Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς;
κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς;
όπου κάποτε οι φιγούρες των αγίων
βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς;

Έτσι σ’ έχω κοιτάξει που μου αρκεί

Να ‘χει ο χρόνος όλος αθωωθεί

Μες στο αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει

Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν’ ακολουθεί

Και να παίζει με τ’ άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!

Οδ. Ελύτης

Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουμε πως λίγο πριν σβήσει ο έρωτας... έσβησαν οι 


άνθρωποι!!!


Και αυτό διότι στην πραγματικότητα η δύναμη του έρωτα και η δύναμη της ζωής 


απορρέουν απο την δύναμη του ανθρώπου.


Ο άνθρωπος είναι αυτός που ζωοποιεί ή που σκοτώνει το περιβάλλον του, τη ζωή 

και τον εαυτό του.


Ο ζωντανός και δυνατός άνθρωπος δεν σβήνει και δεν πεθαίνει ποτέ.


Και ό,τι είναι γύρω του αντλεί δύναμη απο τη δύναμη του και ζωή απο τη ζωή του.

Απόσπασμα απο το βιβλίο: "Η ζωή σε κοινωνία και σε μεταμόρφωση.

Απολογισμός

Κι έρχεται η στιγμή που οι συνθήκες μας αναγκάζουν να κάνουμε τον απολογισμό της μέχρι τώρα ζωής μας.
Για όλους όσους πέρασαν.
Φίλους.
Εχθρούς.
Γνωστούς.
Απλά περαστικούς.
Τους δήθεν που μας χρησιμοποίησαν.
Τους άσχετους που θέλησαν να περάσουν καλά.
Τους περίεργους.
Ακόμα και αυτούς που δεν έβρισκαν τίποτε ενδιαφέρον στη δική τους ζωή κι επέλεξαν να βολτάρουν στη δική μας μήπως και καταφέρουν να δώσουν νόημα στη δική τους.
Λίγοι είναι "Οι Άνθρωποι" που θα μείνουν κοντά σου ουσιαστικά.
Που θα σ' αντέξουν.
Θα σε νοιαστούν.
Θα σε αγαπήσουν πραγματικά.
Ο χρόνος δικάζει. Άλλοτε γράφει κι άλλοτε διαγράφει.
Και το συμπέρασμα; Είναι "ακόμη" εδώ.
Εδώ να μη σου λείψει τίποτε. Σ' αγάπησαν γι' αυτό που είσαι.
Και είναι συνοδοιπόροι στο ταξίδι σου.
Γι' αυτό προσπάθησε να μη τους πληγώσεις.
Μη τους προδώσεις.
'Εχε τους πάντα ψηλά.
Οι παρείσακτοι απλά κρυφοκοιτάζουν.

Αλκυόνη Παπαδάκη

Πήρε τα χαρτιά μου ο άνεμος και πάγωσα έτσι γυμνός
…τι μεθύσια υπέροχα χωρίς αλκοόλ…
Η ποίηση ήταν το δεκανίκι να περάσει απέναντι.
Δεν άφησα παρά χάρτινους απογόνους.
-«Γράφεις;»
-» Όχι…διαβάζω ένα ποίημα στα μάτια της»
( Γιώργος Δουατζής )

Είμαι εγώ τ΄απόκοσμο το παλιό βιολί
μέσα στην νυχτερινή σιγαλιά του Απρίλη
στο παλιό κουφάρι μου μια ψυχή λαλεί
με της πρώτης νιότης μου τα δροσάτα χείλη.
Τι κι αν τρώει τα σπλάγχνα μου το σαράκι;
Τι κι αν βαδίζω αγύριστα χρόνο με τον χρόνο;
Πιο γλυκιά πιο όμορφη και πιο δυνατή
γίνεται η αγάπη μου, όσο εγώ παλιώνω.

~Ιωάννης Πολέμης~

Τα θαλάμια στο βυθό της ζωής μου, είναι ατελείωτα.
Βουτάω λοιπόν κι εγώ ελεύθερα στα βαθειά,  χωρίς στίγμα, πυξίδα, έτσι κερδίζω πιότερο απο την ηδονή του αναπάντεχου, που είναι όπως και να το κάνουμε, είναι γλυκύτερο απο το υπολογισμένο.
Μέσα μου φούντωνε ο πόθος για άλλο άγνωστο μονοπάτι.
Κι όμως το ήξερα, δεν ήταν μόνο η ανάγκη φυγής απο την πραγματικότητα, αλλά  κι ο φόβος  πως, ίσως αυτή τη φορά το μονοπάτι, θα ήταν χωρίς γυρισμό.
Αλλάζω βηματισμό, κρύβομαι να μην φανεί ο ίσκιος μου, πως  να κρυφτείς όμως απο βλέμματα δραπέτες, βλέμματα ληστές...
Γιατί όμως με βρίσκει πάντα απροετοίμαστη, αυτό το ταξίδι;
Μόνη μου επιθυμία, η επιθυμία της Αγάπης να εκπληρωθεί..
Αν αγαπάς όμως, λιώσε σαν κερί, σαν τρεχούμενο ρυάκι, που τραγουδά την μελωδία του μέσα στη νύχτα..
Αναπάντεχα , μου ήρθε στα χείλη  ενα ποίημα, του  Ν.Βρεττάκου..
''Ολονυχτία...Δεν με κατάλαβες, όλη τη νύχτα ήμουν πλάι σου, προθασπαθούσα να κλείσω τα παράθυρα-πάλευα όλη τη νύχτα-..Ο αγέρας επέμενε..Απλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου , σαν δυο φύλλα ουρανού και σε σκέπασα.Επειτα ,βγήκα στον εξώστη και κοίταζα δίχως χέρια τον κόσμο.''
Τελικά, ίσως,  η μοναξιά  να είναι ένας χορός,  που τον χορεύεις μόνος -Ενα ''Bαρύ'' Ζειμπέκικο...Μαρία Λαμπράκη.

Κι ένα ζεϊμπέκικο σαμπάχ με τη λαχτάρα της Σεράχ
σε γυάλινο ποτήρι
που `λεγε χίλια χρώματα να λούζονται τα σώματα
πριν βγουν στο πανηγύρι
Καπετάνιος ο καημός, δύσκολος καιρός...

Είπα να τρέξω να κρυφτώ...

Δες..

Δες..

..ακόμα σε φορώ ρούχο ζεστό

μες στων καιρών το κρύο

κι όταν σωπαίνω

σ'ακούω να μου λες

είμαστε δύο.

http://aeriko-edostirogmitouhronou.blogspot.gr/2015/12/blog-post.html

Here Comes The Rain Again...

The Days Of Pearly Spencer - Marc Almond

Είναι ωραίο να πετάς,
Να σκίζεις τον ουρανό,
Να βλέπεις τον ήλιο, 
Να καθρεφτίζεται στην θάλασσα,
Αντί να περπατάς ξυπόλητος 
σε βρώμικους δρόμους,
αντί να κοιτάς με ικετευτικό βλέμμα,
με σκυμμένο κεφάλι.

Ο ωραίος δραπέτης

Φτηνό το φως, φτηνά μαγαζιά, φθηνότερα λόγια.
Άλλοι έφυγαν, άλλοι κοιμούνται, άλλοι πεθάνανε.
Κι αυτοί κι εκείνοι το ίδιο γερνάνε.
Εσύ αρνήθηκες τον γενικό κανόνα.
Άφησες πλαγιασμένο στο κρεβάτι σου το ομοίωμά σου
μην καταλάβουν πως εσύ πλανιέσαι
στο μέγα δάσος, άοπλος κυνηγός,
φορώντας τις λευκές σου μπότες.

Makis Ablianitis - Love Secret.

Κύριε, ἁμάρτησα ἐνώπιόν σου, ὀνειρεύτηκα πολὺ
μιὰ μικρὴ ἀνεμώνη. Ἔτσι ξέχασα νὰ ζήσω.
Μόνο καμιὰ φορᾷ μ᾿ ἕνα μυστικὸ ποὺ τὸ ᾿χὰ μάθει ἀπὸ παιδί,
ξαναγύριζα στὸν ἀληθινὸ κόσμο, ἀλλὰ ἐκεῖ κανεὶς δὲ μὲ γνώριζε.
Σὰν τοὺς θαυματοποιοὺς ποὺ ὅλη τὴ μέρα χάρισαν τ᾿ ὄνειρα στὰ παιδιὰ
καὶ τὸ βράδυ γυρίζουν στὶς σοφίτες τοὺς πιὸ φτωχοὶ κι ἀπ᾿ τοὺς ἀγγέλους.
Ζήσαμε πάντοτε ἀλλοῦ.
Καὶ μόνο ὅταν κάποιος μᾶς ἀγαπήσει, ἐρχόμαστε γιὰ λίγο
κι ὅταν δὲν πεθαίνει ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον εἴμαστε κιόλας νεκροί.
Τ. Λειβαδίτης

Paul Weller - You Do Something To Me (Live on Later '96)

Η καληνύχτα που δεν έγινε

Ανάμεσα στα άλφα το λάμδα και το νι
έψαχνα να βρω τα γράμματα
να κάνω λέξεις
να σου πω την καληνύχτα μου.

Μα είχαν κρυφτεί φοβισμένα
απ' το θεατρικό που με την βία
μετείχαν.

Έχε υπομονή
αύριο θα τα γυρέψω πάλι.

~στέλλα βρακά~

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ: Το βέβαιο είναι πως οι ώρες μας, έτσι όπως είμαστε, είναι ατελείωτες κι έτσι αναγκαζόμαστε να τις γεμίσουμε με πράξεις που εκ πρώτης όψεως φαίνονται λογικές αλλά… που τις κάνουμε πια μηχανικά. Θα μου πεις ότι πρέπει να εμποδίσουμε το μυαλό μας να θολώσει. Έχεις δίκιο! Αλλά αναρωτιέμαι: Σάμπως δεν έχει κιόλας βυθιστεί σε απέραντα σκοτάδια; Παρακολουθείς το συλλογισμό μου;

ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ: Όλοι γεννιόμαστε τρελοί. Μερικοί παραμένουν.

Σάμιουελ Μπέκετ, από το βιβλίο του "Περιμένοντας τον Γκοντό"

Μίλτος Πασχαλίδης ~ Αγνάντεψα

Κανένα Λάθος..ο δρόμος προς την ελευθερία της ψυχής είναι γεμάτος στροφές γεμάτες πάθος.

Και αν οι λέξεις χωρίς να το θέλω ξεφύγουν,θα τις ακούσεις τόσο σιγά που δεν θα τις ακούσεις…..Θα ξέρεις πως για μένα ήσουν μια απλή γνωριμία και ας ήσουν για μένα η ζωή μου…Τάσος Λειβαδίτης

Έρωτα Θανάτου ..

Έρωτα Θανάτου ..

..λένε την ενσυναίσθηση του μάταιου οι ξεχωριστοί καλοδεχούμενοι κάθε στιγμή καλή ή ζόρικη 

που έρχεται στη ζωή τους.

Όταν σανιδώνεις το συναίσθημα ρισκάρεις.. 

αλλά δε σε νοιάζει η συντριβή 

γιατί είναι άξιος ο άνθρωπος 

ανεξαρτήτου φύλου και φυλής 

που με ψυχή συνθέτει το παζλ της αγάπης

με τα κομμάτια της καρδιάς του.

http://aeriko-moments.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html

Evanthia Reboutsika - We will meet again

I hear your whispers carried by the wind...
We will meet again...

Σε ονομάζω..
..αλήθεια μου
γιατί φοράς
του ονείρου μου
το δάκρυ.
Aeriko 

ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ -ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ (Θ. Μπακαλάκος)

Σαν ένα αστέρι ...

«Τώρα θα πέφτει απότομα το βράδυ. Άραγε φέγγει ακόμα ο ουρανός που βλέπαμε από το παράθυρο; Έλα λοιπόν... σκούπισε τα μάτια σου, μην κλαις. Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε. Θ' αγοράσουμε ένα δικό μας γραμμόφωνο και θα το βάζουμε να παίζει όλη την ώρα. Θα κάτσουμε  στο παράθυρο κοντά-κοντά. Και τότε όλα τα βράδια κι όλα τ' άστρα κι όλα τα τραγούδια θα 'ναι δικά μας. Και θα 'ναι σα να μη χωρίσαμε ποτέ.
Κι όταν πεθάνουμε, αγαπημένη μου, εμείς δε θα πεθάνουμε. Αφού οι άνθρωποι θα κοιτάζουν το ίδιο αστέρι που κοιτάξαμε, αφού θα τραγουδάνε το ίδιο τραγούδι που αγαπήσαμε, αφού θα ανασαίνουν σ’ ένα κόσμο που εγώ κι εσύ ονειρευτήκαμε... τότε, αγαπημένη, θα 'μαστε πιο ζωντανοί από κάθε άλλη φορά.»
Τάσος Λειβαδίτης

Tango

 «Το πραγματικό ελληνικό θαύμα 

δεν ονομάζεται ομορφιά. 

Ονομάζεται ελευθερία»

Καζαντζάκης

Ποσο σ'άγαπω

Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.

~ Γιάννης Ρίτσος ~

"Artist -Christian Schloe

 Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ’ άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ’ στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ’ το παραθυρό σου.

 (Ερωτικό, Μάνος Χατζιδάκις)

http://pyroessa-artemusica.blogspot.gr/2014/02/h.html

All of This and Nothing

Νιώσε με...

Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα
Όλα τα δάχτυλα
Σιωπή
Έξω από τ' ανοιχτό παράθυρο του ονείρου
Σιγά σιγά ξετυλίγεται
Η εξομολόγηση
Και σαν θωριά λοξοδρομάει προς τ' άστρα!

Οδ. Ελύτης