Ο ιστός...

 

Αλλοιωμένος από το πέρασμα της βροχής, συνεχίζει να υπάρχει, μεταλλαγμένος ίσως, μόνος σίγουρα… Έμεινε για να θυμίζει στα βλέμματα ότι δεν υπήρχαν μόνο βροχερές μέρες.
Ίσως ακόμα να θυμίζει ιστό!
Ίσως μπορέσει να… πιάσει, την στιγμή που φεύγει, ή την ματιά που προσπαθεί να δει πέρα από αυτόν.
Τι κι αν το τοπίο πέρα φαίνεται ήρεμο και γαλήνιο ενώ αυτός θυμίζει ταραχή και έλλειψη!
Ακόμα κι έτσι ανήμπορος, δείχνει τόσο όμορφα… μοναδικός!
Και μας δείχνει το παράδειγμα!

Να προσεύχεσαι πάντοτε γαλήνια, να εργάζεσαι γαλήνια , όπως θα εργαζόσουν αν ζωγράφιζες πάνω στον ιστό μιας αράχνης
Εμμετ Φοξ