαναγυρνούν.

Μα εσύ ποτέ, να μη χαθείς ποτέ, ποτέ απ’ τη ζωή μου
γιατί κυλάς όπως το αίμα στο κορμί μου.
Μου δίνεις δύναμη και νόημα να ζω.

Lakonistas | Μυστράς | Τη Υπερμάχω στον Άγιο Δημήτριο

Θα’θελα να’μουν Μακεδόνας αυτές τις περίεργες ημέρες των διαβουλεύσεων και των αμφισβητήσεων. Θα’θελα να είχα την ατυχία να μου ακυρώνουν την ταυτότητα και να υπερασπίζομαι έναν Αλέξανδρο σαν να έδινε ακόμη μία μάχη, όχι στον Γρανικό, αλλά στον Αξιό ποταμό. Να’μουν για μία ημέρα «καρντάσι» και όχι απλός φίλος και ένας Μητροπάνος να τραγούδαγε για μένα. Να καυχιέμαι ότι μόνο για τον Βορρά έπαιξε ο Χατζηπαναγής και ο Κούδας, ενώ ο Γκάλης έβαλε ένα τρίποντο για την πάρτη μου, που τον αποθέωνα από την κερκίδα.
Να’χα την τύχη να ξυπνήσω στην ομίχλη της Καστοριάς και να γίνω σκηνικό του Αγγελόπουλου σε μία χιονισμένη Φλώρινα. Να’πινα μπύρα με το όνομα Βεργίνα στα Λαδάδικα και να’λεγα ότι αυτόν τον μπαξέ με τις μηλιές και τις ροδακινιές στην Βέροια, τον έχω από τον παππού μου. Να πικραθώ από το τσιγάρο και να στρίψω στην γωνία, στην πλατεία των Σερρών, για να φάω Ακανέ Λαιλιά από τον Ρούμπο.
Μία βόλτα να βρέξω τα πόδια μου στην θάλασσα της Χαλκιδικής και να ανέβω μέχρι τα Χαμάμ στο Άγκιστρο να νιώσω ότι αυτός ο τόπος της Μακεδονίας κοχλάζει από τα έγκατά της.
Αυτές τις πικρές ημέρες των συζητήσεων θα’θελα σαν Μακεδόνας να καθίσω στο σκαμνί του Παγκόσμιου Δικαστηρίου γιατί υπερασπίζομαι τα δάση της Δράμας αλλά και την τουλούμπα της Κατερίνης. Να φωνάξω: είμαι ένοχος που αυτή την γη την υπερασπίστηκε ένας Παύλος Μελάς σαν να ήταν ο ίδιος Μακεδόνας, και ότι η μπουγάτσα είναι γλυκιά και αλμυρή γιατί, ως Μακεδόνας, έμαθα να τρώω το αλάτι της Ιστορίας όπως και την γλύκα της.
Να βγω ξημερώματα από το Μινουί, να περπατήσω δίπλα στην Καμάρα έχοντας στα αφτιά μου ακόμη τις πενιές του Καμπουρέλου ενώ η φωνή της Λιλής να γίνεται ένα με τον Βαρδάρη.
Να μάθω έναν χορό ποντιακό στα χωριά των προσφύγων και στα Γρεβενά να φάω ψητά κρέατα μέχρι η χοληστερίνη να χτυπήσει κόκκινο. Να κυληστώ μέσα στον κρόκο στα χωράφια της Κοζάνης και στους καταράκτες της Έδεσσας να καθίσω σ’ ένα παγκάκι. Θα’θελα ένα μεσημέρι να γίνω «αλύπητος» από ούζο στην Στοά του Μοδιάνου και να φάω με την χούφτα ελιές στο παζάρι του Σιδηρόκαστρου.
Θα’ θελα μια μέρα η μάνα μου να με ρωτήσει: «Να σε φτιάξω κεφτέδες;» και να τις απαντήσω: «φτιάξε με γιαπράκια».
Μια μέρα να ήμουν Μακεδόνας για να έχω το καμάρι να λέω ότι όλα αυτά ήταν, είναι και θα είναι δικά μου.

ΛΟΛΑ - Σταύρος Ξαρχάκος (1964) (soundtrack)

ΩΡΕΣ ΣΙΩΠΗΣ- ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΚΝΗΣ

Ώρες σιωπής και πίστεψα στα ναι σου και στα όχι
Ώρες αιχμής και βρέθηκα στον έβδομο ουρανό
Να ζήσω σ' ένα όνειρο δεν ξέρω αν με παίρνει
μα ο έρωτάς μου άναψε, γι' αυτό σου τραγουδώ

ΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - Έλα στο ονειρό μου.

Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές

Έχουμε όλοι μέσα μας ένα κόσμο πραγμάτων: Ο καθένας τον δικό του κόσμο πραγμάτων ! Και
πώς μπορούμε να συννενοηθούμε, κύριε, αν στα λόγια που λέω, βάζω το νόημα και την αξία των πραγμάτων που είναι μέσα μου, ενώ αυτός που τ' ακούει, αναπόφευκτα τούς δίνει το νόημα και την αξία που έχουν γι΄αυτόν, το νόημα και την αξία αυτού του κόσμου μέσα του; Νομίζουμε πως συννενοούμαστε και δεν συννενοούμαστε ποτέ...."

(Λουίτζι Πιραντέλο, 
απο το ’’Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα’’)

Χ. & Π. Κατσιμίχας - Γέλα Πουλί Μου (Ο Τελευταίος Χορός)

Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης του 1952

Chris Rea - As long as I have your love...

The word you send today
From somewhere far away
Cut in deep to the bone
Though I am not with you now
I feel you close somehow
Too many days, so far from home
And I send my dream to you
And I will go on
As long as I have your love

I see your candle burn,
You wait for my return
I feel your shadow in the night
The question still remains, oh love its still the same
Oh I'll get by,
Don't you know I'll be alright
As long as I have your love

 «Σ' αγαπώ γιατί είσαι 'συ».Σ' αγαπώ, και μπορώ να σ' αγαπώ, γιατί δεν είσαι 'γω.Δεν σ' αγαπώ, αν θέλω εσύ να γίνεις εγώ.
Μέσα από τη διαφορετικότητα του κάθε προσώπου, μέσα στην αγάπη, επιτυγχάνεται ένας διαρκής εμπλουτισμός της σχέσης. ᾿Αλλιώς, όπως λένε, στον κόσμο και στην κοινωνία, «παλιώνει η σχέση και ο γάμος». Ομως, παλιώνει γιατί εμείς τον αφήνουμε και παλιώνει. Εάν δε σκεφθείτε την δυνατότητα του καθενός ανθρώπου να αγιάζεται και να μετέχει όλο και περισσότερο της δόξης του Θεού και της Χάριτός Του, τότε διαρκώς μπορούμε να έχουμε έναν καινούργιο άνθρωπο.
Οπως ακριβώς με τη σχέση των γονιών με τα παιδιά τους. Είναι μια δύσκολη σχέση. Πολλές φορές χωρίς ελευθερία, στο όνομα της αγάπης. Τις περισσότερες φορές με τον εγωισμό μας στη θέση της αγάπης, είναι πάρα πολύ εύκολο να έρθει η σύγκρουση.Αλήθεια, όταν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας τι όραμα έχουμε στη ζωή μας;Μεγαλώνουμε παιδιά για να ζήσουν ελεύθερα και να σταθούν στα πόδια τους ή τα «καμαρώνουμε» γιατί μας ακούνε;Εάν χαιρόμαστε γιατί μας ακούνε πάντα, ουσιαστικά έχουμε αναγνωρίσει και ανακηρύξει σε αλάθητο τον εαυτό μας, και πιστεύουμε ότι έχουμε πάντα δίκιο, και χαιρόμαστε που τα παιδιά μας, μας ακούνε. ᾿Ενώ θα 'πρεπε να ανησυχούμε αν μας ακούνε πάντα, και πολύ περισσότερο στο διάστημα της εφηβείας, που είναι η προσπάθεια του νέου παιδιού να κατακτήσει την ελευθερία του.Θέλει την αγάπη μας, αλλά όχι με τη στέρηση της ελευθερίας. Καί χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει ευθύνη. Κι αυτό το ξέρουμε και το βιώνουμε.(Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος)

Ἀποδημητικό πουλί, δέν εἶναι δυνατό/νά γίνεις σύ, ψυχή μου
Ἀνδρέας Καμπᾶς

Scorpions - Soul Behind the Face

Would you care for me if I was deaf and blind
Would you hear my voice if I was always quiet
Would you hold my hand if I was going to fall
Would you cry for me would you know my name at all

Would you be there if I was on the ground
Would you be my friend if no one was around
Would you hold me close if I was in the cold
Would you pray for me would you know my name at all

Would you care would you be there
For the soul behind the face
Would you love me for what I am

Would you care would you be there
For the soul behind the face
Would you love me for what I am

Would you care would you be there
For the soul behind the face
Would you love me for what I am

Would you care would you be there
For the soul behind the face
Would you love me for what I am

Would you love me for what I am

Pantelis Thalassinos - Tou Feggariou

Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου

Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.

Love (The only treasure) Πρεσβ. Σάββας Κυράζογλου

How can I stop my tear
Πως μπορώ να σταματήσω το δάκρυ μου
when about wars I hear
όταν διαρκώς ακούω για πολέμους
how can I, how can I
πως μπορώ, πως μπορώ
How can I live in a lie
Πως μπορώ να ζω σε ένα ψέμα
when around me people die
όταν γύρω μου άνθρωποι πεθαίνουν
how can I, how can I
πως μπορώ, πως μπορώ

Love,love,love,love
Aγάπη,αγάπη,αγάπη,αγάπη
stop the war
σταματήστε τον πόλεμο
love,love,love,love
αγάπη,αγάπη,αγάπη,αγάπη
I can't any more
δεν αντέχω άλλο
love,love,love,love
αγάπη,αγάπη,αγάπη,αγάπη
the only treasure
ο μόνος θησαυρός
love,love,love,love
αγάπη,αγάπη,αγάπη,αγάπη
don't kill this pleasure
μη σκοτώνετε αυτή την ευχαρίστηση

How can I feel my dreams
Πως μπορώ να αισθανθώ τα όνειρά μου
I'm just flying without wings
αφού μόλις πετώ χωρίς τα φτερά μου
how can I, how can I
πως μπορώ, πως μπορώ
How can I walk away
Πως μπορώ να φύγω μακριά
like there is no other way
σαν να μην υπάρχει άλλος δρόμος
how can I, how can I
πως μπορώ, πως μπορώ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ

Τ' ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ =ΠΑΠΑΣ ΛΑΚΗΣ

Άνεμος - Σαν μαγεμένο το μυαλό μου

σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει...

Maria Dimitriadh-Ena Prwino(Annabel)

Σαν με κοιτάς (Μάνου-Φέρτης)

ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΣΕ ΞΕΡΩ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ - ZORAS

ΜΕΝΩ ΕΚΤΟΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ

Μένω εκτός, θυμάμαι ονόματα
τρέχω με ταχύτητα φωτός
μένω εκτός, σαν κάτι στόματα
που 'διωξε απ' τον κόσμο ένας λωτός

Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να γυρίσω
μα ο παράδεισος κλειστός

Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να μιλήσω
μα ειν' ο τόπος μου σβηστός

Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα
στη σιωπή ζυγιάζω σαν αϊτός
μένω εκτός, σαν κάτι σχήματα
που 'φτιαξε στην άμμο ένας πιστός

Αλεξίου Χάρις ~ Η Αλήθεια του Καθένα

Η αλήθεια του καθένα μετερίζι και σταθμός
γιατί αυτό έχει θελήσει ή γιατί δε θα τολμήσει
δεν μπορεί να κάνει αλλιώς

Η αλήθεια του καθένα είναι η μόνη διαδρομή και
κυλάει σαν τα τρένα σε δυο ράγες μια γραμμή
κι εγώ μόνη μες στο πλήθος τις αλήθειες μας κοιτώ
πως παλεύουν να βρεθούνε
αλλά δεν το ομολογούνε
μοναχά για ένα χορό

Η αλήθεια του καθένα είναι η ίδια του η ζωή
η μεγάλη μοναξιά του είναι η βασίλισσα του
κι ό,τι του προστάζει αυτή

Γιατί η καλωσύνη σταυρώνεται πάντοτε...

Γιατί η καλωσύνη σταυρώνεται πάντοτε...

 ..σ' αυτό τον κόσμο; 

Πως να αγνοήσουμε ή να αφανίσουμε 

τον Πόντιο Πιλάτο μέσα μας; 

Ο Χριστός δεν κάθεται από τα σύννεφα, 

σε θρόνο, όχι. Παλεύει απάνω στα χώματα,

 πονάει κι αυτός, αδικιέται κι αυτός

 και πεινάει και ξανα- σταυρώνεται μαζί μας καθημερινα.

Αγάπα τον άνθρωπο γιατί είσαι εσύ...

http://pantoyouranos.blogspot.gr/2014/03/blog-post_8938.html

Οι δικοί μου ξένοι - Χαρούλα Αλεξίου

Μη μου λες αντίο - Κώστας Μακεδόνας

...μ΄αρπάζουν οι πειρατές σου οι γλάροι , σαν σε κοιτώ παγώνει ο χρόνος μέσα σου ...υπάρχουμε εγώ κι εσύ !

Pink Floyd - Wish You Were Here

Ζητώ Συγγνώμη- Γιάννης Μηλιώκας

Νιώσε με - Μανώλης Ρασούλης

Δεν είναι κακό να θέλεις να σε αγαπούν, κακό είναι να το απαιτείς...

Δεν υπάρχει λόγος... Δε ζητάς την  αγάπη έτσι, αλλά την αυτοεπιβεβαίωση...

Και η αγάπη είναι υπέρβαση του " εγώ" δεν έχει καμία σχέση με ... απαιτήσεις.... ελεύθερα, απρόσκοπτα, χωρίς να ζητάς τίποτε αγαπάς! Απλά... αγαπάς....

Περήφανοι όλοι

Ήταν μαζεμένοι όλοι μια βραδιά
και στο τζάκι έκαιγε η φωτιά
μες τα μάτια τους φαινόταν καθαρά
πως γι αυτούς τα χρόνια ήταν σκληρά

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά

Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοί
ήταν κλέφτες και αρματολοί
ποτέ τους δεν σκεφτόταν φόβος τι θα πει
και το βόλι ας έπεφτε βροχή

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά
και τώρα μιλούσαν πάλι για τα παλιά
καθισμένοι γύρω απ΄ τη φωτιά

Πάνω που μιλούσαν για παλικαριές
κι είχαν δυναμώσει οι φωνές
θυμήθηκαν τα αδέρφια τους που χάθηκαν
πολεμώντας και πικράθηκαν

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιά
πολεμούσαν για τη λευτεριά
Γι αυτό πολεμήσανε και φτιάξαν παιδιά
για να ζήσουν μες τη λευτεριά
και βγήκαν λεβέντες με γενναία καρδιά
σαν τους πατεράδες τους κι αυτά
και πάνω σ΄ αυτή τη σκέψη ήσυχοι πια
κοιμηθήκαν για παντοτινά

κωστας τουρνας πιστευω στην αγαπη ακομα

♫ Mia Martini e Roberto Murolo ♪ "Cu'mmè", duetto ♫ "Azzurro 1992" ♫

Come down with me
find in the depths of the sea
all things that here will never be

Come on with me
and begin to take in
how futile is sufferin’

Look at this sea here
drenching us with fear
it’s only after to teach somethin’

Ah! How can it be
to keep tormenting our soul that wants to spree
if you don’t get to the seabed
you will never know

No! How can it be
to take away merely
whatever that’s in thee
and dare to leave your heart
lonely amid the street ah

Take off with me
and start singing a prayer
along the notes in the air

Don’t open an eye
just continue to fly
while the wind’s carrying
us to the sky

To where there are
the most beautiful words
by the hand they’ll lead us high

Ah! How can it be
to keep tormenting our soul that wants to spree
if you don’t get to the seabed
you will never know

No! How can it be
to take away merely
whatever that’s in thee
and dare to leave your heart
lonely amid the street ah

I GIARDINI DI MARZO - Lyrics with greek subs translated by ♥ FIORINA ♥

Ζερβουδάκης Δημήτρης ~ Μεγάλος ειν' ο Κόσμος...

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα μικρό κεράκι βρισκόταν
σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλα κεριά, τα περισσότερα
από τα οποία ήταν πολύ μεγαλύτερα και πολύ
ομορφότερα από αυτό. Μερικά ήταν δεμένα με κορδέλλες
πολύχρωμες άλλα ήταν πιο απλά,
σαν κι αυτό. Δεν ήξερε τον λόγο που βρισκόταν εκεί,
και τα άλλα το έκαναν
να αισθάνεται μικρό και ασήμαντο.
Όταν έπεσε ο ήλιος και σκοτείνιασε το δωμάτιο,
είδε έναν άνθρωπο να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
Έρχονταν προς το μέρος του κρατώντας ένα αναμμένο σπίρτο.
Κατάλαβε οτι θα του έβαζε φωτιά.
- Μη!! φώναξε, σε παρακαλώ μη!

Όμως ήξερε οτι δεν μπορούσε να ακουστεί και ετοιμάστηκε
να υποφέρει τον πόνο, που ήταν σίγουρο οτι θα ακολουθούσε.
Προς μεγάλη του έκπληξή το δωμάτιο γέμισε με φως. Αναρωτήθηκε
από που έρχεται το φως, αφού ο άνδρας είχε σβήσει το σπίρτο.
Κατάλαβε ότι προερχόταν από τον εαυτό του.
Ύστερα ο άνδρας άναψε κι άλλα σπίρτα για να ανάψει με την σειρά του και τα άλλα κεριά.
Όλα τα κεριά έδιναν το ίδιο φως με εκείνο.
Καθώς περνούσαν οι ώρες παρατήρησε ότι το κερί άρχισε να λιώνει.
Κατάλαβε ότι σύντομα θα πέθαινε.
Με την παρατήρηση αυτή, ανακάλυψε και τον λόγο που είχε δημιουργηθεί.
- Ίσως ο λόγος που βρίσκομαι στη Γη, είναι για να δίνω φως
μέχρι να πεθάνω, ψιθύρισε.
Και αυτό έκανε.
Θαρρώ λοιπόν πως όλοι μας μπορούμε να δώσουμε λίγο φως
στον κόσμο. Δίχως να έχει σημασία
το πόσο σημαντικοί ή ασήμαντοι, μικροί ή μεγάλοι είμαστε.!!

aeriko

Leonard Cohen - Waiting for the Miracle

Προσκυνώντας τα ιερά και όσια της μάνας Πατρίδας...

Αγιά-Σοφιά - Κλειώ Δενάρδου

Aerial viewing of Greece

The sea was sapphire coloured, and the sky
Burned like a heated opal through the air;
We hoisted sail; the wind was blowing fair
For the blue lands that to the eastward lie.

"Greece" by Oscar Wilde

ΕΛΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ.ΜΟΥ- ΠΑΝΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΗΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ

Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές

Scorpions ~ Born To Touch Your Feelings + Lyrics

Πρωινή προσευχή...

Ελευθέρωσέ με..
..Κύριε, από πονηρούς ανθρώπους,
και λύτρωσέ με από ανθρώπους άδικους
http://pantoyouranos.blogspot.gr/2014/03/blog-post_16.html

Βρίσκεσαι παντού

Βρίσκεσαι παντού...

ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΕΛΕΣΙΩΤΟΥ - Μυστικό

Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το απωθώ

Να ‘μαι καλά στα χαμηλά
κι εδώ στη γη να ξημερώνω
Να ζω μ’ ετούτα τα ψιλά
να χάνομαι στο χρόνο

Να σέβομαι τη λογική
τα συναισθήματα να πνίγω
Κρυφά να γίνομαι παιδί
να ξαναπαίζω λίγο

Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το απωθώ

Να λέω το πικρό γλυκό
να ‘χω δυο πόδια για να βγαίνω
Καφέ να πίνω στο σταθμό
να μην πηδάω στο τραίνο

Να βάζω παρακεί το εγώ
μην αγαπήσω σαν κουρσάρος
Κι απ’ του ονείρου να λυγώ
το πουπουλένιο βάρος

Αχ ζωή, κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
Πώς περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το απωθώ