Ανάσα (Έλενα Καραγιαννίδου)

Το μπαρ ήταν πολύ σκοτεινό.
Οι προβολείς πέφταν στους μουσικούς. 
Κι όμως στο τραπέζι μας 
λαμποκοπούσε ο έρωτας. 


Η φωταψία αυτή
πήγαζε από το χέρι σου
που άγγιζε τη πλάτη μου σταθερά
με βήμα λύκου και λαγουδίσιο τίναγμα
λες και χρόνια τώρα 
γύρευε τροφή 
σε αυτό το μονοπάτι. 


Μπορεί και να ΄λεγε κανείς
ότι τέτοιο άλικο φως
ίσως ανάβλυζε
από το σύρσιμο των δακτύλων σου 
στις γάμπες των ποδιών μου,
απ’ την υποταγή των χειλιών μου 
στο πρόσταγμα των δικών σου. 


Δύσκολα να φανταστεί κανείς 
την πιο ερωτική διαδρομή,
τη διαδρομή μιας ανάσας.


Κι εσύ που ζήτησες μονάχα 
την εκπνοή μου να εισπνεύσεις 
φυσικά και ήξερες.  
Κι αν κάποιοι δεν ξέρουν
στην ανάσα κατοικούν οι ψυχές. 

Έκτοτε 
εντός σου διαμένω.