Γουστάρω τρελά αυτούς που όσες φορές κι αν φάνε το "game over" στην καρδιά ρίχνουν κι αλλο κέρμα στο συντριβάνι της ζωής γιατι απλα βλέπουν την ουσία.Η Στιγμή που ποτίζεται με μνήμη αγάπης βιωματικής γινεται δύναμη ψυχής και ποτέ δεν ξεθωριάζει.
Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι... Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου