Όταν χαμογελούσες ένα περιστέρι διάβαινε στη βραδιασμένη κάμαρα
Ένα σύννεφο χρυσό ταξίδευε στον ουρανό όταν χαμογελούσες.
Όταν χαμογελούσες ξεχνούσα τη στέγη που έσταζε, ξεχνούσα το τρύπιο πάτωμα.
Έλεγα κιόλας, να, μες από τις τρύπες του όπου να 'ναι θα φυτρώσουνε μεγάλα κόκκινα τριαντάφυλλα.
Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο, αγάπη μου τότε που μου χαμογελούσες.

Τ. Λειβαδίτης