Αυτή η ομίχλη κάλυψε τα βουνά
Είναι ένα σπίτι τώρα για μένα
Αλλά το σπίτι μου είναι τα πεδινά
Και πάντα θα είναι
Κάποια μέρα θα επιστρέψεις στις
Κοιλάδες και στα αγροκτήματά σου
Και δεν θα καίγεσαι πλέον
Για να είμαστε αδέλφια στα όπλα
Μέσα απ' αυτά τα πεδία των καταστροφών
Βαπτίσεις της φωτιάς
Έχω παρακολουθήσει όλο σου τον πόνο
Καθώς οι μάχες φούντωναν με μανία
Και παρόλο που με πόνεσαν τόσο άσχημα
Στον φόβο και στον πανικό
Δεν με εγκαταλείψατε
Αδέλφια μου στα όπλα
Υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί κόσμοι
Τόσοι πολλοί διαφορετικοί ήλιοι
Και εμείς έχουμε μόνο έναν κόσμο
Αλλά ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους
Τώρα ο ήλιος έχει πάει στην κόλαση
Και το φεγγάρι κάνει βόλτες ψηλά
Άσε με να σ' αποχαιρετήσω
Κάθε άνθρωπος πρέπει να πεθάνει
Αλλά είναι γραμμένο στο φως των αστεριών
Και σε κάθε γραμμή στην παλάμη σου
Είμαστε ανόητοι που κάνουμε πόλεμο
Στα αδέλφια μας στα όπλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου