δε μπορώ καν να βάλω το όνομα μου. ...

Θα ήθελα να μπορούσα 

να σου έγραφα αυτό το γράμμα όπως γράφανε παλιά.

Χειρόγραφο, με τη μελάνη να τρέχει στο χέρι μου, 

έχοντας σκίσει και πετάξει καμιά δεκαριά χαρτιά 

πριν το ολοκληρώσω.Θα 'θελα να μπορούσα να νιώσω 

το φόβο του να μη φτάσει ποτέ στα χέρια σου, 

την αγωνία της αίσθησης ότι μπορεί να μην το διαβάσεις, 

να βιώσω την αναμονή μέχρι να πάρω την απάντηση.

Μακάρι να μπορούσα να χρησιμοποιήσω 

λογοτεχνικές και λυρικές εκφράσεις, 

παρομοιώσεις βγαλμένες από παραμύθια, 

να ζωγραφίσω τις άκρες τις σελίδας, 

να υπογράψω στο τέλος 

με τέλεια καλλιγραφικά γράμματα.

Ούτε αυτό γίνεται.

Εκείνο που νιώθω ξεπερνάει 

την όποια λογοτεχνική έκφραση, 

δεν μπορώ να το παρομοιάσω με τίποτα 

από αυτά που έχω ζήσει, 

οι ζωγραφιές απαγορεύονται και στο τέλος 

δε μπορώ καν να βάλω το όνομα μου. ...

aeriko