Γιατί ...

..δεν είσαι πια εδώ

Αφιερωμένο: 

σε όσους αντέχουν ακόμη να ταξιδεύουν μοναχικά

αγαπώντας βαθιά το ανεπίστροφο.

aeriko

Αυτό το "αχ" να μην το λες...

Με τα θαλασσινά πουλιά
ποτέ σου μην τα βάνεις
γιατί είναι ταξιδιάρικα
μόνα και πεισματάρικα
και γρήγορα τα χάνεις

αυτό το αχ να μην το λες
το λες να μην το ξαναλές
για θα σου γίνει πάθος

γιατί θα γίνει τελικά
αυτό το αχ στην μοναξιά
το πιο βαρύ σου λάθος

απ' όλα τ' άστρα του ουρανού
ένα είναι που σου μοιάζει
κείνο που βγαίνει την αυγή
γράφει την πιο τρελή γραμμή
και τ' άλλα σκοτεινιάζει

Θεέ μου χαράς του του πουλιού
όπου πετάει στα ύψη
όπου αγαπά εκεί πατά
την πιο ελαφριά περπατησιά
και του περνάει η θλίψη

είμαι καράβι από χαρτί
στα χέρια μ' έχει ένα παιδί
στου κόσμου την πλημμύρα
και αναρωτιέμαι τι θα πει
αυτό το αχ και το γιατί
τι να μου γράφει η μοίρα

αυτό το αχ να μην το λες
το λες να μην το ξαναλές
για θα σου γίνει πάθος 

γιατί θα γίνει τελικά
αυτό το αχ στην μοναξιά

When the smoke is going down - Scorpions

I climb the stage again this night

‘Cause the place seems still alive

When the smoke is going down

Δεν έχει πατρίδα ο άνεμος-Αρετή Κετιμέ

Δεν έχει πατρίδα ο άνεμος
ούτε μητέρα
τις νύχτες ντύνεται άσχημος
θεριό την ημέρα
Δεν έχει πατρίδα ο άνεμος
μόνο φοβέρα
σφυρίζει, βρίζει σαν άνθρωπος
σαν άγριο τέρας.

Κι όλο προσπερνά και θυμίζει εσένα
όταν αγαπάς, όταν μαχαιρώνεις τα περασμένα
κι όλο προσπερνά και θυμίζει εσένα
όταν προσπερνάς, όταν ξεριζώνεις τα κερδισμένα.

Δεν έχει πατρίδα ο άνεμος
ούτε μητέρα
στην άβυσσο μπαίνει παράνομος
και πάει πιο πέρα
Δεν έχει πατρίδα ο άνεμος
ούτε μητέρα
τις νύχτες ντύνεται άσχημος
θεριό την ημέρα.

Κι όλο προσπερνά και θυμίζει εσένα
όταν αγαπάς, όταν μαχαιρώνεις τα περασμένα
κι όλο προσπερνά και θυμίζει εσένα
όταν προσπερνάς, όταν ξεριζώνεις τα κερδισμένα.

Τόσοι άνεμοι, Θεέ μου, και δεν έσβησε ακόμη της καρδιάς μου το φώς... 
«Να μαλώσεις τον άνεμο.

Να μαλώσεις τη νύχτα.

Εγώ, να τους πεις,

Δεν είμαι ένα τυχαίο περιστατικό,

να τους παραδοθώ». Νικηφόρος Βρεττάκος.

The Stranglers - Midnight Summer Dream

Ξύπνησα μια ωραία μέρα

Και ο κόσμος ήταν θαυμάσιος

Ένα καλοκαιρινό όνειρο τα μεσάνυχτα με είχε γοητεύσει.

 

Ονειρεύτηκα έναν ηλικιωμένο άντρα

Που κάθισε και παρακολούθησε τη βροχή όλη τη νύχτα

Δεν μπορούσε να κλείσει μάτι καθώς όλες οι σταγόνες έπεφταν.

 

Μου είπε για την ομορφιά

Που κρύβεται στα μέτωπά μας

Μου είπε για την ασχήμια

Που είδαμε στη θέση της(ομορφιάς).

 

Και όταν βάζουμε ένα πόδι λάθος μαθαίνουμε

Από όλο τον πόνο;

Ένα καλοκαιρινό όνειρο τα μεσάνυχτα καθώς παρακολουθούσαμε τη βροχή.

 

Μετά τα μεσάνυχτα έβαλε άλλο ένα ποτό

Και έσκυψε στο αυτί μου

Μετά τα μεσάνυχτα καθίσαμε τη μισή νύχτα

Ή ίσως περισσότερο

Και ξεκίνησε να μου λέει για τι ήταν όλα

 

Ξύπνησα σε μία πολυθρόνα

Είχε φύγει,δεν ξέρω πού

Με άφησε εκεί να κάθομαι και να κοιτάω τη βροχή

Δεν θυμάμαι πολλά

Αλλά οι λέξεις του έκαναν ηχώ

Ένα καλοκαιρινό όνειρο τα μεσάνυχτα και μετά ξύπνημα πάλι.

 

Ίσως δεν θα τον βρω ποτέ

Ίσως έχει φύγει για πάντα

Ίσως θα πρέπει να καθίσω εδώ

Παρακολουθώντας τον καιρό.

 

Ένα πράγμα είναι αρκετά σίγουρο να με βοήθησε

Να βγάλω τη νύχτα

Μου έδειξε κάπου αλλού πέρα από το λάθος και το σωστό

Και τα μεσάνυχτα αν δεν μπορείς να κοιμηθείς

Τότε μπορώ να σκύψω στο αυτί σου

Μετά τα μεσάνυχτα θα καθίσουμε τη μισή νύχτα

Ή ίσως περισσότερο

Και θα ξεκινήσω να σου λέω για τι είναι όλα.

 

Ξυπνάω μια ωραία μέρα και ο κόσμος

Φαντάζει θαυμάσιος.

Καλοκαιρινό όνειρο τα μεσάνυχτα με γοήτευσε.

Ξημερώνει....

Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν
Μαλβίνα Καράλη

Ποτέ πια!...

Μοιρολογούν τα κύματα...

Για πάντα!

Μου ψιθυρίζει η θάλασσα...

Πάρτε τις λέξεις από δω!

Και τα δυο τρόμο μου φέρνουν.

Πονάει για μένα το νερό

κι εγώ γι' αυτό

το ίδιο...

Κατερίνα Γώγου

Μὲς τὴ διαφάνεια τοῦ πρωινοῦ ἄνοιξα τὰ παράθυρά μου καὶ σ᾿ εἶδ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὰ σημεῖα χαρούμενη νὰ κατεβαίνεις, πλαγιὰ-πλαγιὰ τοὺς οὐρανούς, πλαγιὰ-πλαγιὰ τοὺς λόφους, σὰ νἄρχεσαι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ κι ἀπ᾿ τὴν πηγὴ τοῦ κόσμου. Κουδούνια καὶ χαμόγελα τὸ φόρεμά σου
ποὺ τὸ φιλοῦν, καὶ τὸ γυρίζουν οἱ αὖρες στὸ γαλάζιο
κι εἶσαι παντοῦ μὲ μι᾿ ἀγκαλιὰ τριαντάφυλλα ποὺ φέγγουν τὶς πέτρες χρωματίζοντας γύρω μου ὅταν βραδιάζει.
Μὰ ὅταν νυχτώνει, κλείνοντας τὰ τέσσερα παράθυρά μου, ἐνῷ στὸ σκοῦρο θαλασσὶ παίρνουν ν᾿ ἀνθίζουν τ᾿ ἄστρα, σμίγω ἔξω μὲ τοῦ σύμπαντος τὸ μέγα φῶς, τὸ φῶς σου, λιώνοντας τὴν εἰκόνα σου σ᾿ ἄχνινα συννεφάκια.
Κι ἐνῷ κάτω ἀπ᾿ τὴ στέγη μου γέρνω τὸ μέτωπό μου
κι ἀκούω σκυμμένος τοῦ δικοῦ μου κόσμου τὶς καμπάνες,
ἀπ᾿ ἔξω ὑπάρχεις ἐσύ: φῶς, στερέωμα, οὐρανός,
Νικηφόρος Βρεττάκος

Im in love with you

I' m in love with you....

Έρωτας

Έρωτας

σαν προσευχή ,

ψίθυρος στα χείλη

μια φευγαλέα ανάμνηση

πούρθε και κάθισε απρόσκλητη

στο περβάζι της σκέψης

κάποιο βλέμμα ή μια διάθεση περαστική

τoν άφησε στα μέρη μας

όταν βαρέθηκε να τoν πολιορκεί

η μανία του ανέμου.

Φανή Αθανασιάδου

Έχω Ανάγκη-Β.Παπακωνσταντίνου-Ηρώδειο 2005

Για όλους αυτούς που δεν τρομάζουν να αντικρίσουν κατάματα τον εαυτό τους και αναγνωρίζουν τη μοναχικότητα ως επιλογή...
Γι' αυτούς που μπορούν να περπατάνε στην οδό ονείρων διάφανοι, σχεδόν άυλοι... και να αναγνωρίζουν την ανάγκη ως προσωπική πλήρωση...