Σεμνή η σιωπή σου /μα καθώς μ' αγκαλιάζει /κάνει χίλια κομμάτια /την καρδιά. Κι εγώ /που τόσο αγάπησα τις λέξεις/έπαψα πια για σένα να μιλώ. Η ζωή μου φύλλο μετέωρο /έκθετο των ανέμων/ τραύμα ανεπούλωτο κατά την αποκόλληση / από τη μήτρα /του 'Ερωτα..
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου