νόστος...

Υπάρχει μια λέξη

Που κατοικεί τη ζωή μου

Κάθε πρωί

Όταν ανοίγω το παράθυρο

Φυσάει βροχή

Ό, τι κι αν κάνω

Με ακολουθεί σαν σκιά

Μιλάει τα όνειρά μου

Και ντύνεται άνθρωπος

Δεν υπάρχει τρόπος να της ξεφύγω

Δεν βρίσκω σχέδιο διαφυγής

Κι όλα αυτά

Επειδή γεννήθηκα Φθινόπωρο

Και νιώθω μια θλίψη

Μια άπιαστη έλλειψη που την αγαπώ

Κι έμαθα να ζω μέσα της

Ονομάζεται νόστος

Αλλά έχει κι άλλα ονόματα

Όπως ύπαρξη, χαμένη ιστορία

Κι αν ποτέ την δείτε να έρχεται

Κάν’ τε  της με τα μάτια νόημα

Να καθίσει αναπαυτικά δίπλα σας

Για όλα εκείνα που ήρθαν

Αλλά ποτέ δεν είδατε 

Μαρία Χρονιάρη

κκκ