Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Τετάρτη 1 Απριλίου 2015



Ανέβα…Ανέβα…Πάντα ανέβαινε.
Ακόμη, ακόμη πιο ψηλά.
Στην κορφή σε περιμένει η Αγάπη
μ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.

Ανέβα. Όλο μπρός. Όλο ψηλά.
Κι αν δε βρείς δρόμο
Φτιάξει. Στην αγάπη-
δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι.
Τους φτιάχνεις εσύ.

Ανέβα…Έστω κι αν δεις
πως τα λουλούδια ήταν ψεύτικα
κι η αγάπη-η ολόφλογη αγάπη-
ένα καπνός.
Εσύ ανέβα.

Ανέβα…Έστω κι αν στην κορφή
-αντίς για τα τριαντάφυλλα-
Σε περιμένει ένα μπουκέτο μαχαίρια.
Εσύ ανέβα!

Ανέβα…Και πες «ευχαριστώ»
-όχι στα τριαντάφυλλα, όχι στα μαχαίρια-
Πες «ευχαριστώ» στη Δύναμη
που σ΄ έκανε ν΄ανέβεις…

Μ. Λουντέμης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου