Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι...
Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015
Σαν βροχή που πέφτει στα φύλλα στα μαλλιά, στο πρόσωπο κυλά, σαν βροχή σε θέλω απόψε να βραχώ, ως τη ρίζα της φωνής, γέλιο μου. Στη φωτιά που μέσα μου καίει μια φωνή γελάει και κλαίει, στη φωτιά θα πέσω μαζί σου να σωθεί ό,τι είναι δυνατό, γέλιο μου, φλόγα μου - φλόγα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου