" Ένα όνειρο μια κοπέλας , την απομονώνει από μένα- πώς να την πλησιάσω;
Τί μπορεί να ξέρεις για μια κοπέλα που γυρίζει σπίτι της, με βήματα αργά, με μάτια χαμηλωμένα, χαμογελώντας μόνη της, γεμάτη ήδη επινοήσεις κι αξιολάτρευτες ψευτιές;
Μπόρεσε απ'τις σκέψεις, - απ'τη φωνή κι απ'τη σιωπή ενός εραστή να δημιουργήσει ένα βασίλειο, κι από τότε, έξω από αυτό, δεν υπάρχουν για κείνη παρά βάρβαροι.
Καλύτερα από το νά'ταν σε κάποιον άλλο πλανήτη, τη νιώθω κλεισμένη στο μυστικό της, στις συνήθειές της, στους τραγουδιστούς αντίλαλους της μνήμης της.
Γεννημένη χθες από ηφαίστεια, από πρασιές, απ'την αλμύρα της θάλασσας ..... έγινε κιόλας σχεδόν θεά."

Αποσπ.απο τη "Γη των ανθρώπων" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξιπερύ