Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ Λειβαδίτης

Η ποίηση είναι η νοσταλγία μας για κάτι ακαθόριστο που ζήσαμε κάποτε μες στ' όνειρο Τ  Λειβαδίτης
moonflower

.Ο κόσμος ξημερώνει

.Ο κόσμος ξημερώνει
Ο κόσμος ξημερώνει

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Am fenster - City



Το τραγούδι βασίζεται στο ποιήμα της βραβευμένης Γερμανίδας συγγραφέως, ποιήτριας, δημοσιογράφου, αρθογράφου και καλλιτέχνιδας Hildegard Maria Rauchfuß (1918-2000).Ένα ποιήμα για την βαθύτερη και αληθινή αγάπη, για το βάθος και την επιθυμία για κάτι, που όταν το βρεις πρέπει να το κρατήσεις σφιχτά να μην το χάσεις. Μια παρότρυνση, κραυγή προς την ελευθερία αλλά και ο φόβος και η αγωνία για το αύριο που καταδοκεί. Η σωματική και βαθιά συναισθηματική επαφή δύο ανθρώπων, και μέσω αυτής η απόλυτη ολοκληρωσή τους...



Το να ξέρεις, αυτό μένει για πάντα
Δεν είναι μέθη που ήδη τη νύχτα κατηγορεί
Δεν είναι χρώμα λιωμένο ούτε λάμψη κεριών
Ηδη διωγμένο από του πρωϊνού το γρκίζο
Μια φορά να το πιάσεις, να το νοιώθεις βαθιά μέσα στο αίμα
Αυτό είναι δικό μου και υπάρχει μόνο επειδή υπάρχεις εσύ
Να μην δροσίζεις πια το μέτωπο στο παράθυρο
Από το οποίο μια ομίχλη πέρασε βαριά
Μια φορά να το πιάσεις, να το νοιώθεις βαθιά μέσα στο αίμα
Αυτό είναι δικό μου και υπάρχει μόνο επειδή υπάρχεις
Να παραπονιέται ένα πουλί, αχ, και το δικό μου φτέρωμα
Μουσκεύει η βροχή, πετώντας ταξιδεύω τον κόσμο
Πετώντας ταξιδεύω τον κόσμο





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου