Ακριβώς όπως ανέτειλε..
Χωρίς να λογαριάζει αν κάποιοι θέλουν να σταματήσουν το χρόνο, άλλοι να τον γυρίσουν πίσω και άλλοι να τον τρέξουν μπροστά..
Δεν υπάρχει έλεος για αυτούς που θέλουν το χρόνο να κυλήσει ούτε για αυτούς που κρατάνε την ανάσα τους για να τον σταματήσουν..
Μόνο για αυτούς που έχουν συμβιβαστεί μαζί του ή κατάφεραν να αγαπήσουν τις ρυτίδες τους και να τις θεωρήσουν προνόμιο και σοφία ο χρόνος δεν είναι επώδυνος
Και ίσως για αυτούς που ζουν στο παρελθόν...
Θέλω να ελπίζω και προσεύχομαι να συνεχίσω να ανήκω στην κατηγορία που το " χρόνο" το βιώνουν μέσα από την ομορφιά που δίνει καθεμιά ανατολή, καθεμιά δύση...
Σε κάθε ξύπνημα, σε κάθε βραδινή, ονειρική περιπλάνηση να μπορώ να αναγνωρίζω την ομορφιά της ζωής, της συνέχειάς της που αναδεικνύεται ακόμη και με το πέρασμα του χρόνου...
Και να μπορώ να αγαπώ τις ρυτίδες μου και να τις καμαρώνω, γιατί κουβαλούν μέσα τους την αγάπη για τη ζωή, για τους ανθρώπους και το όνειρο για το μέλλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου