Στη δική μου οδό ονείρων δε χωράνε πολλοί συνοδοιπόροι...
Εγώ και η γλυκοφίλητη μοναξιά μου...
Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης
moonflower
.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016
Στο ποίημά του ''Η Ψυχή μου'' Ο Κώστας Καρυωτάκης αναφέρει:
''Ενα συρτάρι εβένινον εκεί των αναμνήσεων κρύβει το χρυσάφι.Την ώρα που γεμίζουν ίσκιο οι θόλοι,
καθισμένη σε πέτρα το κοιτά, το σφίγγει στα ωχρά χέρια κλαίοντας όλη''.
Τα συρτάρια έχουν μυστικά, κρατάνε φυλαγμένα και προστατευμένα απο το χρόνο, αντικείμενα, αναμνήσεις, όνειρα. Oλα όσα θελήσαμε να κρατήσουμε απο φόβο μήπως η μνήμη τα ''παραπετάξει'' ή τα κοιμίσει για πάντα η λήθη στην αγκαλιά της.
Κάποια συρτάρια δεν ανοίγουν ποτέ, στα σκοτεινά επιβιώνουν τα πολύτιμα κρυμμένα τους μυστικά, περιμένοντας καρτερικά ένα χέρι να τα βγάλει στο φως.
Συνήθως σ' αυτά τα συρτάρια εμπλέκονται περισσότεροι του ενός Είναι κάτι σαν ''σελιδοδείκτες αναμνήσεων''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου