H ZΩΗ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ

"Μη φωτίζεις τους φόβους μου", του είχε πει κάποτε. "Δεν θέλω να τους βλέπω. Θέλω μόνο να μπορώ να τους αποτυπώνω. Θέλω να τους εικονογραφώ, δεν χρειάζομαι να τους βλέπω. Έρχονται μόνοι τους και μπαίνουν στην σκοτεινή κάμερά μου". "Και δεν τους βλέπεις αναποδογυριμένους μέσα στην σκοτεινή κάμερά σου;" "Όχι. Αυτοί υποκαθιστούν τη σκέψη μου, την αίσθησή μου. Υποχρεώνομαι να τους δώσω μορφή χωρίς να τους δω. Τους προβάλλω." Εκείνος σήκωσε τότε το χέρι του και της χάιδεψε το μάγουλο. "Θα μείνεις μόνη τώρα που θα φύγω;" "Έτσι λέω."

Η επαφή με το κρύο στο πρόσωπο την τράβηξε από τη σκηνή που εξελισσόταν στη φαντασία της. Χιόνι, φρέσκο χιόνι παντού...

Κλαίρη Μιτσοτάκη