AΠΟ ΠΕΙΣΜΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΩ...

Δε μπορώ να μην έχω φυγει μα που να πάω
Δε μπορώ, με σκοτώνει ότι αγαπάω
Δε μπορώ, να πληρώνω και ας μην έφταιξα εγω

Δε μπορώ, σ' ενα ψέμα φίλε να ελπίζω
Δε μπορώ, τη ζωή μου να τη χαραμίζω
Δε μπορώ να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό

Είναι κάτι βράδια που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό
Μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά

Παγωνιά, όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά κι όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα, να πιστέψω δε μπορώ
Και σ' αυτους που με ξεγράψαν, έχω κάτι να τους πω
Από πείσμα θα υπάρχω και από τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ

Δε μπορώ σ' ένα σπίτι άδειο να γυρίζω
Δε μπορώ, για παλιές αγάπες να δακρύζω
Δε μπορώ, να ματώνω κάθε ώρα και λεπτό


Είναι κάτι βράδια που δεν έχουν τελειωμό
Νιώθω ένα κόμπο στο λαιμό
Μείνανε τα χρόνια μας με χέρια αδειανά
Οι δρόμοι δε μας βγάζουν πουθενά


Παγωνιά, όποιο σώμα και αν αγγίζω παγωνιά
Παγωνιά κι όποιο βλέμμα αντικρίζω παγωνιά
Πως τελειώσαν όλα τώρα, να πιστέψω δε μπορώ
Και σ' αυτους που με ξεγράψαν, έχω κάτι να τους πω
Από πείσμα θα υπάρχω και από τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ