Σου μίλησα ποτέ για κείνη τη νύχτα που ως το πρωί κουβέντιαζα για σένα;

(Είχε ένα κόκκινο αργοπορημένο φεγγάρι και λυπόμουν που δεν το ’βλεπες)

Ποτέ δε σου είπα πως κάποτε βρεχόμουν τρεις μέρες και τρεις νύχτες

κι ύστερα καθώς στέγνωνα μπρος σ’ ένα τζάκι, νηστικός, χαιρόμουνα που κάποτε θα ’

'ρθεις για να στο λέω.

Έξι χρόνια καρτέραγα για σένα και δε μίλησα κι όταν μου ’λεγες βουβά  ‘‘έλα πάρε με’’,

δεν μπορούσα πια.

Τίτος Πατρίκιος (Μεγάλο γράμμα)