Adagio ★♥ இڿڰۣ-ڰۣ★

Γράφουν, γράφουν οι άνθρωποι, τραγουδούν, δακρύζουν, πονάνε... μόνοι τους...

Ποιο το όφελος;;;

Ψυχοθεραπεία για να μπορέσουν να συνεχίζουν να πονάνε τους άλλους;;;

Εξισορρόπηση στο ψέμα που ζούνε ή είναι κομμάτι του παζλ της εικόνας που επιθυμούν για τον κόσμο που ζούνε;;

Είναι δηλαδή, όνειρο ή αυταπάτη;;;

Παιχνίδι ή συναίσθημα;

Πρόσωπο ή μάσκα;

Και τελικά για να επιβιώσεις τι πρέπει να φοράς;

Το πρόσωπο ή τη μάσκα που θέλουν οι άλλοι να βλέπουν σε εσένα;

Ποτέ δε φοβήθηκα να δείξω το πρόσωπό μου...

Είναι, επειδή με μεγάλωσαν μέσα στην αποδοχή, την αγάπη και τη συγχώρεση...

Ως εκ τούτου γράφω βιωματικά, δείχνω το πρόσωπό μου και αποδέχομαι την απόρριψη...

Ξέρω ότι με αγάπησαν, δεν έχω ψευδαίσθηση ότι κάποιοι άλλοι αγάπησαν αυτό που ήθελαν να δουν σε εμένα και μόλις συνειδητοποίησαν την αλήθεια μου, απλά δε μπόρεσαν να την αποδεχθούν...

Από την άλλη και εγώ για να συνεχίσω να ονειρεύομαι, βρίσκω τη δύναμη να βαδίζω στην οδό που επέλεξα χωρίς παρεκκλίσεις αλλά και χωρίς προσδοκίες και αυταπάτες ...

Είναι το δικό μου... adagio...