Σε περιμένω σε κάθε γωνιά της γης...

Σε περιμένω σε κάθε γωνιά της γης
Σε κάθε φανάρι που ανάβει κόκκινο
Σε κάθε νύχτα που κρύβει μέσα της
Τις σπασμένες στιγμές μας 
Σε ζητώ σε κάθε χτύπο
Που αριθμεί το ρολόι σου

Σε κολυμπώ σε κάθε κύμα
Που το καλοκαίρι δεν σε είδε
Σε ακουμπώ στις σπασμένες χορδές
Της καμένης κιθάρας σου

Όμως δεν φαίνεσαι

Κι όσο πάει η ματιά μου θολώνει
Και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει τις λέξεις σου
Και κανείς δεν υπάρχει
Να φοράει τις ελπίδες μου 

Έπαψα πια να κοιτώ στον καθρέφτη

Μόνο πού και πού
Όταν νυχτώνει
Ανάβω τα φώτα στο σπίτι
Τραβώ ερμητικά τις κουρτίνες μας
Και χορεύω τα χρόνια μας

Που ναυαγήσαν στις ξέρες

Μαρία Χρονιάρη