Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι... Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015
Όχι, κάποιοι δε θέλουν να συναντήσουν το πρόσωπο του γνήσιου, του μεγάλου έρωτά τους.
Το πρόσωπο που θα τους συγκλονίσει.
Δεν έχουν τα κότσια για τόσο κίνδυνο, για τόση οδύνη.
Και να το συναντήσουν, θα κάνουν πως δεν το κατάλαβαν.
Και να το κατάλαβαν, θα προσπαθήσουν να το υποτιμήσουν.
Θα το στολίσουν με ελαττώματα για να το αποφύγουν.
Για να δικαιολογηθούν που δεν τολμούν.
Ίσως και να μην πιστεύουν πως το αξίζουν.
Έχουν πολύ ψυχικό και πνευματικό μόχθο όλα τούτα...
Είναι απίστευτο, αλλά οι περισσότεροι έτσι περίπου ζούμε τις ζωές μας.
Δε ζούμε. Προσπαθούμε μόνο να μην πεθάνουμε...
Μάρω Βαμβουνάκη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου