«Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα» 

Σαν ΔΕΣΜΗ ΑΠΌ Τριαντάφυλλα
εἶδα τό Βράδυ ΑΥΤΟ.
Κάποια χρυσή, λεπτότατη
Στους δρόμους εὐωδιά.
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
αἰφνίδια καλοσύνη.

Στὰ χέρια τὸ παλτό,
στ ἀνεστραμμένο πρόσωπο ἡ σελήνη.
Ἠλεκτρισμένη ΑΠΌ φιλήματα
ΘΑ λεγες ΤΗΝ ἀτμόσφαιρα.
Ἡ σκέψις, τὰ ποιήματα,
βάρος περιττό.
Ἔχω κάτι σπασμένα φτερά.
ΔΕΝ ξέρω κἂν γιατι μᾶς ΗΡΘΕ
τό καλοκαιρι ΑΥΤΟ.
Γιὰ ποιὰν ἀνέλπιστη χαρά,
ΓΙΑ ποιὲς αγάπες
ΓΙΑ Ποιό Ταξίδι ὀνειρευτό

Κ. Καρυωτάκης