Το χει η εποχή που ζούμε να οδηγεί να γίνεται ανάγκη η επιλεκτική μοναξιά...
Σαν να οδηγείσαι σε μία ενδοσκόπηση και συγχρόνως απόρριψη όλων όσων θεωρείς ψεύτικα και βρώμικα...
Και δεν είναι λίγοι και λίγα...
Από την άλλη το να ζεις μόνιμα στο παράλληλο σύμπαν που σε εκτονώνει και σε γαληνεύει, κινδυνεύεις να εγκλωβιστείς σε μια ουτοπία...
Επιλέγεις τότε να κερδίσεις απλά μια στιγμή ειρήνης...
και να συνεχίσεις να προσπαθείς να μη σε λερώσει η κοπριά που έχουν ρίξει επάνω στο δρόμο της αλήθειας που θέλεις να βαδίζεις...
Και συνεχίζεις τον αγώνα μετά από τη στιγμή ειρήνης που έκλεψες.... την ανάσα που πήρες.