Είπα να φωνάξω τ' όνομά σου

Φωτογραφία: Δέσποινα Πιλάτη

Ένιωσα ένα βλέμμα να με καρφώνει επίμονα μέσα στο πλήθος.

Γύρισα και τα μάτια μου στάθηκαν στο βλέμμα σου.

Ταράχτηκα.

Τα μάτια σου δυο σχισμές βράχων. Μέσα τους φώλιαζαν αετοί. Μαλλιά μακρυά και μούσι μακρύ.

Το δέρμα σου μύριζε δάσος, σ’ εκείνο το ατέλειωτο βαθύ φιλί του απογεύματος.

Το δικό της θάλασσα.

Δεν υπήρχαν όρια.

Με κοιτούσες χωρίς ντροπή επίμονα σαν να είχαμε παλιούς λογαριασμούς.

Στους κύκλους των ποιητών, συζητιόταν καιρό ότι τρελάθηκες.

Προχώρησα με την μικρή βαλίτσα στο χέρι.

Ο σταθμός γεμάτος. Γύρισα και κοίταξα καθώς απομακρυνόμουν.

Είπα να φωνάξω τ όνομά σου.

Δεν θα γύριζες αφού ήσουν ήδη με το βλέμμα σου πάνω μου να με περνά σαν ακτινογραφία.

Στους ώμους σου κάθονταν τώρα δύο αετοί.

Πού πάνε οι ποιητές όταν σαλτάρουν;

- See more at: http://www.iporta.gr/alithines-istories-xronografimata-menu/item/7187-eipa-na-fonakso-t-onoma-sou-tis-despoinas-kontaki-tsirigoti#sthash.fEskTfZY.dpuf