μα εγώ συνέχιζα γεμάτη σκέψεις να βαδίζω .Για την ημέρα που πέρασε , για τον έρωτα που ήρθε , για τη νύχτα που μ' αγαπούσε μέχρι χτες, τόσο που με φυλάκιζε μ’ αστέρια να μην ερωτεύομαι για να μ' ελευθερώνει με όνειρα ύστερα για να πετώ . Δείλιασα πάρα πολύ πλησιάζοντας, μα η πόρτα άνοιξε πριν να χτυπήσω …
Μαριάνθη Ντεβάκη