Αερικό ~ Xατζηδάκης Μάνος

Κι άν γεννηθείς κάποια στιγμή 
Μιαν άλλη πού δέ θά υπάρχω 
Μή φοβηθείς Καί θά μέ βρεις 
είτε σάν άστρο 
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα 
Είτε στό βλέμμα ενός παιδιού 
πού θά σέ προσπεράσει 
Είτε στή φλόγα ενός κεριού 
πού θά κρατάς Διαβαίνοντας 
τό σκοτεινό τό δάσος 
Γιατί ψηλά στον ουρανό 
πού κατοικούνε τ' άστρα 
Μαζεύοντ' όλοι οι ποιητές 
Καί οί εραστές καπνίζουν σιωπηλοί 
πράσινα φύλλα Μασάν χρυσόσκονη 
πηδάνε τά ποτάμια Καί περιμένουν 
Νά λιγωθούν οί αστερισμοί 
καί νά λιγοθυμήσουν Νά πέσουν 
μέσ' στον ύπνο σου 
Νά γίνουν αναστεναγμός 
στην άκρη των χειλιών σου 
Νά σέ ξυπνήσουν καί νά δείς 
άπ' τό παράθυρο σου Τό πρόσωπό μου 
φωτεινό Νά σχηματίζει αστερισμό 
Νά σού χαμογελάει 
Καί νά σού ψιθυρίζει..

Kαληνύχτα