Αυτή η λεπτή γραμμή ορίζοντα που σκίζει τα πέπλα του φόβου είναι το έρεβος που γεννά τη ζωή. Ό,τι κι αν ζήσαμε ήτανε πέτρα. Σημασία έχει πως ζήσαμε. Σε κρυψώνες σίγουρες. Για να μπορούμε να αντέχουμε την υψηλή συχνότητα των δακρύων.
Κι αν κάπου κάτι χρωστάμε, είναι στη νύχτα.
Μαρία Χρονιάρη - Σταύρος Σταυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου