Ο ΠΟΘΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Εἶνε ὁ πόθος μου τέτιος, ἀγέρα
ΣΑΝ ΤΟΝ ἄγριο θυμό σου
ποὺ στὶς πλούσιες κοιλάδες σφυρίζει.
Εἶνε ἀνήμερος, ἄγρια φοβέρα,
πλούσιοι ΟΙ τόποι βαθιά ΜΟΥ
ΚΑΙ ΣΑ Χάρος σκληρός τοὺς θερίζει.

Κάθε ἐλπίδα, ΚΑΘΕ Ονειρο Νέο
τό χαϊδεύει ΣΑΝ ΑΥΡΑ
ζωοδότρα ΣΤΑ ἐαρινὰ φύτρα.
Κι ἂν αὐξάνη καὶ γίνεται ὡραῖο,
εἶνε το η γόνιμη ὁρμή ΤΟΥ
ποὺ ΘΑ γίνῃ το η ΣΚΛΗΡΗ καταλύτρα

Μαρία Πολυδούρη