«Κύριε!
 Γείτονα!
 Άνοιξε γείτονα!
 Αν τυχόν και παραπονέθηκα σε παρακαλώ να με συγχωρήσεις!
 Η ψυχή μου φουρτούνιαζε και τότες δεν όριζα το χέρι μου, Κύριε! 
Κι αν τυχόν και δεν κράτησα τον πόνο σου όμορφα πάνω στον ώμο μου, αν τρέκλισα κάτω απ’ το βάρος του, αν λύγισα, αν έφυγα, γείτονα, σε παρακαλώ να με συγχωρήσεις»
 (Ν. Βρεττάκου, « Παράκληση για συγγνώμη»).