Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

Έμαθα:
Πως να μεγαλώνεις
δεν σημαίνει μονάχα να «κλείνεις» χρόνια.
Πως η σιωπή
είναι η καλύτερη απάντηση όταν ακούς ανοησίες.
Πως να δουλεύεις
δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.
Πως οι φίλοι
«αποκτούνται» δείχνοντας το πραγματικό μας πρόσωπο.
Πως οι αληθινοί και πραγματικοί φίλοι
βρίσκονται πάντα κοντά μας.
Πως τα χειρότερα πράγματα
«κρύβονται» μέσα σε μια καλή εμφάνιση.
Πως η φύση
είναι το πιο όμορφο δημιούργημα σε αυτή την ζωή.
Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα
ακόμη δεν γνωρίζω τίποτα.
Πως μια μοναδική ημέρα
μπορεί να είναι πολύ σπουδαιότερη από πολλά χρόνια.
Πως μπορείς να «συνομιλήσεις» με τα αστέρια.
Πως μπορείς να «εξομολογηθείς» στο φεγγάρι.
Πως μπορείς να ταξιδέψεις στο άπειρο.
Πως είναι υγιές να ακούς όμορφα και καλά λόγια.
Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό στην υγεία.
Πως είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι.
Πως μπορείς να είσαι «παιδί» για όλη την ζωή.
Πως η ύπαρξή μας είναι ελεύθερη.
Πως ο Θεός δεν απαγορεύει τίποτα στο όνομα της αγάπης.
Πως το να κρίνεις και να κατακρίνεις τον εαυτό σου δεν έχει σημασία όταν αυτό που
πραγματικά έχει σημασία είναι η εσωτερική γαλήνη.
Και τέλος έμαθα πως δεν μπορείς να πεθάνεις για να μάθεις να ζεις.
William Shakespeare

Αργα ή γρηγορα τo είναι σου -το να εισαι και να μη μοιάζεις- το πληρωνεις πάντοτε ακριβα ! Αλλά αξίζει ότι και όσο κι αν κοστίζει.- Aeriko2016

EIΣΑΓΩΓΗ : ΑΦΗΓΗΣΗ ΙΙΙ
Στίχοι: Bασίλης Φλώρος
Αφήγηση: Γιώργος Γραμματικάκης

"Απο τη στάχτη ξεπηδά
η σπίθα της ζωής 
κι απ'το σκοτάδι της αυγής
το πρώτο καρδιοχτύπι"

NA MH NOIAΣΤΕΙΣ
Μουσική- Ερμηνεία : Γιώργος Γεροντής
Στίχοι: Ελένη Σιούφτα

Πλύνε τα χέρια με το φως
Να μάθουν ν’αγκαλιάζουν
Τα δυό σου μάτια με σιωπή
Να μάθουν να κοιτάζουν

Κι όσα κρατάς από καιρό
Μάθε να τα μοιράζεις
Να΄χεις μια χούφτα όνειρο
Όταν αναστενάζεις

Και μη νοιαστείς που οι πολλοί
Δεν ξέρουν να διαβάζουν
Όσα τα μάτια γράφουνε
Όταν πονούν και στάζουν

Πλύνε τα χέρια με το φως
Να μάθουν να χαιδεύουν
Ν’αντέχει τα θεριά η καρδιά
Όταν τη σημαδεύουν

Και μη νοιαστείς που οι πολλοί
Δεν ξέρουν να διαβάζουν
Όσα τα μάτια γράφουνε
Όταν πονούν και στάζουν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου