Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο
Το πάθος της θα ταξιδέψει, καθώς οι πόλεις περνούν από δίπλα μου
Και η ουρά των φώτων διαλύεται μες στον ερχομό της νύχτας
Και τα ερωτήματα σε χιλιάδες πετούν
Η αγάπη μου είναι μίλια μες στην αναμονή
Τα μάτια που απλά κοιτάζουν και το βλέμμα στο ρολόι
Και το μυστικό που καίει και ο πόνος που μεγαλώνει σκοτεινός
Και είσαι εσύ άλλη μια φορά
Που με οδηγείς πάνω
και κάτω στο δρόμο
Που με οδηγείς πάνω
κάτω στο δρόμο
Η αγάπη μου ξεπερνά το όριο
Με κόκκινα μάτια και πυρετώδης μες το βουητό των μιλίων
Απόσταση και λαχτάρα, οι σκέψεις μου προσφέρουν
Θα έπρεπε να ξεκουραστώ στην άκρη για λίγο;
Η αγάπη σου λικνίζεται στη γνώση
Τα μάτια στον καθρέφτη, ακόμα περιμένω ότι θα έρθουν
Νιώθοντας τόσο καλά όταν το ταξίδι έχει τελειώσει
Δεν υπάρχει γυρισμός, όχι
Δεν υπάρχει γυρισμός,
Η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο
Ω, με τον αυτοκινητόδρομο και τον ερχομό της νυχτερινής ώρας
Η αγάπη μου, η αγάπη μου παλεύει με τον αυτοκινητόδρομο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου