Άρχιζα να διαβλέπω μια ρωγμή στο τοίχωμα του φράγματος(…)

Απο το βιβλίο του Paulo Coelho

''Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα''

Στην
αγάπη δεν υπάρχουν κανόνες. 

Μπορούμε να προσπαθήσουμε ν’ ακολουθήσουμε
τα εγχειρίδια, να ελέγξουμε την καρδιά μας να έχουμε μια στρατηγική
συμπεριφοράς όμως όλα αυτά δε χρησιμεύουν σε τίποτα. 

Είναι η καρδιά που
αποφασίζει και ότι αποφασίζει είναι νόμος…

Ο θρύλος λέει ότι το νερό αυτού του ποταμού φύλλα έντομα όλα
μεταμορφώνονται σε πέτρες στην κοίτη του. 

Α! τι δεν θα έδινα να μπορούσα να ξεριζώσω την καρδιά μου απ’ το στήθος και να την ρίξω στο ρεύμα… 

Έτσι δε θα υπήρχε ούτε πόνος ούτε μεταμέλεια ούτε αναμνήσεις…

 Ξέρω πως ο έρωτας είναι σαν τα φράγματα αν αφιερώσεις μια χαραμάδα απ’ όπου μπορεί να διαφύγει μια κλωστή νερό σιγά-σιγά διαβρώνονται τα τοιχώματα και φτάνει η στιγμή που η δύναμη του ρεύματος είναι ανεξέλεγκτη… 

Το ήξερα μέσα μου, το ήξερα πως θα  χαλάσω την ισορροπία του κόσμου μου. 

Το μυαλό με προειδοποίησε αλλά η καρδιά δεν εννοούσε να ακούσει τη συμβουλή….

Προαισθανόμουν κι όλας τις καταιγίδες που οι άνεμοι της αγάπης φέρνουν μαζί τους. 

Άρχιζα να διαβλέπω μια ρωγμή στο τοίχωμα του φράγματος(…)