Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Η Αυλή ~ Μαρία Λούκα




Μέσα στην αυλή μου έχω
δέντρα και πουλιά
μα έχω για να τα φυλάνε
άγρια σκυλιά.

Όποιος κάνει να περάσει
απ'το φράχτη μου
του γαυγίζουν και φοβάται
το γινάτι μου.

Πέρασες κι εσύ μια νύχτα
απ'το σπίτι μου
και σου μύρισαν οι βιόλες
πανορίτη μου.

Τα σκυλιά που με φυλούσαν
δε φοβήθηκες
μπήκες μ''αρπαξες τα χέρια
και με φίλησες.

Κι έτρεξαν θαρρείς ποτάμια
απ'τα μάτια μου
και ποτίσανε το χώμα
κι όλα τ'ανθια μου.

Ρίζες βγάλαν οι αγάπες
και δεντρίσανε
και τους φράχτες που'χα στήσει τους γκρεμίσανε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου