Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Ἰερός Ναός Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου - Νεοχωρίου Ἰθώμης



                                      ΠΡΟΛΟΓΟΣ

    Το ἄγνωστο  αὔριο,  ὁ  ἄνθρωπος  πάντοτε προσπαθοῦσε και  προσπαθεῖ  νά  γνωρίση.  Προσπαθεῖ πολλές  φορές νά μάθη  μέ  αγωνία  τί  θά  συμβῆ  σέ  μικρό  ἤ  μεγάλο    χρονικό  διάστημα,   σέ τοπικό ἐπίπεδο  ἤ  σέ  γενικότερο,  τό  ὁποῖο  ἀφορᾶ  ὅλους  τούς  ἁνθρώπους,  σέ  ὅ,τι  ἁφορᾶ  τήν  πνευματική  του  ὑπόστασι  ἤ  τήν  ὑλική  του  παρουσία  ἐπάνω  στή  γῆ.
    Στήν  ἀναζήτησί  του  αὐτή  πολλές  φορές  παίρνει  ἀφορμή  ἀπό  κάποιες  προφητεῖες  τίς  ὁποῖες ὁ Θεός φανερώνει κατά καιρούς  σέ  κάποιους  ἀνθρώπους καί κάνει γνωστό  τό  αὔριο  με  αἰνιγμα-
τικό  τρόπο  καί  πολλές  φορές  μέ  λεπτομερῆ  παρουσίασι  διαφόρων  γεγονότων.
    Ἡ  γνῶσις  τοῦ  αὔριο  ἀνήκει  μόνο  εἰς  τόν  Θεόν΄ ὅτι  ἐπιτρέπει  Ἐκείνος,  μπορεῖ νά μάθη ὁ  ἄνθρωπος  εἰς  τήν  ἀναζήτησίν  του.  Ἕναν  σκοπόν  ἔχουν  οἱ  προφητεῖες:    συνήθως  ἀναφέρονται  σέ  ἄσχημα  γεγονότα,  νά  ξυπνήσουν  τόν  ἄνθρωπο  ἀπό  τόν  πνευματικό  λήθαργο  εἰς  τόν  οποῖον  ζεῖ,  νά  κατανοήση  τόν  κατήφορο  εἰς  τόν  ὁποῖον  βαδίζει  καί  ν’  ἀλλάξη  τρόπον  σκέψεως  καί  βιώσεως,  δηλαδή  νά  ἀποκτήση  τήν  σωτήριον  μετάνοιαν.
    Ἡ  προσέγγισις  τῶν  προφητειῶν  δέν  γίνεται  μέ  ὀρθολογιστικό  τρόπο,  μέ  συσχετισμούς  καί  ἀντιπαραβολές  κειμένων  καί  γεγονότων.  Ἡ  προφητεία  εἶναι  ἀποκάλυψις  Θεοῦ,  καί  μόνον  μέ  θεία  φώτισι  ἑρμηνεύεται.  Ἡ  ἐνάρετος  ζωή,  ἡ  τακτική καί εἰλικρινής ἐξομολόγησις σέ  Ὀρθόδοξον  ἱερέαν,  ἡ  συνεχής  Θεία  Κοινωνία,  ἡ  ἀδιάλειπτος  προσευχή,  ἡ  ἀνάγνωσις  τῆς  Ἁγίας  Γραφής  καί  τῶν  Πατερικῶν  κειμένων  καί  ἰδιετέρως  ὁ  προσωπικός  ἀγών  ἑνός  ἑκάστου,  ἐναντίον τῶν παθῶν, εἶναι  ἀπαραίτητος  προϋπόθεσις γιά  τήν κατανόηση  τῶν  Προφητειῶν.  Τότε  ὅμως  ὁ  ἄνθρωπος  ἀφίεται  ὁλοκληρωτικά  εἰς  τόν  Κύριον  ἡμῶν  Ἰησοῦν  Χριστόν  καί  δέν  ἐρωτᾶ  πῶς,  γιατί  καἰ  πότε,  γιἀ  τά  μυστήρια  τοῦ  Θεοῦ. Τότε  Ἐκεῖνος  ὅταν  καί  ὅπου  καί  ὅπως  θέλη,  διαλέγει ἕναν  δοῦλον  Του  καί  ἀποκαλύπτεται.
    Τά  χρόνια  τά  ὁποῖα  ζεῖ  καί  τά  ἑπόμενα  πού  θά  ζήση  ὁ  ἄνθρωπος,  εἶναι  ἀπό  τά  χειρότερα,  ἄν  ὄχι  τά  χειρότερα  πού  ἔζησε  ἐπάνω  στή  γῆ.  Τό  σκοτάδι  μέ  ἔντεχνο  καί  πλάγιο  τρόπο  ἔχει  καλύψει  τά  πάντα.  Κάτι  μικρά  φωτάκια,  ἐδῶ  καί  κεῖ  ὑπάρχουν,  ἀλλά  καί  κεῖνα  προσπαθούν  νά  τά  σβήσουν.  Ὁ  ἀόρατος  ἐχθρός  έκυρίευσε,  τό  θηρίο  εἶναι  πρό  τῶν  πυλῶν  καί  οἱ  ἄνθρωποι  δέν  καταλαβαίνουν  ὅτι  εἶναι  ἕτοιμο  νά  τούς  κατασπαράξη.
    Ὁ  Θεός  δίνει  σημεῖα  πολλά,  ἀλλά  ὁ  νοῦς  τοῦ  ἀνθρώπου ἔχει παχυνθεῖ πολύ, δέν  τά  καταλαβαίνει  καί  τά  χλευάζει.  Ὅμως ἀλοίμονον! Ὁ Κύριος  εἶπε… «Πᾶσα  ἀμαρτία  καί  βλασφημία  ἀφεθήσεται  τοῖς  ἀνθρώποις,  ἡ  δέ  τοῦ  Πνεύματος  βλασφημία  οὐκ  ἀφεθήσεται  τοῖς  ἀνθρώποις»  (Κατά Ματθαῖον, κεφ. ιβ΄ 31)
    Ὅταν ἦλθε  ὁ Κύριος  στή  γῆ,  μετάνοια  ἐζήτησε  ἀπό  τόν  ἄνθρωπο  γιά  νά  σωθῆ.  Μετάνοια  κήρυξαν  και  ὁ  Τίμιος  Πρόδρομος  καί  οἱ  Ἀπόστολοι,  μετάνοια  καί  οἱ  Πατέρες  τῆς  Ἐκκλησίας  μας.  Μετάνοια  ζητᾶ  καί τώρα  ὁ  Κύριος  ἀπό  ἐμᾶς  γιά  νά  σταματήση  τό  κακό.
    Ὁ  Ἅγιος  Γεώργιος  ὁ  Χοζεβίτης,  εἶπε  σέ  κάποιον:
« Ὅλα  μπορεῖτε  νά  τά  ἀλλάξετε  ἀπό σᾶς  ἐξαρτᾶται.  Δύο  μόνον  δέν  μπορεῖτε  νά  ἀλλάξετε,  τήν  Ἁγία  Τριάδα  καί  τήν  ἡμέρα  τῆς  Κρίσεως.  Μόλις  προλαμβάνετε  νά  σωθεῖτε  ἀπό  τόν  Ἕναν,  τόν  Ἰησοῦν.  Μήν  πλανᾶσθε  ἄνθρωποι,  δέν  ὁμιλεῖ  γιά  τήν  Δευτέραν  Παρουσίαν.  Οὐδείς  γνωρίζει  περί  αὐτῆς.  Ὁμιλεῖ  γιά  τήν  ἀναλαμπή  τῆς  Ὀρθοδοξίας ».



                                        Εὔχεσθε.
                             

Η συγκλονιστική ιστορία του Αγιου Γεωργίου Νεοχωρίου Ιθώμης στο σύνδεσμο

Μη φοβάσαι - Παπακωνσταντίνου Βασίλης

Το Δικό μου Είδος Αγάπης...

Τα Μοναδικά Ηλιοβασιλέματα της Πόλης!

969848_200356190112654_730070910_n
Sultanahmet
483224_151305191684421_766979606_n
Θέα από τον Βόσπορο
Τα μοναδικά χρώματα από τα ηλιοβασιλέματα στην Πόλη..
O Πύργος του Γαλατά
Κadikoy - Ασιατική πλευρά
Πανέμορφη Θέα από το Kadikoy
Βόσπορος
Η Γέφυρα του Βοσπόρου. Τα λόγια είναι περιττά
970298_229188463896093_276629333_n
Μοναδική λήψη από το Cihangir
942557_212492718899001_732791479_n
Μαγεία
1816_182744971873776_411606611_n
Χωρίς λόγια
379289_164475723700701_1166017700_n
Hλιοβασίλεμα στο Μεσοχώρι. Ortakoy
310967_193943254087281_638204553_n
Χαρά ψυχής
1235891_242618452553094_2004780779_n
Περίπατος στο Βόσπορο.
946100_196545333827073_900125988_n
Η μέρα φεύγει, η νύχτα έρχεται.
387385_170307736450833_1970943553_n
Λιωμένο χρυσάφι στον ουρανό της Πόλης …
- See more at: http://constantinoupoli.com/%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82/#sthash.u15dxHM6.dpuf

Μάη μου _ Φίλιππος Νικολάου

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΗ, ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΔΗΦΑΓΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΡΩΓΟΥΝ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΕΘΝΗ.

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Μαυρουδής Νότης ~ Πρωινό Τσιγάρο



Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό
Στο αενάως εξελισσόμενο Σύμπαν,
όπου κυριαρχεί ο Άγραφος Νόμος κι όχι το συναίσθημα,
συντελείται ένας διαρκής πόλεμος μεταξύ του καλού και του κακού,
της Αλήθειας και του ψέματος,
με την Αλήθεια να προσπαθεί να επικρατήσει σε κάθε ψυχή, 
σε κάθε έθνος, και στην ανθρωπότητα ολόκληρη.
Οδ. Ελύτης,


Οι Ανθρωποι Λένε ότι Αγαπούν τη Βροχή...αλλά Ανοίγουν Ομπρέλες όταν Βρέχει..

Αγαπούν τον Ηλιο.... αλλά Επιδιώκουν την Σκιά όταν ο Ηλιος Βγαινει....

Αγαπούν τον Ανεμο.....αλλά Οταν ο Ανεμος Φυσάει τα Παράθυρα Είναι Κλειστά....

Γι'αυτο και Εγω Χαμόγελαω όταν Ακούω τους Ανθρώπους να μου Λενε οτι Μ'αγαπανε.

Chris Rea - Cool Cool Blue (Blue Guitars,60's &70's)... Ελλάδα...

Endless dream-Conjure one

Περπατώ ..


.. στο δρόμο κουρδισμένη, σωστά ρονταρισμένη.
 Δουλειές, πολλές δουλειές. Σημειωμένα τα πάντα. 
Τρέχω με ένα χαρτί στα χέρια. «Α! Να περάσω κι από κει», 
«Α! Να μην ξεχάσω και το άλλο». Και ξαφνικά. 
Σε μια άκρη του δρόμου, πασχαλιές ψαρεύουν και με ψαρεύουν. 
Ψάρι κανονικό να σπαρταράω στο αγκίστρι τους. 
Η μυρουδιά τους! Αλλάζει με μιας το βήμα. Κλείνω μάτια, 
ανασηκώνω ελαφρώς κεφάλι, παίζω ρουθούνια. 
Να έχει χρησιμότητα η μύτη. Σε καταστολή οι αισθήσεις.
 Είναι μη πάρουν μπροστά οι αισθήσεις!


Οι πασχαλιές τα σπάνε και με σπάνε. Αδύνατον 

να στεριώσει ολόκληρη μορφή η μνήμη. 
Βγάζει σαν ταχυδακτυλουργός από καπέλο... 
Κομμάτια, αποσπάσματα, σειρές μέλη, σειρές αισθήματα. 
Ένα μάτι που γίνεται ψαράκι όταν γελά, ένα στόμα πηγάδι 
με αραιά δόντια, μια φλέβα σ' ένα μέτωπο, ένα σημείο πίσω από το αφτί… 
μαλακό… καθαρό… δυο πόντοι δέρμα όλο κι όλο, ένα φρύδι χοντρό, 
χέρια πολλά, δάκτυλα άλλα τόσα, ένα παπούτσι με κόκκινα κορδόνια.
 Ένα γέλιο χωρίς το στόμα. Μια φωνή. Μια απαγγελία ποιήματος «Ερωτόκριτος».
 Ένα ξεκάρδισμα μωρού. Το χαμόγελό του. 



Κι άλλο χαμόγελο, πολλά, πολλά χαμόγελα...Αν ήξεραν οι άνθρωποι... 
Μόνο θα χαμογελούσαν. Αν ήξεραν! Μια φράση από μια γυναίκα 
«Ένα δεν είχα υπολογίσει, Ρεάκι μου. Πόσο μικρή είναι τελικά η ζωή».
 Μια λέξη, δυο λέξεις… Κι ακόμα μια… Πολλές φράσεις. Ένα άγγιγμα. 
Ένα κούρνιασμα. Μια θέα. Πολλές θέες. Ένα σπρώξιμο. 
Ένα «άντε ντύσου να σε πάω βόλτα». Ένα τραγούδι «με τυραννούν οι ομορφιές». 
Ένας στίχος της Μάτσης Χατζηλαζάρου «σε γιασεμί» και πιο κάτω «je te gougouch»
 γιατί δεν σημαίνει τίποτα για μας και όλα για εκείνον που του το αφιερώνει. 
Μια θάλασσα. Πολλές θάλασσες. Ένα γαμ... Τι γαμ...! Πολλά γαμ...! 
Δυο, τρία, τέσσερα φεγγάρια. Πολλά φεγγάρια. Και λάμπες δημοτικές, 
σαν ταξιθέτριες να δείχνουν δρόμο. Κι ανατολές. Μια μπούκλα σαντρέ, 
μια άσπρη, μια καστανή. Η καστανή απαραιτήτως με κοκαλάκι. 
Ένα στέρνο, μια πλάτη...εδώ στοπ. Στο στέρνο βουρκώνω, 
στην πλάτη ησυχάζω. Μια αγκαλιά που πήρα και μια που στερήθηκα. 



Έναν χορό που χόρεψα. Κι έναν που επιθύμησα. Μια σκιά. Η σκιά του. 

Η αναπνοή του όταν κοιμάται. Τα βήματά του. Οι πασχαλιές 
διαμελίζουν ανθρώπους. Οι πασχαλιές τα σπάνε και με σπάνε. 
Η άτιμη μυρουδιά τους! Δεν θυμάμαι τι φυτά έκαιγαν για την Πυθία. 
Πασχαλιές έπρεπε να της έδιναν να μυρίζει. Άκαυτες.
 Καίνε από μόνες τους έτσι κι αλλιώς. Όλα τα «ήξεις αφήξεις» 
στις πασχαλιές ενυπάρχουν. Άραγε «εν τω πολέμω»; Θα δείξει! 


Απρίλης, πασχαλιές και «Ω γλυκύ μου έαρ». 

Ένα «γλυκύ» που δηλώνουμε εννοώντας,
 όλοι μας, άλλη γεύση. 


Με το «γλυκύ» απλώς συνεννοούμαστε. 
Τι συνωμοσία ψυχών... Θεέ μου! Κάθε Απρίλη… 
οι πασχαλιές τα σπάνε και με σπάνε.



Ρέα Βιτάλη.
http://aeriko-moments.blogspot.gr/2014/04/blog-post_15.html

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Chris Rea - only to fly



You must live, what you really love
You must be only what you're dreaming of
Like a bird rising in the sky
You are only, only to fly, only to fly

When you hear the sound you love
Do you turn and walk away
Is it something you are frightened of
Are you scared what it may say

You must run you cannot hide
It's only what you really feel
It calls to you from deep inside
You got to know this dream is real
Only to fly, only to fly, only to fly

You must live what you really love
You must be only what you're dreaming of
Like a bird rising through the sky
You are only, only to fly, only to fly

You must live what you really love
You must be only what you're dreaming of
Like a bird rising through the sky
You are only, only to fly
Only to fly, only to fly, only to fly

Αχ θάλασσα μου σκοτεινή - Νίκος Πορτοκάλογλου



Αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε ποια στεριά μου ξένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε πιά στεριά μου ξένη
αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω
τι να τα κάνω τώρα πια
απόψε που σε χάνω

Μέσα στα μαύρα σου νερά
κομμάτια η ζωή μου
αχ θαλασσά μου εσύ βαθιά
που κρύβεις το νησί μου
αχ θαλασσά μου εσύ βαθιά
που κρύβεις το νησί μου
μέσα στα μαύρα σου νερά
κομμάτια η ζωή μου

η αντίστροφη μέτρηση



Την μοναξιά σου είδα και φοβήθηκα
στο βλέμμα σου το σκοτεινό θυμήθηκα
την περασμένη μου ζωή
πόσο με τρόμαξες


Κι ένα πρωί το άγγιγμα σου
ήρθε σαν ξύπνημα
μα μέχρι να νυχτώσει
είχε γίνει δίλημμα
της μετρημένης μου ζωής
Πόσο με τρόμαξες


Μες του κορμιού μου
την τρελή την εγκατάλειψη
είδα το έργο της ζωής μου
σ΄επανάληψη
Κι είπα να τρέξω να κρυφτώ
και τώρα που αρχίζει
η αντίστροφη μέτρηση
αρχίζω να μετράω εγώ
και φύγε πρώτα εσύ
πάρε και τη φωτιά μαζί
Να μην θυμάμαι πια

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Τάνια Τσανακλίδου ~ Πεθύμησα ένα σύννεφο




Τι σε μέλλει εσένα σκόρπια μου ψυχή
που εγώ τον πόνο μου έκανα νησί
να σπέρνει ο ήλιος πάνω μου φωτιά
και τ’ άστρα μοναξιά
Πεθύμησα ένα σύννεφο
βροχή να πιω κι ουρανό

Θάλασσα ζωή χρόνια περιμένω
πλοίο κουρσεμένο σ’ άγονη γραμμή
θάλασσα ζωή με πανιά σχισμένα
και κουπιά σπασμένα πάρε με μαζί

Τι σε μέλλει εσένα άδεια μου καρδιά
κι αν αγαπώ παράξενα παιδιά
που κρύβουν στο φιλί τους προσευχή
της μάνας τους ευχή
Πεθύμησα ένα σύννεφο
βροχή να πιω κι ουρανό

Θάλασσα ζωή χρόνια περιμένω
πλοίο κουρσεμένο σ’ άγονη γραμμή
θάλασσα ζωή με πανιά σχισμένα
και κουπιά σπασμένα πάρε με μαζί

Γιώργος Νταλάρας-Τα βεγγαλικά σου μάτια.



Εκεί θα βρεθώ κάποια μέρα... και θα προσκυνήσω και έπειτα το βράδυ, αργά το βράδυ θα αγναντεύσω τα νυχτερινά καράβια που θα περνούν το Βόσπορο...


Love is Like Oxygen by Sweet

Έμαθα πως να μεγαλώνεις δεν σημαίνει μονάχα να "κλείνεις" χρόνια.
Πως η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση όταν ακούς ανοησίες.
Πως να δουλεύεις δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.
Πως οι φίλοι "αποκτούνται" δείχνοντας το πραγματικό μας πρόσωπο.
Πως οι αληθινοί και πραγματικοί φίλοι βρίσκονται πάντα κοντά μας.
Πως τα χειρότερα πράγματα "κρύβονται" μέσα σε μια καλή εμφάνιση.
Πως η φύση είναι το πιο όμορφο δημιούργημα σε αυτή την ζωή.
Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα, ακόμη δεν γνωρίζω τίποτα.
Πως μια μοναδική ημέρα μπορεί να είναι πολύ σπουδαιότερη από πολλά χρόνια.
Πως μπορείς να "συνομιλήσεις" με τα αστέρια.
Πως μπορείς να "εξομολογηθείς" στο φεγγάρι.
Πως μπορείς να ταξιδέψεις στο άπειρο.
Πως είναι υγιές να ακούς όμορφα και καλά λόγια.
Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό στην υγεία.
Πως είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι.
Πως μπορείς να είσαι "παιδί" για όλη την ζωή.
Πως η ύπαρξη μας είναι ελεύθερη.
Πως ο Θεός δεν απαγορεύει τίποτα στο όνομα της αγάπης.
Πως το να κρίνεις και να κατακρίνεις τον εαυτό σου δεν έχει σημασία όταν αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η εσωτερική γαλήνη.
Και τέλος έμαθα πως δεν μπορείς να πεθάνεις για να μάθεις να ζεις.

ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Ena Gramma-Notis Sfakianakis/Ενα Γραμμα-Νοτης

Apurimac Feat Έλλη Πασπαλά - Mi Ultimo Tango en Atenas (Official Video)



Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli
cultura narcisista en una monarquia dogmatica
simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosferamelodia simbolo, melodrama y tragedia.


Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.

και δεν σταματώ να κοιτώ τις ήρεμες κοιλότητες των λιμανιών σου που τρεμουλιάζουν στη βροχή και πίνω κάθε εικόνα τους να ξεδιψάσω Ελλάδα

μαριάνθη ντεβάκη

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Eάν δεν κλάψουν τα σύννεφα, πώς θα γελάσουν τα λιβάδια; Stay real be alive


Little Angel - DEL CASTILLO

Χαθήκαμε-Πασχάλης Τερζής/Γλυκερία(lyrics)

Ta logia kommatia - Ekeinos & Ekeinos




Ταξίδι στη βροχή -*♥* Τάκης Σωτηρχέλλης

Irene Skylakaki - In the light

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Όχι η μνήμη είναι κάτι πλασματικό
Είναι ένα κατασκεύασμα
Τα πράγματα, είτε είναι είτε δεν είναι
Είτε είναι μέσα σου ολόκληρα είτε δεν είναι
Κι η μνήμη δεν είναι παρά ένα λεπίδι που το βγάζεις από την τσέπη
όπως μια φωτογραφία
και ξύνεις μ’ αυτό
τα ήδη ζωντανά
κάνοντάς τα να αιμορραγούν
μόνο και μόνο
γιατί τόλμησαν να γλιστρήσουν απ’ τη γραμμή του χρόνου του συμβατικού
οδυνηρά ή ευχάριστα
Η μνήμη λειτουργεί πάνω στα ζώντα και δη των τεθνεώτων
ως απλή αφορμή για δάκρυ ή χαμόγελο
Αυτή είναι η δουλειά της τελεία και παύλα.
Δεν έχει καμιά σχέση με την ουσία που είναι εκεί έτσι κι αλλιώς
Η στομφώδης επίκληση της μνήμης
το μόνο που πραγματικά δηλώνει είναι την ανυπαρξία της ουσίας
Τελεία και παύλα δις


Ειρήνη Κούρτη

Χάρις Αλεξίου - Το μινόρε της αυγής



Ξύπνα, μικρό μου, κι άκουσε
κάποιο μινόρε της αυγής,
για σένανε είναι γραμμένο
από το κλάμα κάποιας ψυχής.

Το παραθύρι σου άνοιξε
ρίξε μου μια γλυκιά ματιά
Κι ας σβήσω πια τότε, μικρό μου,
μπροστά στο σπίτι σου σε μια γωνιά.
παίζεις με τ' όνειρο όπως όταν ήσουν παιδί με την σκιά σου
μαριάνθη ντεβάκη

Κανένα κύμα δεν κρατάει στο στήθος του κακία.

~Οδυσσέας Ελύτης~

Στο τέλος της γιορτής τι απομένει;

Ποίηση μόνον είναι Κείνο που απομένει. Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι ευθεία Όπως μπορεί και να την φαντασθήκαν οι πρωτόπλαστοι Δίκαιη στα στιφά του κήπου και στο ρολόι αθάνατη («Ως Ενδυμίων»,Δυτικά της Λύπης)

                Στο τέλος της γιορτής τι απομένει; Η συνέχεια της ζωής με τη γιορτή να ξεχάστηκε; Η εργασία, οι σχέσεις, η κούραση, η ξεκούραση, οι ανάγκες; Για τους πολλούς γιορτή ήταν και πέρασε. Θα ξανάρθει. Του χρόνου. Το ίδιο θα γίνει και τότε.
                Όμως η Ανάσταση δεν είναι μια γιορτή που επαναλαμβάνεται.  Η Ανάσταση είναι ποίηση του ανθρώπου και του κόσμου σε καινότητα. Σε χαρά γιατί ελευθερωθήκαμε από τα δεσμά του θανάτου. Τίποτε δεν είναι όπως πριν. Είναι ποίηση δίκαιη, γιατί δεν εξαιρεί κανέναν, ούτε βασιλέα, ούτε στρατιώτη, ούτε πλούσιο, ούτε πένητα, ούτε δίκαιο, ούτε αμαρτωλό.  Είναι ουσιαστική, γιατί αναπλάθει την ουσία της ύπαρξης, δίδοντας στο πνεύμα την αθανασία της αγάπης και στο σώμα την προσδοκία της πνευματοποίησής του, όταν θα ηχήσει η σάλπιγγα. Είναι ευθεία, γιατί δεν θα γυρίσουμε σε ένα παρελθόν, αλλά αφού πασχάσουμε το έσχατο, θα υπάρχουμε υπέρ τον χρόνο, ανοιξιάτικοι, φωτεινοί, ελεύθεροι.

                Η Ανάσταση είναι η ποίηση των πρωτοπλάστων. Αυτή που ονειρεύτηκαν με λάθος τρόπο στον Παράδεισο. Γιατί το όραμα της θέωσης και της αθανασίας, της υπέρβασης των μέτρων του ανθρώπου ζήτησαν να πετύχουν. Αφ’ εαυτού των. Χωρίς το Θεό. Και γεύτηκαν θάνατο. Όμως ο Αναστάς τους ξαναδίνει την δυνατότητα να δοκιμάσουν μαζί Του το όραμά τους.  Κάνοντάς το αγιότητα.
                Δίκαιη στα στιφά του κήπου η Ανάσταση. Στιφή η ζωή. Με σταυρούς. Χωρίς εξαιρέσεις. Όμως και η Ανάσταση δίκαιη στη στιφότητα. Αν πιστέψουμε, αν συναντηθούμε στην Εκκλησία, αν αγαπήσουμε υπερβαίνοντας το ρολόι του συμφέροντος, των δικαιωμάτων, της ηδονής για τον εαυτό μας και μόνο, τότε η Ανάσταση δεν είναι απλώς δυνατότητα. Είναι δικαίωμα «του γενέσθαι τέκνα Θεού». Αθάνατα στην αγάπη Του και στην αγάπη μας. Ανέσπερα. 

                Ο ποιητής μας δίνει το ταξίδι. Η Εκκλησία το καράβι. Ο Αναστημένος την οδό και το τέλος. Θα θελήσουμε να κρατηθούμε στη γιορτή;
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
μη μ' αφήσεις , πέφτουν κεραυνοί δίπλα μου & μου τσακίζουν τα όνειρα
Μαριάνθη Ντεβάκη

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ....



Ό,τι βγαίνει απ' την καρδιά... αγγίζει την καρδιά