οι στάλες της βροχής γράφουν μια μεγάλη επιστολή στα τζάμια.

Τα πουλιά φεύγουν το φθινόπωρο πηγαίνοντας να διεκπεραιώσουν
μυστηριώδεις υποθέσεις - την άνοιξη θα μάθουμε τα νέα
τ' απογέματα οι φωνές των παιδιών που παίζουν μοιάζουν μ' ένα
παραμύθι που δε μάς το τελείωσαν και γυρίζει και μάς αναζητά
ή όταν ακούω ένα φλάουτο να παίζει το βράδυ συλλογιέμαι πως
όλα θα τελειώσουν κάποτε.
Καμιά φορά βρέχει και κάθομαι σ' ένα καφενείο, οι άνθρωποι όσο
γερνάνε γίνονται πιο ξένοι
κι είδα κάποιους απελπισμένους να περιμένουν στους σιδηροδρομικούς
σταθμούς, όχι για το ταξίδι, αλλά για τ' όνειρο
ενώ οι στάλες της βροχής γράφουν μια μεγάλη επιστολή στα τζάμια.
Ποιος τη στέλνει; Τι γράφει; Θ' απαντήσεις;

Τάσος Λειβαδίτης,Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου,Ποιήματα, τ. 3
 Κέδρος2003, 6η έκδοση