"Σ' ένα γύρισμα της ζωής"

Ποιόν να επικαλεστείς,μια τέτοια ώρα...
Ποιός να σε ακούσει.
Όταν έχει τόσο βάθος η χαράδρα...
Κι εσύ κατρακυλάς...Κατρακυλάς...
Κι αν,έστω,σε κάποιον φτάσει η ηχώ της κραυγής σου,
από ποιό μονοπάτι να κατέβει,για να σου δώσει ένα χέρι.
Να σου πετάξει ένα σκοινί.
Πολλοί θα μαζευτούν στην άκρη του γκρεμού
και θα σχολιάζουν ή θα συσκέπτονται για
τη σωτηρία σου.
Ίσως,οι πιο πονετικοί,μπορεί και να κλάψουν για την τύχη σου.
Πάντως...Η συμπαράσταση και η συμπόνια,
κατά κανόνα έχουν όρια.
Να ματώσει λίγο τα γόνατά του ο άλλος,προκειμένου
να προσπαθήσει να σε πλησιάσει,ναι!
Να γρατσουνίσει τα χέρια του,εντάξει!
Αλλά,ως εκεί,ρε φίλε.
Στο κάτω-κάτω,ας πρόσεχες.
Τώρα...Υπάρχουν και κάποιοι,βέβαια,
που δεν τα 'χουν καλά ούτε με τους κανόνες
ούτε με τα όρια.
Αν τύχει ένας τέτοιος,θα την κάνει την βουτιά στον γκρεμό,
για να 'ρθει κοντά σου.
Μπορεί να μην έχει τα μέσα να σε τραβήξει.
Αλλα θα καθίσει εκεί,δίπλα σου,να σου κάνει συντροφιά.
Να σου λέει παραμύθια.
Να σου μαζεύει αγριολούλουδα.
Πόσοι νομίζεις από την παρέα σου πιστεύουν ότι,
εκτός από τους κανόνες και τα όρια,
υπάρχει και το μεγαλείο της ψυχης!
Πόσοι...Ένας...Δύο...Κανένας...