** Οδός ονείρων... **
Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι... Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014
Χρόνος...
Έχω έναν πόνο
βαθιά μέσα μου
σαν πληγή
γεμισμένη μ’ αλάτι
Κόβω πάντα
τους κάβους
αλλά μετά
γεννάω άγκυρες
Τόσα χρόνια
κι ούτε ένα λιμάνι
δεν στάθηκε
Μόνο κάτι αφορμές
Για να θυμίζουν
αιτίες
Μαρία Χρονιάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Νεότερη ανάρτηση
Παλαιότερη Ανάρτηση
Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου