-Ζητώ το βέβαιο, σκίζω τις μάσκες, ανασηκώνω τα κρέατα, δε γίνεται, λέω, κάτι αθάνατο υπάρχει κάτω από τα κρέατα, αυτό ζητώ, αυτό θα ζωγραφίσω. Όλα τ’ άλλα, μάσκες, κρέατα, ομορφιές, τα χαρίζω στους Τιτσιάνους και Τιντορέτους, με γειά χαρά τους!
-Θες να ξεπεράσεις τον Τιτσιάνο και τον Τιντορέτο; Μην ξεχνάς την κρητικιά μαντινάδα: «Πολλά ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά και θα σου σπάσει ο κλώνος...»
Κούνησες το κεφάλι:
-Όχι, δε θέλω να ξεπεράσω κανένα.
-Είσαι περίσσια περήφανος.
-Όχι, είμαι περίσσια μόνος.
-Ο Θεός τιμωρεί την αλαζονεία και τη μοναξιά, έχε το νου σου, αγαπημένε!
Δεν αποκρίθηκες. Σβάρνισες τη ματιά σου στην υπνωμένη ακόμα πολιτεία, τα πρώτα κοκόρια λάλησαν.
Σηκώθηκες
-Πάμε, είπες, ξημερώνει...
Ν. Καζαντζάκης

Εκεί που τώρα πας.
Ποτέ σου μην ξεχνάς.
Όλα όσα είπαμε
Όσα ορκιστήκαμε.
Εκεί που τώρα πας.
Ποτέ σου μην ξεχνάς.
Πως θα σε βρουν σειρήνες
Και ξωτικά
Θα προσπαθήσουνε να σε κερδίσουν με
Κόλπα πολλά.
Θα προσπαθήσουνε να σε κερδίσουν με
Κόλπα πολλά.

Κοίτα να μη χαθείς.
Μέσα στη νύχτα
Κράτα τα λόγια μου για φυλαχτό
Και τον ασύρματο πάντα ανοιχτό.

Εκεί που τώρα πας
Μάθε πώς να μετράς 
Το δίκιο της καρδιάς.
Το νόμο της φωτιάς
Μάθε πώς να κρατάς.
Αυτά που ο έρωτας
Σου δωσε φεύγοντας
Να χεις μαζί
Ένα θεώρατο σπαθί αόρατο
Κι ένα κλειδί.
Ένα θεώρατο σπαθί αόρατο
Κι ένα κλειδί.