...κάποιες φορές έψαχνα να τον βρω στους πολυσύχναστους δρόμους όταν διασταυρώνονταν τυχαία τα όνειρα μαζί με τ' ανήσυχα βλέμματα των βιαστικών ανθρώπων, όμως δεν ήταν πουθενά. Και τότε προσπαθούσα να θυμηθώ το πρόσωπό του μα κάτι μου θάμπωνε την εικόνα του ,σαν πέπλο στη μνήμη και δεν τον θυμόμουν. Και ξανάρχιζα να κοιτώ στα κλεφτά τους αδιάφορους περαστικούς. Κι όταν τα μάτια τους έπεφταν πάνω μου και με καλούσαν του έρωτα φτερουγίσματα , αφηνόμουν έστω για λίγο ...για μια ψευδαίσθηση αγάπης... γιατί υπάρχει φως στα μάτια που προκαλούν κι αφήνουν υποσχέσεις που τρεμοσβήνουν όπως στο πετάρισμα των φτερών στα παραμύθια

μαριάνθη ντεβάκη