Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. 

Είναι όμορφη η ζωή.

Πίστεψέ με. 

Αξίζει να τη ζει κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές.

Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά;

Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια 

καινούρια μέρα.

Δε σταματάει πουθενά η ζωή.

 Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν 

το παραδοσάκουλο της ψυχής τους.

Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι.

Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι από την αρχή.

Αλκυόνη Παπαδάκη