Youssou N'Dour - 7 Seconds ft. Neneh Cherry

Chris Rea - Cool Cool Blue (Blue Guitars,60's &70's)

Cool cool blue
Take it easy
Cool cool blue
Take it easy

Born a fighter
With a broken heart
So many time you try
You try to make a brand new start
So many tears go by
Before you realise
Well chasing too high

Will only make you cry
You got to be cool cool blue
Take it easy
You got to be cool cool blue
Take it easy

I met an angel one time
Showed me another way
She had a different kind of thinking
So I listened what she say
She say you always fighting to break free
You always crashing around
It's your own crazy dream of freedom
That's what keeps you chained and bound
Why don't you be cool cool blue
Take it easy
Cool cool blue
Take it easy

Sometimes it ain't worth what you gotta do
Sometimes it ain't worth what
you gotta put yourself through
Take it easy
Take it easy

You got to be cool cool blue
Take it easy ...

Η αγάπη μεριμνά (κάποιες φορές) κρυμμένη στους ίσκιους...

Φανή Αθανασιάδου

..''And somewhere there is someone, who can see what I can see''

..'' Και κάπου υπάρχει κάποιος, που μπορεί να δει τι μπορώ να δω ''

Glorification - Amy Tzoannou

I am discovering
the rainbow colors in my voice
through the melodies of the ocean
which is telling the world

From Santorini to Chios
from Crete to Syros
from Corfu to Rhodes

my original,
increasing,
immortal
Love 
Glorification
to Greece !

Κουρσιουμης Γιαννης-για σενα,koursioumis giannis-gia sena

Κάθε Φορά ~ Γιάννης Κότσιραs

Ψυχής δονήσεις .. αγάπης συχνότητα.

Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
Να με κρατάς απ’ το χέρι σφιχτά
Να περπατάς πλάι μου στα συντρίμμια
Να με κοιτάς με τα μάτια κλειστά

Κάθε φορά που τελειώνει που ο κόσμος 
όταν θα κλαίω θέλω να μου γελάς
Κι όσα τραγούδια έχω αγαπήσει 
μέσα στ’ αυτί να μου τραγουδάς
Κι όταν ξανά θα τελειώσει ο κόσμος, 
φίλα με σαν να ‘ναι η πρώτη φορά
Και μέσα στη ζεστή αγκαλιά σου 
ίσως αρχίσει ο κόσμος ξανά

Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
Να με κρατάς έξω από το νερό
Στο παγερό, τ’ αγριεμένο κύμα
Της ξενιτιάς φως μου μη βραχώ

JOAN BAEZ & BOB DYLAN & PAUL SIMON - Sound Of Silence (live)

Silence... a moment of peace

Silence and peace... the way, my way to survive

Brothers In Arms - Joan Baez

Αυτή η ομίχλη κάλυψε τα βουνά

Είναι ένα σπίτι τώρα για μένα

Αλλά το σπίτι μου είναι τα πεδινά

Και πάντα θα είναι

Κάποια μέρα θα επιστρέψεις στις

Κοιλάδες και στα αγροκτήματά σου

Και δεν θα καίγεσαι πλέον

Για να είμαστε αδέλφια στα όπλα

 

Μέσα απ' αυτά τα πεδία των καταστροφών

Βαπτίσεις της φωτιάς

Έχω παρακολουθήσει όλο σου τον πόνο

Καθώς οι μάχες φούντωναν με μανία

Και παρόλο που με πόνεσαν τόσο άσχημα

Στον φόβο και στον πανικό

Δεν με εγκαταλείψατε

Αδέλφια μου στα όπλα

 

Υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί κόσμοι

Τόσοι πολλοί διαφορετικοί ήλιοι

Και εμείς έχουμε μόνο έναν κόσμο

Αλλά ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους

 

Τώρα ο ήλιος έχει πάει στην κόλαση

Και το φεγγάρι κάνει βόλτες ψηλά

Άσε με να σ' αποχαιρετήσω

Κάθε άνθρωπος πρέπει να πεθάνει

Αλλά είναι γραμμένο στο φως των αστεριών

Και σε κάθε γραμμή στην παλάμη σου

Είμαστε ανόητοι που κάνουμε πόλεμο

Στα αδέλφια μας στα όπλα

 Διψᾶμε τὴ ζωή, καὶ τὸ ἐνδεχόμενο τῆς ζωῆς περνάει μόνο μέσα ἀπὸ τὴ σχέση μὲ τὸν Ἄλλον. Στὸ πρόσωπο τοῦ Ἄλλου ἀναζητᾶμε τὴ δυνατότητα τῆς ζωῆς - τὴν ἀμοιβαιότητα στὴ σχέση. Ὁ Ἄλλος γίνεται τὸ «σημαῖνον» τῆς ζωῆς, ἡ αἰσθητὴ ἀνταπόκριση στὴν πιὸ βαθειὰ καὶ κυρίαρχη τῆς φύσης μας ἐπιθυμία.

Ἴσως αὐτὸ ποὺ ἐρωτευόμαστε νὰ μὴν εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ Ἄλλου, ἀλλὰ ἡ δίψα μας ἔνσαρκη στὸ πρόσωπό του. Ὁ Ἄλλος νὰ εἶναι πρόσχημα κι ἡ αὐτοπροσφορά μας αὐταπάτη. Ὅμως κι αὐτὸ θὰ διαφανεῖ μόνο στὴν ἀπόσταση τῆς ἀποτυχίας.

Μέσα από Σένα

Εσύ ρωτάς τι απέγινε ο έρωτας εκείνος ; 
Αυτό σου λέω: Eγώ δεν τον θυμάμαι πια. Όμως το τι θα σκέφτεσαι γνωρίζω, 
Ας μη θυμάμαι πια το προσωπό σου, Θυμάμαι μόνο πως το φίλησα μια μέρα

Δώσε το χέρι σου στον άλλον χωρίς να κρίνεις

Είναι μερικοί που έχουν μέσα τους κακοφορμισμένες
πληγές.

Πλησίασέ τους.Μην τους ψηλαφάς.

Πληγώθηκε.

Δώσε το χέρι σου στον άλλον χωρίς
να κρίνεις.

Κάνε του λίγο χώρο μέσα σου να ξαποστάσει.

Σε αυτό το κόσμο, παλικάρι, όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα.

Μερίδιο στη χαρά, στα λάθη, στην απόγνωση…

Αλκυόνη Παπαδάκη.

mikreskathimerinesstories.wordpress.com, anapnoes.gr

Χειμερινοί Κολυμβητές ~ Συχνάζεις στο Μικρό Καφέ

Συχνάζεις στο "Μικρό καφέ"
κι εγώ στη Μυροβόλο
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε

Εγώ ξυπνάω απ' τις εφτά
κι εσύ το μεσημέρι
κι όταν τινάζω τα χαλιά
στο βόλεϊ πάντα τρέχεις

Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά
κι εγώ έντεκα με μία
έτσι που όσο κι αν θέλουμε
ποτές δε θα ιδωθούμε

Μα πού θα πάει ο καιρός
κι οι βουρλισμένοι χρόνοι
θε να 'ρθει κάποιο σούρουπο
ξανά ν' ανταμωθούμε

Στο ποίημά του ''Η Ψυχή μου'' Ο Κώστας Καρυωτάκης αναφέρει:

''Ενα συρτάρι εβένινον εκεί
των αναμνήσεων κρύβει το χρυσάφι.Την ώρα που γεμίζουν ίσκιο οι θόλοι,

καθισμένη σε πέτρα το κοιτά,
το σφίγγει στα ωχρά χέρια κλαίοντας όλη''.

Τα συρτάρια έχουν μυστικά, κρατάνε 

φυλαγμένα και προστατευμένα απο το 

χρόνο,  αντικείμενα, αναμνήσεις, όνειρα.

Oλα όσα θελήσαμε να κρατήσουμε απο 

φόβο μήπως η μνήμη τα ''παραπετάξει''  ή 

τα κοιμίσει για πάντα η λήθη στην

αγκαλιά της.

Κάποια συρτάρια δεν ανοίγουν ποτέ,  στα 

σκοτεινά επιβιώνουν τα πολύτιμα 

κρυμμένα τους μυστικά,  περιμένοντας 

καρτερικά ένα χέρι να τα βγάλει στο φως.

Συνήθως σ' αυτά τα  συρτάρια 

εμπλέκονται περισσότεροι του ενός 

Είναι κάτι σαν ''σελιδοδείκτες 

αναμνήσεων''

http://pyroessa-logotimis.blogspot.gr/2015/05/blog-post_16.html

Θα ήθελα τρεις μέρες κοντά σου χωρίς λέξη. Λέξη..."

Γιώργος Σεφέρης

Sailing away

Καλοκαίρι, μην πίστεψες πως δεν συλλογιέμαι...
Η σκέψη μου είναι αγάπη και η αγάπη μου σκέψη...

Νικηφορος Βρεττακος

Πες μου ποια είναι η πατρίδα
Του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως
Πες μου πόσο θα κρατήσει
Ο ήλιος απ τη δύση, στο αρχιπέλαγος...

Κάτι είναι κι'αυτός ο άνεμος
να φυσά ανάμεσα στα χαλάσματα
να φέρνει μια πνοή από αντοχή
όχι τίποτα περισσότερο
μια χαραμάδα -έστω-
που θα μεριμνά για σένα,ερήμην σου

Φανή Αθανασιάδου

Χωρίς Αποσκευές

Για να φτάσεις στην πηγή, πρέπει να πορεύεσαι αντίθετα με το ρεύμα.Ο καλύτερος δρόμος είναι πάντα μέσα σου.


Χωρίς αποσκευές γυρίζω
απ` το ταξίδι της ζωής,
με την καρδιά γεμάτη δρόμους,
ακούραστος προσκυνητής.

Είδα σοφούς να απορούνε
κι απλούς ανθρώπους να απαντούν
για το χορτάρι που ανεβαίνει
ακόμα κι όταν το πατούν.

Το πιο κουραστικό ταξίδι
το `κανα μέσα μου βαθιά,
βρήκα δε βρήκα εγώ το ξέρω
πετώντας πάνω απ` τη φωτιά.

Κάποτε πήγα να λυγίσω
κι είδα τον Αλεξανδρινό
να δείχνει με το χέρι την Ιθάκη,
ατέλειωτο προορισμό.

Χωρίς αποσκευές γυρίζω
απ` το ταξίδι μιας ζωής,
χωρίς αποσκευές θα φύγω
στο τέλος τούτης της γιορτής.

«Αν είχα τ’ ουρανού την πλουμιστή τη φορεσιά
την υφασμένη από χρυσό κι απ’ ασημένιο φως
Τη γαλανή, τη μελιχρή, τη μαυροκεντημένη φορεσιά
Από νύχτα κι από μέρα κι από αποσπερίσιο φως
Τη φορεσιά μου θα άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
Μα εγώ που είμαι φτωχός έχω μόνο τα όνειρά μου
Τα όνειρά μου άπλωσα κάτω από τα πόδια σου.
Πάτα ελαφρά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου».
William Butler Yeats

Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —
        φωνή που μπαίνει
μες στην καρδιά μας και την συγκινεί
        και την ευφραίνει.

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,
τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,
        ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.
Το ψάλλει με την θεία της φωνή εκείνη,
όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη
        σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός.Κ. Π. Καβάφης

♫♥LOBO - I'D LOVE YOU TO WANT ME♫♥

Sivert Hoyem ~ Moon Landing

" Όσοι περνούν τη χώρα της Απόγνωσης..παθαίνουν Αμνησία; "
Στιγμές - νότες απο ενα ποτήρι που το λένε ζωή και συχνα ξεχειλίζει..
Στιγμές - άγρυπνες αφού ότι είναι μισοάδειο σπάει στα χέρια μας γιατι
δεν είχαμε τη δυναμη να το γεμίσουμε με την αλήθεια των μπορώ μας..
Ουσία μας λοιπόν οι φορές που τα καταφέραμε και πονέσαμε.
Μόνο έσωθεν η κατεύθυνση και ο χώρος απέραντος είναι.

Αφιερωμένο: σε όσους δεν γραφουν στο ταβανι τις νυχτες τα όνειρα τους
αλλα βγαίνουν με τα ματια της ψυχης ανοιχτα στους δρόμους της ζωής
και χωρούν με "λογισμο και με όνειρο" την τραγικότητα του είναι τους..
Τυχοδιώχτες και όχι τυχάρπαστοι οφείλουμε να φορουμε συνειδητα 
ως κοινοί θνητοί το μακό της ανθρωπιάς μας.

Μη μου ξυπνάς τη λύπη μέσα μου...
Άστη να κοιμηθεί, να γαληνέψει και να ξεχαστεί...
Θα 'θελα να μπορούσα να θυμώσω και να φωνάξω...
Να ξεσπάσω, να κλάψω, να εκδικηθώ...
Μόνο που τίποτα από αυτά δεν θέλω να κάνω...
Το μόνο που θέλω είναι να κοιμήσω την λύπη μου..
Να την κοιμήσω και να την ξεχάσω..
Όπως κάνω ότι ξεχνώ τόσα πράγματα...
Κι ας μην τα ξεχνώ...
Μην μου ξυπνάς αυτά που αφήνω να κοιμούνται..
Είναι επιλογή να κάνω την χαζή..
Κι ίσως είναι η σοφότερη επιλογή απ' όλες...
William Shakespeare

Μαμά, λάλησαν οι άνθρωποι...

Μαμά, λάλησαν οι άνθρωποι...

Σοφία Ντρέκου

Με την δύναμη του λόγου πάλευα όλη νύχτα να μην σβήσει το κερί του Θεού. Προσευχή έκανα στην Παναγιά για την δημιουργία ενός νέου μύθου. Η μάχη της ανάστασης εναντίον της σταύρωσης. Ο μύθος με την δύναμή του λόγου διασχίζει τον χρόνο.

Μαμά, έχω πυρετό... μην φύγεις... λάλησαν οι άνθρωποι και η σκέψη της αδικίας με πνίγει. Έχω έναν κόμπο στο λαιμό που δεν λέει να φύγει... πνίγομαι. Θα'ναι ο άνεμος της ερήμου που παλεύει με τις λέξεις στο βάθος του χρόνου. Είναι τόσες οι έννοιες όμως, που δεν σε αφήνουν να στοχάζεσαι... και αν στοχαστείς, σε λένε ή παράξενη ή τρελλή.

http://www.sophia-ntrekou.gr/2016/06/blog-post.html

ΑΠ' ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Απ' το φεγγάρι
μην ελπίζεις άλλο φως.

Αν είναι έτσι χλομό
και ανεβαίνει κάθε βράδυ λυπημένο,
δε φταίει αυτό.

Φταίει ο άδειος ουρανός
κι ο δρόμος ο συνηθισμένος.

(ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ)

Η διάλυση της φωνής

Το ποτάμι στο βάθος, ψηλά το βουνό

κι’ ο ουρανός από πάνω από μια θαλασσιά

πολιτεία καμπάνες. Θυμάμαι πως είχα

κ’ εγώ μια φωνή, μιλούσα και μ’ άκουες, ενώ-

Δεν μ’ ακούς που φωνάζω; Ένας ήλιος μικρός

σαν μια μέλισσα, κάπου, βομβύζει η καρδιά σου.

Μα πες μου:

Πούείσαι;

Μ’ ακούς;

Δεν μ’ ακούς; Εγώ σε φωνάζω,

εγώ που σιωπώ

"Señor" a Bob Dylan song

Έμαθα:
Πως να μεγαλώνεις
δεν σημαίνει μονάχα να «κλείνεις» χρόνια.
Πως η σιωπή
είναι η καλύτερη απάντηση όταν ακούς ανοησίες.
Πως να δουλεύεις
δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.
Πως οι φίλοι
«αποκτούνται» δείχνοντας το πραγματικό μας πρόσωπο.
Πως οι αληθινοί και πραγματικοί φίλοι
βρίσκονται πάντα κοντά μας.
Πως τα χειρότερα πράγματα
«κρύβονται» μέσα σε μια καλή εμφάνιση.
Πως η φύση
είναι το πιο όμορφο δημιούργημα σε αυτή την ζωή.
Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα
ακόμη δεν γνωρίζω τίποτα.
Πως μια μοναδική ημέρα
μπορεί να είναι πολύ σπουδαιότερη από πολλά χρόνια.
Πως μπορείς να «συνομιλήσεις» με τα αστέρια.
Πως μπορείς να «εξομολογηθείς» στο φεγγάρι.
Πως μπορείς να ταξιδέψεις στο άπειρο.
Πως είναι υγιές να ακούς όμορφα και καλά λόγια.
Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό στην υγεία.
Πως είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι.
Πως μπορείς να είσαι «παιδί» για όλη την ζωή.
Πως η ύπαρξή μας είναι ελεύθερη.
Πως ο Θεός δεν απαγορεύει τίποτα στο όνομα της αγάπης.
Πως το να κρίνεις και να κατακρίνεις τον εαυτό σου δεν έχει σημασία όταν αυτό που
πραγματικά έχει σημασία είναι η εσωτερική γαλήνη.
Και τέλος έμαθα πως δεν μπορείς να πεθάνεις για να μάθεις να ζεις.
William Shakespeare

Αργα ή γρηγορα τo είναι σου -το να εισαι και να μη μοιάζεις- το πληρωνεις πάντοτε ακριβα ! Αλλά αξίζει ότι και όσο κι αν κοστίζει.- Aeriko2016

EIΣΑΓΩΓΗ : ΑΦΗΓΗΣΗ ΙΙΙ
Στίχοι: Bασίλης Φλώρος
Αφήγηση: Γιώργος Γραμματικάκης

"Απο τη στάχτη ξεπηδά
η σπίθα της ζωής 
κι απ'το σκοτάδι της αυγής
το πρώτο καρδιοχτύπι"

NA MH NOIAΣΤΕΙΣ
Μουσική- Ερμηνεία : Γιώργος Γεροντής
Στίχοι: Ελένη Σιούφτα

Πλύνε τα χέρια με το φως
Να μάθουν ν’αγκαλιάζουν
Τα δυό σου μάτια με σιωπή
Να μάθουν να κοιτάζουν

Κι όσα κρατάς από καιρό
Μάθε να τα μοιράζεις
Να΄χεις μια χούφτα όνειρο
Όταν αναστενάζεις

Και μη νοιαστείς που οι πολλοί
Δεν ξέρουν να διαβάζουν
Όσα τα μάτια γράφουνε
Όταν πονούν και στάζουν

Πλύνε τα χέρια με το φως
Να μάθουν να χαιδεύουν
Ν’αντέχει τα θεριά η καρδιά
Όταν τη σημαδεύουν

Και μη νοιαστείς που οι πολλοί
Δεν ξέρουν να διαβάζουν
Όσα τα μάτια γράφουνε
Όταν πονούν και στάζουν

Λουδοβίκος των Ανωγείων - Στις λίμνες των ματιών σου (HD)

΄Εκ των Εσω’’

Ταξίδια μακρόχρονων σιωπών
ιστορίες εν πλω
στην παράκτια συγκοινωνία απαντώ 
τους κοινωνούς,των κρυφών συναντήσεων μας.


Αγέρι ,δρόμος μακρινή οπτασία
η τόλμη εν αναμονή
για το τελευταίο βήμα πριν την απόφαση
΄΄ θα ταξιδεύω μαζί σου΄΄
έστω κι’αν είναι η φαντασία
ο δρόμος της φυγής.


΄΄Θα φύγω ΄΄είπε
και δε θα γυρίσω ποτέ πίσω
αποκρίθηκα; δε ξέρω,δε θυμάμαι
ο λόγος ξαπόσταινε πάντα ανάμεσα μας
μοναδικό εμπόδιο
ο δισταγμός του νου.


Αγνάντευα πάντα
από απόκρημνα σημεία
ήταν τα αγαπημένα μου
τις αναχωρήσεις των πλοίων,
των τραίνων των ανθρώπων..
και καθώς οι αποχαιρετισμοί ξεμάκραιναν
άφηνα τους ασκούς των αναμνήσεων
να με πνίγουν.
Φανή Αθανασιάδου

Καλοκαίρι πάντα
η φωνή σου ακούγεται
συναρπαστική,ικετευτική,
μοναχική διακριτική ανατριχίλα
που αναταράζει τον κενό χρόνο της προσμονής.
Θα σε περιμένω
κάτω από τα φώτα με τις πορτοκαλί ανταύγειες,
απόψε θα πούμε αντίο
κι’ίσως δεν ανταμώσουμε ποτέ
ο έρωτας μας θα χαθεί
κι ΄η αγάπη μας θα μείνει
μια αέρινη αστρική παρουσία
στον σκοτεινό ουρανό της νύχτας.

Φανή Αθανασιάδου
''Φωτεινές ανταύγειες και νυχτερινοί φόβοι της μοναξιάς’’

Big Log

Η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο

Το πάθος της θα ταξιδέψει, καθώς οι πόλεις περνούν από δίπλα μου

Και η ουρά των φώτων διαλύεται μες στον ερχομό της νύχτας

Και τα ερωτήματα σε χιλιάδες πετούν

Η αγάπη μου είναι μίλια μες στην αναμονή

Τα μάτια που απλά κοιτάζουν και το βλέμμα στο ρολόι

Και το μυστικό που καίει και ο πόνος που μεγαλώνει σκοτεινός

Και είσαι εσύ άλλη μια φορά

Που με οδηγείς πάνω

και κάτω στο δρόμο

Που με οδηγείς πάνω

κάτω στο δρόμο

Η αγάπη μου ξεπερνά το όριο

Με κόκκινα μάτια και πυρετώδης μες το βουητό των μιλίων

Απόσταση και λαχτάρα, οι σκέψεις μου προσφέρουν

Θα έπρεπε να ξεκουραστώ στην άκρη για λίγο;

Η αγάπη σου λικνίζεται στη γνώση

Τα μάτια στον καθρέφτη, ακόμα περιμένω ότι θα έρθουν

Νιώθοντας τόσο καλά όταν το ταξίδι έχει τελειώσει

Δεν υπάρχει γυρισμός, όχι

Δεν υπάρχει γυρισμός,

Η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο

Ω, με τον αυτοκινητόδρομο και τον ερχομό της νυχτερινής ώρας

Η αγάπη μου, η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο

"Φοβήθηκα τη μοναξιά και φαντάστηκα ανθρώπους" Κική Δημουλά΄

Η σιωπή που ακολουθεί

Πιο δυνατή είναι, πιότερο βαραίνει..
η σιωπή ανάμεσα σε δυο στόματα,
που δεν μπορούν να φιληθούν,
κι εκείνη η "ενός λεπτού σιγή"
που παρατείνεται και γιγαντώνεται
μες στις καρδιές, μες στους αιώνες..

Βύρων Λεοντάρης

Γιάννης Χαρούλης & Νατάσσα Μποφίλιου - Κοίτα εγώ (2010)

Κοίτα εγώ, αν μου επιτρέπεις
δεν είμαι μόνο αυτό που βλέπεις
Κι είναι φορές που αναρωτιέμαι
πώς καταφέρνω και κρατιέμαι

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Κοίτα εγώ αν θες να ξέρεις
είμαι όλα αυτά που αναφέρεις
Μόνο που κάπου κατά βάθος
όποιος με ξέρει κάνει λάθος

Του το κρατάω αυτού του κόσμου
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου
Γι' αυτό τα δίχτυα που του ρίχνω
είναι όσα θέλω εγώ να δείχνω

Με Το λύχνο ΤΟΥ άστρου Στους ουρανούς εβγήκα
ΣΤΟ αγιάζι Των λειμώνων ΣΤΗ μονή Ακτή ΤΟΥ Κόσμου
που ΝΑ βρω ΤΗΝ ψυχή μου Το τετράφυλλο δάκρυ!

Οδυσσέας Ελύτης -Με το λύχνο του άστρου - 1964

Να ελπίζεις.... να ελπίζεις πάντα ... πως ανάμεσα στους ανθρώπους που τους ρημάζει η τρομερή "ευκολία" θα συναντήσεις και απαλές ψυχές με τρόπους... (Ν. Εγγονόπουλος)