και ζύγωναν τα Χριστούγεννα στη ξένη πολιτεία και ζύγωναν κι οι καρδιές στο Θεό τις παγωμένες νύχτες του Δεκέμβρη. Ανυψώνονταν τα χέρια μαζί με τα θυμιάματα μες τους περίτεχνους ναούς, ή ...αγγίζανε τη φωτιά να ζεσταθούν στις κρύες κάμαρες τις θολές απ’ τον καπνό έτσι για να μη φαίνεται η μιζέρια ...Μα γίνεσαι πάλι παιδί αυτές τις νύχτες ...στρέφεις τα μάτια στον ουρανό και περιμένεις. Παραμερίζει το φεγγάρι τα σύννεφα την ίδια ώρα που αβίαστα η πραγματικότητα χαρίζεται στο παραμύθι!
μαριάνθη ντεβάκη