HAUSER - Adagio (Albinoni)

Καλοκαίρι πάντα

Καλοκαίρι πάντα

η φωνή σου ακούγεται

συναρπαστική,ικετευτική,

μοναχική διακριτική ανατριχίλα

που αναταράζει τον κενό χρόνο της προσμονής.

Θα σε περιμένω

κάτω από τα φώτα με τις πορτοκαλί ανταύγειες,

απόψε θα πούμε αντίο

κι’ίσως δεν ανταμώσουμε ποτέ

ο έρωτας μας θα χαθεί

κι ΄η αγάπη μας θα μείνει

μια αέρινη αστρική παρουσία

στον σκοτεινό ουρανό της νύχτας.

(από την ποιητική συλλογή

''Φωτεινές ανταύγειες και νυχτερινοί φόβοι της μοναξιάς’’)

Φανή Αθανασιάδου

Kat Riggins - Hear Me

Κώστας Δόξας - Έρωτας κλέφτης

Κοιμήσου εδώ, αλλού μην πας.
Θέλω να δω ποιον θες, ποιον αγαπάς.
Τους χάρτες άπλωσα
να ονειρευτείς μια χώρα για μας.

Κοιμήσου εδώ κι εγώ θα βρω
των πειρατών το θησαυρό, 
μες στο βυθό ζαφείρια και σταυρό
για σένα.

Κι ας έρθουν και στρατιές, σειρήνες και φωτιές
κι ας λιώσουν τα φτερά λόγω φιλιού
κι ας με βρει παγωνιά κελιού.

Είμαι εγώ αγέρας, κλέφτης έρωτας, 
στόχος είμαι σφαίρας, αχ, μη μ’ αγαπάς, 
αχ, μη μ’ αγαπάς.
Θεέ μου, τι σου λέω κι έχει πάει τρεις, 
όσο και να φταίω, "φεύγω" μη μου πεις, 
"φεύγω" μη μου πεις.

Κοιμήσου εδώ, αλλού μην πας.
Θέλω να δω ποιον θες, ποιον αγαπάς.
Τα στόρια έκλεισα, 
δε θα μας δει κανένας μαζί.

Κοιμήσου απόψε εδώ, 
μην πας ξανά εκεί, 
θα ψάξω για τους δυο
κι ως το πρωί
θα ’χω βρει και για μας Θεό.

we will meet again

You and I will meet again,

When we're least expecting it,

One day in some far off place,

I will recognize your face,

I won't say goodbye my friend,

For you and I will meet again.

(Tom Petty)

Joe Cocker - One

If we could sell our experiences for what they cost us, we'd all be millionaires...
Abigail Van Buren

Cat Stevens - How Can I Tell You (Lyrics on screen) - Remastered HQ

Όλα όσα αρνηθήκαμε... αυτό είναι το πεπρωμένο μας.

Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς... την πρώτη μέρα
που διστάσαμε να πάρουμε μιαν απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι
σε μιαν αναβολή.

Μια ταπείνωση που δεν ανταποδόθηκε, αναπηδάει μια άλλη ώρα, σαν μαχαίρι, μέσα σου
για να σκοτώσει ο,τι πιο πολύ αγαπάς.

Ένα μεγάλο, ακατόρθωτο όνειρο που του’ κλεισες την πόρτα,
κάθεται και απέξω χρόνια τώρα
κι όταν σε βρουν νεκρό, κανείς δεν ξέρει ότι δεν άντεχες ν' ακούς
αυτά τα τεράστια ματωμένα νύχια του να γδέρνουνε την πόρτα σου.

Όλα όσα αρνηθήκαμε... αυτό είναι το πεπρωμένο μας.

...Τάσος Λειβαδίτης.

ROGER HODGSON - Only Because Of You

Ένα αντίδωρο ήταν πάντα ο 'Έρωτας στα χείλη των πιστών. 
Μα τόσο λίγοι οι μυημένοι ...
(Μαρία Λαμπράκη)

PINK FLOYD - Comfortably Numb (HQ Sound, HD, Lyrics) Amber's

Aggele mou

Γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις...

Δρόμοι στο φως (Horizon) - Βασίλης Λέκκας

Μεθυσμένο καράβι ο καιρός

κι η ζωή ναυαγός,

που παλεύει στο κύμα να βρει

τη στεριά και το φως.
Μα εσύ καπετάνιος, θεός

άμα δεν προσκυνάς.

το τιμόνι κρατάς
το ταξίδι που πας γυρισμός

Όλα αυτά που ζητάς

Να το ζεις, να το λες
το μπορώ που αλλάζει ζωές.

Μεθυσμένο καράβι ο καιρός,

είναι εκεί, που φοβάσαι να πας.
Μη λυγάς, μη λυγάς.

το σκοτάδι πυκνό

που ανοίγουν κελιά.

κι ονειρεύεσαι δρόμους στο φως,
καθαρό ουρανό.
Μα τα όνειρα είναι κλειδιά,

Όλα αυτά που ζητάς

Δεν υπάρχουν στη γη φυλακές
να κλειδώνουν ψυχές.

Να το ζεις, να το λες
το μπορώ που αλλάζει ζωές.

μα θ’ ανοίξουν αν πεις πως τολμάς

είναι εκεί, που φοβάσαι να πας.
Να το ζεις, να το λες
το μπορώ που αλλάζει ζωές.

Τα φτερά τα φοράς
να πετάς, να πετάς.

Να τολμάς να πετάς, να πετάς

Το μπορώ να το λες, να το λες,
να το ζεις, να το λες, να το λες.

Το μπορώ να το λες, να το ζεις,
να τολμάς να πετάς, να πετάς.

ψηλά, ψηλά.

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα...

Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε / Θ’ αγοράσουμε τότε κ’ εμείς ένα δικό μας γραμμόφωνο και θα το βάζουμε να παίζει όλη την ώρα / Ναι, αγάπη μου, θα κάτσουμε κιόλας στο παράθυρο, κοντά κοντά / Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα / Και τότε όλα τα βράδια κι όλα τα άστρα κι όλα τα τραγούδια θα ‘ναι δικά μας. (Τάσος Λειβαδίτης)

Ἐρωτικό

Εἶδα ὄνειρο ἤμουν μαζί σου πλάϊ στήν θάλασσα

ἡ ἥλιος ἔλιωνε τόν κόσμο

κι ἐσύ γελοῦσες φέγγοντας τίς φλέβες μου

ἅπλωνα τό χέρι ἐτσιδά καί σ’ἄγγιζα

ἠλεκτρισμένη

λάβα και μύρο χυνόμουν ὅλη κι ἔρρεα

πρός ἐσένα.

Μέ κοίταζες κι οἱ θάνατοί μου ὅλοι πέθαιναν

κι ὅλα τά πράγματα πού δέν μέ ξέραν

τραγουδοῦσαν τ’ ὄνομά μου

ριγοῦσα ἀπό τήν ἡδονή τῆς πεταλούδας πού φτερώνει

καί σκίζει τό κουκούλι της βγαίνοντας στῶν ἀνθῶν τό φῶς.

Κι ὅπως τά ὄνειρα δέν ἔχουν λογική

σέ πῆρα σάν μωρό στήν ἀγκαλιά καί σέ κανάκεψα

τόσο γλυκά πού κουλουριάστηκες στά σωθικά μου

κι ἔγινα ἡ εὐτυχισμένη σου μητέρα.

Τώρα πατώ στά νύχια μήν ξυπνήσω

τήν ἀπουσία σου

πουθενά δέν κοιτάζω μήν τυχόν καί φύγει

ὁ μαγεμένος ὕπνος ἀπ’ τά βλέφαρά μου

καί δῶ ἀδειανή, θανατωμένη τήν ζωή μου

καί παραλοΐσω. 

Λένα Παπά

The river - bruce springsteen & sting

...We'd go down to the river
And into the river we'd dive
Oh down to the river we'd ride...”

“...- Γιατί όλοι χρειάζονται ένα μέρος όπου θα μπορούν να πηγαίνουν όταν δεν θα μπορούν να γυρίσουν σπίτι....”

Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω τώρα, παρά αυτές τις ανόητες λέξεις

(...)  Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω τώρα, παρά αυτές τις ανόητες λέξεις. Και πάλι, δε θα σου τις έγραφα, αν δε με παρακινούσε η ελπίδα πως κάποτε, έστω και για μια στιγμή, όταν σου κρατήσω το χέρι, δυο άνθρωποι, μέσα σ αυτόν τον ψόφιο κόσμο που μας τριγυρίζει, θα μπορέσουν να νιώσουν ότι ανασαίνουν επιτέλους, έξω απ’ όλα-κάποτε, όταν αυτά που λέμε τώρα πάρουν μια ανθρώπινη υπόσταση και πάψουν να τριγυρνούν σα φαντάσματα.
Γ. Σεφέρης

"Μόνο μέσα στα όνειρα πραγματοποιείται ο τέλειος έρωτας"

"Μόνο μέσα στα όνειρα
πραγματοποιείται ο τέλειος έρωτας"

Έλα πάλι στα όνειρά μου απόψε.
Έλα άνθος που ανοίγεις και κλείνεις και γίνεσαι πέτρα.
Και γίνεσαι άγριο πουλί κι άλλοτε πάλι ραγισμένο χαμόγελο.
Έλα μέσα στον κήπο μου όσο θα κρατάει η εφήμερη βλάστηση.
Όσο θα παίζουν τα τρυφερά βιολιά των γρύλων
Κάτω απο τ' ανύποπτα φύλλα.
Έλα πριν να πέσει η πάχνη.
Πρίν να σύρει το γυάλινο ξίφος της
Η σκοτεινή αυγή.
Πριν να ματώσουν τα βλέφαρα.
Έλα και γίνε εσύ το κλειδί που ανοίγεις τις πόρτες
Και γίνε η βροχή και ο κρύος αέρας.
Έλα και χτύπα σαν το αστροπελέκι και χτύπα με.
Χτύπα με στην ασίγαστη επιθυμία μου να σ' αγγίξω
Και να σε κρατήσω για πάντα.
Για πάντα όπως κρατάει ο ουράνιος θόλος
Τον ήλιο και το φεγγάρι και τ'άστρα.
Κι έτσι από στιγμή σε στιγμή
Μέσα από ίσκιους κι από ψεύτικα είδωλα
Ας σε κερδίζω.
Κι ας σε χάνω πάλι σε λίγο.
Κι ας γίνεσαι πέτρα κι ας γίνεσαι βροχή και κρύος αέρας.
Εγώ θα είμαι εκεί, εκεί θα βρίσκομαι πάντα.
Εκεί θα σε περιμένω
Ακόμα κι ως την άλλη ζωή θα σε περιμένω.
Αγγίζοντάς σε μονάχα στον ύπνο μου.
Μόνο μέσα στα όνειρα-Θανάσης Κωσταβάρας

Μέσα μου ζεις ~ Νικόλας Λειβαδίτης(nL) & Γιώργος Παντελιάς ( Κίτρινα Ποδ...

Νοσταλγία, η επαιτεία της μνήμης στον χρόνο...

Νοσταλγία, η επαιτεία της μνήμης στον χρόνο...

*φωτογραφία: Αργύρης Αλτίνογλου

ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ

Ο καθείς δίνει κι έναν αγώνα σιωπής

"Όσα δεν λέγονται,

 δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν κιόλας. 

Ο καθείς δίνει κι έναν αγώνα σιωπής." 

Ιωάννα Καρυστιάνη

Soulful...

"Μερικές από τις γυναίκες που ερωτεύτηκα υπήρξαν."  

Θάνος Σταθόπουλος

H αγάπη δεν είναι στη δύναμη…

H αγάπη δεν είναι στη δύναμη…

στην αδυναμία είναι…

Και οι σημερινοί άνθρωποι

δεν έχουν τη δύναμη να είναι αδύναμοι...

Κική Δημουλά

Sade - Flower of the Universe

Vaya Con Dios - Time Flies

Ἐκεῖνος ποὔ μαθε νὰ τραγουδάῃ ξέχασε νὰ κλαίῃ.

Κι απόψε μια πυγολαμπίδα φωτίζει τ' ανοιχτό βιβλίο ενός κρίνου κ' ένας γρύλλος διαβάζει το ποιηματάκι του μικρού Χριστού που αποκοιμήθηκε στο πράσινο χορτάρι.

Κ' εγώ θα πω το τραγούδι της πυγολαμπίδας.

(Ἐκεῖνος ποὔμαθε νὰ τραγουδάῃ ξέχασε νὰ κλαίῃ.)

Γ. Ρίτσος

The Sound Of Silence - Dana Winner - Lyrics

Ο έρωτας είμαι...

Aπ' το πουθενά πλησιάζει, συστήνεται σαν πόνος και ενοικιάζει το καλύτερο δωμάτιο του εγκεφάλου μου, -σκόνη είναι παγιδευμένη στη γωνία, κύκνος και θάνατος αργός, έχει τη γεύση κάποιου γλυκού, 

μη με ρωτάς τι γλυκό, έχω ξεχάσει αυτή την αίσθηση, λειτουργώ μόνο με το συναίσθημα-, αφήνει προκαταβολή δυο νοίκια μπροστά, δεν έχει οικογένεια μόνο μια τσάντα αλλαξιές για τα σαββατοκύριακα, φορά μαύρα κάτι θα πενθεί νομίζω δεν είμαι σίγουρος, 

κρατά στα χέρια του ρίζες, μια γλάστρα πλαστική και ένα ξύλινο παράθυρο δίχως τζάμια, δεν μιλά, ωραία λέω, ήσυχος φαίνεται, του δίνω τα κλειδιά, τον ξανακοιτώ, 

κάποιον μου θυμίζει, δεν βαριέσαι λέω, λάθος θα κάνω, αποκλείεται να 'ναι αυτός που πιστεύω, παίρνει τα κλειδιά λίγο βιαστικά, ανοίγει την πόρτα, πριν μπει στο δωμάτιο τον ακούω να ψιθυρίζει,

 κάτι σαν τραγούδι έμοιαζε, σκέφτηκα τι είδους πόνος είναι αυτός που τραγουδά, αλλά πάλι το τραγούδι είναι κι αυτό ένας πόνος , 

ένα μοναχικό παιχνίδι στην τράπουλα του χρόνου, το τραγούδι  απαλύνει τον πόνο, στην έσχατη περίπτωση σε συμφιλιώνει με τον πόνο,

 για δες τώρα μήπως θέλει να γίνουμε φίλοι και μου το λέει έτσι γιατί ντρέπεται,

αλλά θα τρελαθώ, πόνος και να ντρέπεται δεν υπάρχει, κάνω μια κίνηση να του μιλήσω, γυρίζει σαν να κατάλαβε τι σκεφτόμουνα και μου λέει: 

- «...ο έρωτας είμαι...»!

Ανδρέας Τσιάκος

GUNS N' ROSES - This I Love (HQ Sound, HD, Lyrics) d46b's

Ο Έρωτας μού άρπαξε την ψυχή μου και την τράνταξε ίδια

καθώς αγέρας από τα βουνά χυμάει μέσα στους δρυς φυσομανώντας.

Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη, σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει. Ήρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα, δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.

Σαπφώ

Rebecca Ferguson - Nothing's Real but Love

Dreamtale - The Dawn

As the last ship sailed towards the distant horizon
I sat there watching on a rock
My mind slowly drifting away
Forming into my... dreamtale...

Roger Waters - It's a Miracle

Χρήστος Νινιός ~ Καημός

Ο συντελεσμένος, ο αληθινός εαυτός μας, βρίσκεται στο χτες, στο ανεπανόρθωτο. Το αύριο δε μας ανήκει ακόμα και το τώρα είναι περιγελαστικά Φευγαλέο, έτσι που αφανίζεται προτού το ιδείς. Πού ζούμε λοιπόν; Σε μια διάσταση έξω από το συγκεκριμένο. Μέσα σ΄ ένα γνέψιμο ιδεατό, που σχεδιάζεται κάπου έξω από το χρόνο. Το μυαλό, ύστερα, χωνεύει σε μια πρέζα στάχτη - κι η ιστορία πάει, τέλειωσε.

Μέσα στο Φευγαλέο παρόν, υπάρχει μια παρουσία με τρομαχτική ενάργεια: Ο πόνος. Μονάχα ο πόνος κάνει το τώρα παρόν. Όσο κι αν απογειωθείς με το νου σου, δε θα φιμώσεις τον πόνο. Έτσι, ανάμεσα στους δυο αυτούς ίσκιους, το χτες και το αύριο, δε μένει παρά ένας πόνος ασώματος, που να μαρτυρεί πως έχουμε υπάρξει. Είμαστε μια κραυγή από στόμα άσαρκο, ριγμένη μέσα στο λιοπερίχυτο χάος"

ΆγγελοςΤερζάκης

Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί

Κάθε σου δρόμος για μένα ανοιχτή πληγή

Κάθε σου γέλιο στα χείλη μου βγαίνει καημός

Κάθε σου αγάπη για μένα είναι στεναγμός

Χάνουν το λόγο, το σήμερα μου μοιάζει χθες

Άδεις σκέψεις μες στου μυαλού μου τις στοές

Χέρια υψωμένα, στους ώμους γίνονται φτερά

Παγώνει ο χρόνος, νιώθω τα πόδια μου βαριά

Αχ ψεύτη κόσμε… γιατί σε πίστεψα, γιατί

Αχ ψεύτη κόσμε, γιατί σε πίστεψα, γιατί

Κλείνω τα μάτια, κρύβω τα λόγια σαν παιδί

Σβήνω και γράφω, μα πάλι άδειο το χαρτί

Πέφτουνε κάτω και σχηματίζουν «σ’ αγαπώ»

Λέξεις πηδάνε, στήνουνε γύρω μου χορό

Πανάθεμά σου που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ

Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί

Και σε γλεντάω σε κάθε λάθος ή σωστό

Μα κάθε μέρα, ριζώνει μέσα μου οργή

Αχ ψεύτη κόσμε γιατί σε πίστεψα, γιατί

Κι' ύστερα θα αγναντέψουμε μαζί

προς τη μεριά της θάλασσας

κρυμμένα τοπία σε μονοπάτια του νου

ίσως χαμένα απ'το πέρασμα του χρόνου

αποκυήματα φαντασίας 

που δεν κατάφεραν να ρίξουν άγκυρα

και να στεριώσουν πουθενά

να πατήσουν γερά τα πόδια τους στη γη

να ορθώσουν το ανάστημα τους..

*πίνακας: Χριστίνα Μακροπούλου

ΦΑΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ

Δεν είναι οι ταξιδευτές οι πιο ταξιδεμένοι, μα οι ονειροπόλοι. Αυτοί ξέρουν πως ο δρόμος δίχως τέλος, είναι ο μόνος που αξίζει να ταξιδέψεις.

Antonis- Marios Panagiotis

ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ

A time for us, some day there'll be... A new world, a world of shining hope for you and me...

...δεν φταίνε οι στίχοι

...αυτά κάνει η ποίηση και μας ξεγελά...

νομίζεις πως τα "ονειροδρόμια" ριμάρουν με τα "αεροδρόμια"

κι ενώ ετοιμάζεσαι να ταξιδέψεις

διαπιστώνεις πως η ρίμα τελικά

σέρνεται στα "πεζοδρόμια..."

...δεν φταίνε οι στίχοι

οι συνειρμοί σου φταίνε

εξάλλου 

βροχή είναι αυτή... το 'ξερες πως θα βραχείς

Της Irene Lardoutsou-Courti

Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη...

Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.

Μα στην αγάπη είναι ένας... 

Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν...

Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. 

Αγαπώ θα πει χάνομαι…

Νίκος Καζαντζάκης

Sophie Zelmani - Waiting For The Miracle To Come

Lies Become The Truth

“Από την πληγή μου κοίταξα

του κόσμου την πληγή

Ξένη απ’ τον άνθρωπο η χαρά

Ξένοι απ’ το δίκιο οι νόμοι”.

Γ. Ρίτσος

Giorgos Mazonakis - Leipei Pali O Theos

Τα όνειρά μας είναι οι τόποι της ψυχής μας...

Είναι οι στιγμές της αλήθειας...

Άλλοτε ακούμε τα ουρλιαχτά πόνου να διαχέονται και να διαπερνάν το κορμί μας, ενώ θεωρήσαμε ότι έχει κλείσει η πληγή και άλλοτε βλέπουμε σχεδόν με ουράνιο τρόπο να μετουσιώνεται η στιγμή σε ελπίδα..

Τότε είναι που ξεκουράζεται η ύπαρξή μας και κρατάμε μέσα μας βαθιά τη γαλήνη που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε...

Και όταν φεύγουμε από τον τόπο μας και επιστρέφουμε στο ξημέρωμα, γνωρίζουμε πλέον καλά το πώς, πού θα κερδίσουμε την ειρήνη που αναζητάμε...

Μόνο γυρίζοντας ξανά και ξανά εκεί που μπορούμε να είμαστε διάφανοι και αληθινοί...

Να με θυμάσαι και να μ΄ αγαπάς - Μελίνα Μερκούρη

Στα μάτια παίζει τ’ άστρο της αυγής

ο ήλιος πλένει τ’ όνειρο της γης

κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί

πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας

να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς

σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί

θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά

Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί

ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί

σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί

παραμονεύει η λησμονιά

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας

να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς

"Θα φύγω εγώ" | Β. Παπακωνσταντίνου - Ν. Μποφίλιου | Ακτή Πειραιώς 01/11

Μοναξιά, η αρετή που μέσα από εκείνη μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε την αγάπη...

Δεν μένουνε μόνοι τους οι άνθρωποι επειδή είναι αδύναμοι.

Μένουνε μόνοι τους επειδή είναι δυνατοί.

Επειδή δεν κουμπώνουν εύκολα σε όλες τις αγκαλιές.

Δεν κάνουνε εκπτώσεις στα συναισθήματα τους.

Δεν μένουνε μόνοι επειδή έχουνε κολλήσει στο παρελθόν.

Απλά κουβαλάνε μέσα τους τις αναμνήσεις τους και δεν θέλουνε να προχωρήσουνε.

Όχι από αδυναμία αλλά από αδιαφορία.

Αδιάφοροι είναι.

Βαριούνται να εξηγούνε, βαριούνται να ξαναρχίζουν.

Τους είναι πολύ εύκολο να κοιμούνται μόνοι τους, παρά να κοιμίζουνε μέτριες αγάπες και μέτρια αισθήματα στο στήθος τους.

Τους είναι πολύ οικείο να τρώνε μόνοι τους, παρά να διασκεδάζουνε έξω με κάποιον που δεν θα ονομάσουνε ποτέ Ζωή τους.

Για αυτό αφήστε αυτούς τους περήφανους, τους ανόητους ρομαντικούς μόνους τους.

Δεν έχουνε να απολογηθούνε για την μοναξιά τους.

Κάποτε αγάπησαν, κάποτε λάτρεψαν, κάποτε πέθαναν για έναν έρωτα.

Δεν αγαπάνε κάθε μέρα και κάθε σαιζόν.

Αγαπάνε μια φορά και για πάντα.

Μην ασχολείστε με τους ανθρώπους τους μοναχικούς.

Δεν επέλεξε η μοναξιά εκείνους.

Εκείνοι την διάλεξαν,σε αντίθεση απο μία μίζερη και άνοστη ζωή.

Αφήστε τους μόνους τους.

Είναι το καλύτερο τους.

Μέσα στα σκοτάδια που άλλους τους τρομάζουν, εκείνοι φτιάχνουν τον δικό τους παράδεισο.

Η μοναξιά δεν είναι αναγκαστική για εκείνους.

Είναι λύτρωση.

Είναι απόλαυση.

Γιατί μοναξιά δεν είναι η απουσία της αγάπης απο την ζωή μας.

Είναι η αρετή που μέσα από εκείνη, μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε την αγάπη.

~Μπέττυ Κούτσιου~

Ηλίας Μακρίδης ~ Πιάσε Απ’ Το Χέρι Τη Ζωή (Ψυχής Κλωστή) feat. Χρήστος Μ...

Οι δυο πιο σημαντικές μέρες στη ζωή σου είναι η μέρα που γεννιέσαι και η μέρα που ανακαλύπτεις γιατί. Mark Twain