Νομίζαμε πως γνωριζόμαστε καλά.
 

Μα όταν τα κουρασμένα ρούχα μας αρχίσανε να πέφτουν

 

Χωρίς προσχήματα ούτε ανταλλάξιμη παραφορά

 

Και μείναν τα κορμιά μας απροσποίητα

 

Φάνηκε καθαρά πόσο μακρύς ήταν ο δρόμος

 

Πόσο ήταν ο χρόνος μας πολιορκημένος, κι εμείς

 

Δυο άνθρωποι συνηθισμένοι, περίπου απροσπέλαστοι.

Τίτος ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ